Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Ένα από τα πράγματα που ΔΕΝ μάθαμε στο σχολείο είναι ότι το μέγεθος που εμφανίζονται οι χώρες στους παγκόσμιους χάρτες δεν καθορίζεται μόνο από την επιφάνειά τους αλλά κι από τη γεωγραφική τους θέση.
Έτσι μας έμεινε μια εσφαλμένη εντύπωση για τον κόσμο.
«H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού.
Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα, πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί.
Η ζωή είναι μία διαδικασία με διάφορες περιστάσεις, καταστάσεις, φάσεις, σταθμούς και κρίσιμες καμπές. Η ποιότητα και η πληρότητα της ζωής ενός ανθρώπου εξαρτάται από το πόσο καλά γνωρίζει όλα αυτά και πόσο εύστοχα τα αντιμετωπίζει. Επομένως είναι επιτακτική ανάγκη να έχει τη δυνατότητα με κάποιο τρόπο να τα μάθει.
-Ποιος θα μπορούσε να πει ποιο από τα δυο πράγματα είναι φοβερότερα να βλέπει κανείς: οι αποξεραμένες καρδιές ή τα άδεια κρανία;
-Έχουνε βλέπετε, την εντύπωση πως μεγαλώνει η θέση τους με το να κατηγορούν το φαΐ που η φτώχεια τους τους καταδίκασε να τρώνε.
«Τι τη θες την ψυχοθεραπεία, εσύ έχεις τη μανούλα και τον πατερούλη». «Εμείς είμαστε δυνατοί, δεν χρειαζόμαστε ψυχολόγους». «Πες στη μανούλα το πρόβλημα και θα σου βρω εγώ τη λύση». «Μη ακούς κανέναν άλλον, εγώ ξέρω!». «Εμένα να ακούς, εγώ σε ξέρω. Σε γέννησα!».
Υπομονή αγόρι μου...
Για έξι + τρία + τρία χρόνια τουλάχιστον, θα σε πιέζουμε αφόρητα κυρίως να παπαγαλίζεις ως επί το πλείστον αχρείαστες πληροφορίες...
Μια νύχτα είδα ένα όνειρο.
Ήμουν λέει στην άκρα του γιαλού και κοίταζα.
Η θάλασσα ήταν κατάμαυρη όλο τρόμο και χοχλακούσε.
Αν ψέματα του 'λεγε; Αν καμωνόταν; Αν κάποιο άλλο αστέρι πρόσμενε; Αν πεταλούδες πλουμιστές ονειρευόταν;
Πως θα σιγουρευόταν; Αλήθεια, πως;
Η ζωή είναι προσφορά, η ζωή είναι απόλαυση, η ζωή είναι ευφροσύνη, ευλογία.
Αλλά, σιγά σιγά και καθώς περνούν τα χρόνια, να το έχουμε υπόψη μας αυτό το πράγμα, ότι σε ένα άλλο πλαίσιο είμαστε και μεις και θαρθεί μια μέρα που θα πεθάνουμε.
Εκείνη η ώρα να μας βρει… να έχουμε εξισωθεί με την αναγκαιότητα την σκληρή της στιγμής.