Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει

Όταν τα βράδια

Τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι

Και ψάχνεις να βρεις

Εδώ ένα περίπατο στ’ ακροθαλάσσι

Πινέλα και χρώματα λέξεις και πρόσωπα,

σε κάθε στιγμή υπάρχουν κι εικόνες,

πάντα κι ένα πινέλο παντού και μια λέξη.

Η χαρά, η μεγάλη χαρά που δημιουργεί

τους κόσμους μαζεύοντας στοργικά κάθε

συντρίμι γεννημένο απ’ τα σπλάχνα σου

Ζω με μια κυρία και τέσσερις γάτες
και κάποιες μέρες όλοι τα πάμε
μια χαρά.

Θα πιώ ούζο κάτω από την κληματαριά μιας ταβέρνας.
Διέκρινα, πολύ μακριά, στην άκρη μια αταξίας
με στέγες πλυμένες από το φεγγάρι,
Τον Παρθενώνα σε σκεφτικό κουκουβάγιας ύπνο.

Βλέφαρα του Φλεβάρη
κινούνται κι ανασαλεύουν
βάρη τεράστια βάρη
που την ματιά φορτώνουν
και την καρδιά τρυπούν