Πεινάει η απελπισμένη μου καρδιά

καταβροχθίζει ό,τι απόμεινε από 'μένα

και παραδέρνει στην πιο άγρια μοναξιά

από δω στο πουθενά

φορώντας ξέφτια τις αγάπης ματωμένα

Παραμιλάει η ξεχασμένη μου ζωή

τραυλίζει ξόρκια, μπερδεμένες απαντήσεις

κι όλο τρεκλίζει μες τις θύελλες γυμνή

σαν μια ζητιάνα με θλιμμένες αναμνήσεις

Κι ακούω την κουρασμένη μου φωνή

τη μια να κλαιει μια να γελάει με μανία

σαν κάποιο φάντασμα που χάθηκε στη γη

και το κυκλώνει μια θανάσιμη αγωνία

Κι εσύ με ένα βλέμμα σβηστό,

μια παλιά σου συνήθεια

προσπαθείς το χαμό να μη δεις

Δεν είναι το ψέμα μα η αλήθεια

ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς

Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα, Album: Ο,τι απόμεινε απ την ευτυχία (2003)