Η ένωσή τους ελεύθερη. Άντρες και γυναίκες χαίρονταν την παρέα τους, αλλά είχαν πάντα περιορισμένο χρόνο ζωής στο ερωτικό τους σύμπαν.

Μονάχα η Σιμόν είχε το δικαίωμα να μοιραστεί με τον Σαρτρ τον ίδιο τάφο. Αυτή υπήρξε η συνεργός του στην αγάπη, άλλωστε. Αυτή και καμία άλλη.

Ἀγαπάω τ᾿ ὅτι θλιμμένο στὸν κόσμο.
Τὰ θολὰ τὰ ματάκια, τοὺς ἀρρώστους ἀνθρώπους,
τὰ ξερὰ γυμνὰ δέντρα καὶ τὰ ἔρημα πάρκα,
τὶς νεκρὲς πολιτεῖες, τοὺς τρισκότεινους τόπους.

Τώρα τὸ καλοκαίρι πάει ... ἐπέρασε ...
Κ᾿ εἶνε καιρὸς νὰ φύγουμε γιὰ πέρα.
Δυὸ μῆνες ἐπεράσαμε ἔτσι ἄσκοπα
ἂν κ᾿ εἴχαμε πολλὲς ἰδέες στὸ νοῦ μας.

Mία σύντομη ιστορία για τη μοναξιά που βιώνουν οι άνθρωποι, από την Καναδή καλλιτέχνη Laura Stewart. Ένας άνδρας ξυπνά κάθε πρωί και συμβιώνει με μια άμορφη, γκρι μάζα. Πώς είναι, άραγε, να ζεις έτσι;

Το “Blobby” έχει τιμηθεί με το βραβείο Best Academic Film, Montreal Stop Motion Film Festival 2014.

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά... και αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε τον βασιλιά του δάσους.

Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.

Παίζανε και κρυφτό...κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.

«Καλλιτέχνης θά πει: νά μή μετράς, νά μή λογαριάζεις, νά ψηλώνεις ὅπως τό δέντρο, πού δέν βιάζει τό χυμό του, πού ἀδείλιαστο ἀψηφάει τίς ἀνοιξιάτικες μπόρες, χωρίς νά φοβᾶται μή δέν ἔρθει τό καλοκαίρι.

Τό καλοκαίρι έρχεται. Έρχεται ὅμως μονάχα γιά κείνους πού ξέρουν νά προσμένουν ξένοιαστοι καί γαλήνιοι σάν νά ‘χανε μπροστά τους τήν αἰωνιότητα.

Κάθε μέρα πού ‘ρχεται καί φεύγει μου φέρνει ἐτούτη τή διδαχή – διδαχή πληρωμένη μέ πόνους, πού τούς χρωστῶ, ὡστόσο, χάρη: Ὑπομονή, αὐτό εἶναι τό μεγάλο μυστικό!...»

Θαλής

Ο Θαλής ο Μιλήσιος είναι μέγεθος ασύλληπτο. Είναι η αρχή των πάντων. Είναι ο πρώτος φυσικός στην ιστορία. Είναι ο άνθρωπος που από το 600 π.Χ. στην ουσία είπε στους συνανθρώπους του: «Αφήστε τις ανοησίες και κατανοήστε τον κόσμο με τη λογική». Πιστεύω ότι είναι λάθος ο διαχωρισμός σε Προσωκρατικούς και Μετασωκρατικούς. Ο ορθός διαχωρισμός είναι «Προθαλικοί» και «Μεταθαλικοί».

Αναμφίβολα, το σήμα κατατεθέν της Κόνιτσας είναι το ιστορικό και πανέμορφο γεφύρι της.

Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι στην Ήπειρο και μοιάζει σα να έχει ξεπηδήσει από ένα παραμύθι.

Σε μια πλαγιά των ανατολικών Τζουμέρκων, σε απόσταση 80 χιλιομέτρων από την πόλη της Άρτας βρίσκεται ένα χωριό πνιγμένο στη φύση, τα Θεοδώριανα.

Το χωριό είναι ιδιαίτερα φημισμένο και σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής είναι οι διπλοί καταρράκτες που σχηματίζονται στον ποταμό Άσπρη Γκούρα.

Παρόλο που είμαστε η μοναδική Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν κυλά ποτάμι στην καρδιά της πόλης μην πιστεύετε πως η Αθήνα είναι μέρος ξερό και άνυδρο. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Στα σπλάχνα της τρέχουν εκατοντάδες ρυάκια και τρία ποτάμια που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες -τουλάχιστον μερικά κομμάτια τους- ήταν εμφανή.

Ποτάμια και ρέματα είναι μεν μπαζωμένα αλλά εξακολουθούν και ρέουν υπογείως διατρέχοντας την πόλη. Μάλιστα είναι αυτά που προκάλεσαν και τις πρόσφατες διαβρώσεις στη γραμμή του τραμ που περνά πάνω από τον Ιλισό και πλέον σήμερα είναι επικίνδυνες.