Τι γίνεται όμως αν κάποιος γείτονας έχει μαγειρέψει περισσότερες μερίδες απ΄όσες χρειάζεται κι είναι πρόθυμος να τις μοιραστεί μαζί σας με αντίτιμο ένα μικρό ποσό; Αυτό συμβαίνει ήδη στην ελληνική πρωτεύουσα, την Αθήνα!
Είναι η ώρα που η κυρία Μαριλένα Ζάζου, πίνει το καφεδάκι της, ετοιμάζει το πρωινό για τα παιδιά και τα πηγαίνει στο σχολείο. Γύρω στις 10 το πρωί, που θα έχει επιστρέψει η ηρεμία στο σπίτι ξεκινά να μαγειρεύει. Σήμερα είναι η ημέρα του μουσακά, το παραδοσιακό μεσογειακό πιάτο με βασικό υλικό τη μελιτζάνα.
Προσεκτικά τσιγαρίζει τον κιμά με τα κρεμμύδια, σε ελαιόλαδο. Προσθέτει πιπέρι, αλάτι, πάπρικα, και ντομάτα και το μεθυσμτικό άρωμα αναδύεται μέσα στην κουζίνα και απο τα παράθυρα φτάνει μέχρι και το δρόμο. Στη συνέχεια αναρτά στο διαδίκτυο τις λεπτομέρειες και την περιγραφή του πιάτου και αναμένει μπροστά από τον υπολογιστή για να λάβει τις παραγγελίες από τους κατοίκους της περιοχής.
Σήμερα δε θα πετάξει φαγητό. Το οικογενειακό γεύμα θα μοιραστεί σε τουλάχιστον άλλους πέντε ανθρώπους, στο Μαρούσι, το προάστιο της Αθήνας στο οποίο διαμένει.
Το μεσημέρι, οι μερίδες έχουν εξανλτηθεί κι αυτή καταγράφει τις διευθύνσεις στις οποίες πρέπει να παραδοθεί το φαγητό.
Αυτό το καθημερινό τελετουργικό δεν είναι αποκλειστικότητα της κυρίας Ζάχου. Συμβαίνει σε όλη την Αθήνα.
Υπάλληλοι σε γραφεία, φοιτητές και πολυάσχολοι γονείς συνδέονται μέσω του διακικτύου με τους τοπικούς σεφ - οποιονδήποτε δηλαδή αγαπά να μαγειρεύει και μπορεί να το κάνει καλά - και οι οποίοι προσφέρουν φαγητό σε τιμή πολύ χαμηλότερη σε σχέση με αυτές που θα μπορούσε καποιος να βρει αλλού. Η τιμές κυμάινονται μεταξύ τριών και τεσσάρων ευρώ.
"Ποτέ δεν μπορούσα να υπολογίσω τις μερίδες για την οικογένειά μου" εξηγεί η κυρία Ζάχου και συνεχίζει: "Δεν έχουμε σκύλο, ούτε γάτα. Πετούσαμε πολλά. Ίσως το ότι έκανα περισσότερο φαγητό έχει να κάνει με τα ελληνικά γονίδια", τονίζει.
Αυτό ήταν που την οδήγησε στο Cookisto, μια ονλάιν κοινότητα μαγείρων και πεινασμένων κατοίκων της πόλης.
Φαγητό της μαμάς
Πλέον η Μαριλένα είναι μια cookista και τα φαγητά της αξιολογούνται καθημερινά μέσω του προφίλ της. Όσον αφορά στον μουσακά της αναφέρεται πως δεν έχει πολύ λάδι, φτιάχνεται με ποιοτικά υλικά και έχει υπέροχη γεύση. Αυτό πιστεύουν όσοι έχουν δοκιμάσει το φαγητό της.
Η ιστοσελίδα έχει προσελκύσει 12.000 τοπικούς "σεφ" στην Αθήνα τους τελευταίους μήνες. Αυτό που ξεκίνησε ως διατριβή για μεταπτυχιακό (με τη μορφή επιχειρηματικού σχεδίου) του Μιχάλη Γκόντα, έγινε πραγματικότητα στην Ελλάδα της κρίσης.
Όλα τα μέρη κερδίζουν λέει ο ίδιος. Οι μάγειρες κερδίζουν χρήματα ενώ οι λάτρεις του φαγητού θρεπτικά σπιτικά πιάτα με πολύ λιγότερα.
Αυτός είναι ένας από τους πολλούς Έλληνες που επέλεξαν την προσωπική προσπάθεια μετά την εντυπωσιακή αύξηση της ανεργίας στο 27,9% και την ταχεία συρρίκνωση του δημοσίου τομέα που για καιρό ήταν η φυσική επιλογή για πολλούς νέους πτυχιούχους.
Τα επιπλέον χρήματα που βγάζει μέσω cookisto η κυρία Ζάχου, περίπου 200 ευρώ το μήνα, πηγαίνουν στο σούπερμάρκετ.
"Δεν είναι θέμα χρημάτων" λέει. "Νιώθω σαν να αγωνιζόμαστε μαζί εν μέσω κρίσης. Πολλοί φοιτητές αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Φτάνει πια με το ψωμί και τα έτοιμα γεύματα. Είναι καλό να μπορούν να έχουν πιάτα όπως αυτά που θα μαγείρευαν οι μαμάδες τους, με λίγα χρήματα.
Είναι αυτό που η σύμβουλος καινοτομίας με βάση το Σίδνει, Ράσελ Μπόστμαν, ονομάζει επανάσταση της συνεργατικής κατανάλωσης ή αλλιώς συνεργατική οικονομία. Με την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο κόσμος επέστρεψε στις παλιές πρακτικές όπως η ανταλλαγή.
Το Cookisto είναι κάτι ανάλογο με το Airbnb (το οποίο προσφέρει πρωινό στο κρεβάτι), Lyft (Ταξίδια με συνταξιδιώτη), LiquidSpace (ενοικίαση χώρων) και TaskRabbit (παραδόσεις και θελήματα), που εμφανίζονται στο διαδίκτυο και τα οποία στηρίχονται στην εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία για την επιτυχία τους. Οι κριτικές τα λένε όλα.
Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης
Ο κύριος Κούστας Δημήτρης, υπάλληλος στο επάγγελμα, αγοράζει Cookisto γεύμα σχεδόν κάθε εβδομάδα. "Οι σεφ προσφέρουν πιάτα που φτιάχνουν για τον εαυτό τους" λέει . "Κάποιες φορές συμπεριλαμβάνουν κι ένα δωρεάν επιδόρπιο για να ενθαρρύνουν την αγορά και την επόμενη φορά. Μερικές φορές μάλιστα οι νοικοκυρές ρωτούν αν έχεις αγοράσει φαγητό από άλλο πρόσωπο στο σάιτ και αναπροσαρμόζουν τις τιμές τους. Πιστεύω πως υπάρχει ένας μικρός ανταγωνισμός".
Βέβαια το Cookisto δεν έχει τρόπο να ελέγξει την υγιεινή της κουζίνας ή τη φρεσκάδα των υλικών αλλά προτρέπει τους χρήστες να γράφουν σχόλια ειλικρινή.
"Στην αρχή θεώρησα πως ήταν επικίνδυνο να παραγγείλω φαγητό από κάποιον που δεν ξέρω" λέει ο κύριος Κούστας. Σκέφτηκα: "Ποιοί είναι αυτοί; Κι αν πάθω κάτι; Υπάρχει ζήτημα εμπιστοσύνης.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, η κοινότητα του Cookisto έχει επεκταθεί πέρα από το διαδίκτυο καθώς οι χρήστες οργανώνουν συγκεντρώσεις και συνεδριάσεις για την ανταλλαγή απόψεων. Η Ευαγγελία Ταβλαδοράκη, πολιτική επιστήμονας, λέει πως ως μέλος της κοινότητας αυτής βοηθήθηκε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη της εν μέσω ανεργείας.
"Κάθε μέρα είμαι υπερήφανη που βοηθάμε άλλους. Και η καλύτερη ανταμοιβή που μπορώ να πάρω είναι ότι οι άνθρωποι μου λένε πόσο πολύ τους αρέσει το φαγητό μου", λέει. Αυτός είναι ένας άλλος δρόμος που επέλεξα λόγω της κρίσης. Δεν έχω σπουδάσει μαγειρική, όμως είναι κάτι που με κάνει να νιώθω αισιόδοξη".
Εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο να ανοίξει επιχείρηση. Το γλυκόξινο κοτόπουλο που φτιάχνει πωλείται μέσα σε λίγα λεπτά, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ζήτηση για έθνικ κουζίνα στην Αθήνα ξεπερνά την προσφορά.
Αν και ο κύριος Γκόντας λέει πως επέλεξε το Cookisto για να λύσει το μεγαλύτερο καθημερινό του πρόβλημα -την πρόσβαση σε νόστιμο, σπιτικό γεύμα- η Nikki Finnemore, που διαχειρίζεται την πλατφόρμα του Cookisto στη Μ.Βρετανία, τονίζει πως η αγορά από άτομο σε άτομο ειναι πολλά περισσότερα από ένα απλό γέυμα ή δείπνο.
«Είναι η εμπειρία του να εμπιστευτείτε έναν ξένο για να μαγειρέψει το επόμενο μενού σας και στη συνέχεια να τον συναντήσετε πρόσωπο με πρόσωπο για την αναταλλαγή".
Πηγή: e-go.gr
