Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
H Nina, ο Wall-E, η Αθηνά και ο Jackie βοηθούν ηλικιωμένους με άνοια ή Alzheimer να ανακτήσουν τις ξεχασμένες αναμνήσεις του, αλλά και να δουν τα επίπεδα της μοναχικότητας και της κατάθλιψής τους να μειώνονται.
Συνεχίζεται στο «John Golden Theatre» της Νέας Υόρκης το αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας έργο του Terrence McNally. «Αξίζει να έλθεις κολυμπώντας στη Νέα Υόρκη για να το δεις», γράφουν οι κριτικές που εδώ και τρεις μήνες ασχολούνται με τις ενστάσεις και τις συζητήσεις που προκαλεί. Η ντίβα συνεχίζει, καθώς φαίνεται, να ταράζει με την παράξενα ανησυχητική παρουσία της το κοινό ακόμα και σήμερα.
Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,
με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,
με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.
Ο Άλφρεντ Άντλερ, αυστριακός εβραϊκής καταγωγής γεννήθηκε στη Βιέννη το 1870 και ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ιατρός παθολόγος προτού στραφεί στην ψυχιατρική επιστήμη. Συνάδελφος και όχι μαθητής του Φρόιντ όπως συχνά εσφαλμένα αναφέρεται, επηρεάστηκε από τις απόψεις του πατέρα της ψυχανάλυσης, προτού διατυπώσει τις δικές τουαπόψεις
Συχνά με ρωτάνε αν μπορώ να δώσω συμβουλές στους νέους. Λοιπόν ορίστε μερικές οδηγίες για νέους και γέρους.
Το Kintsugi αποτελεί την τέχνη του να αποδέχεσαι και να προσεγγίζεις την καταστροφή ή με άλλα λόγια αποτελεί το μάθημα που μπορεί να μας διδάξει η ανατολική φιλοσοφία για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την ζημιά, την ατέλεια, το απλό και το ανεπιτήδευτο.
Στα τέλη του 15ου αιώνα ο απρόσεκτος Ιάπωνας Σόγκουν Ashikaga Yoshimasa έσπασε ένα κινέζικο μπόλ τσαγιού. Έτσι λοιπόν πήρε την απόφαση να το στείλει πίσω στη Κίνα για επισκευή.
Ήμουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό – ήμουνα ακατάβλητος.
Με το τίποτα άναβα, έπεφτα σε μία κατάσταση έκστασης, που μόνο με καταληψία μπορούμε να την παρομοιάσουμε και να τη συγκρίνουμε – με τίποτα άλλο – παρά μονάχα ίσως, στον τομέα τον νευρικό, με μια έπαρση, μια υπερένταση και μιαν υπερευαισθησία υπερβολική.
Ανοιχτό παράθυρο. Τριγύρω παρτέρια.
Ευθύ το σώμα. Τεντωμένα τα χέρια.
Ένα δύο τρία: ζωή μου αγία
σμικρύνω την ψυχολογία.
Τον απόλυτο εφιάλτη έζησε εσχάτως ο γνωστός βρετανός καθηγητής και πολιτικός Ρόμπερτ Γουίνστον ταξιδεύοντας με το τρένο από το Λονδίνο στο Μάντσεστερ.
Μια γυναίκα στο ίδιο βαγόνι μιλούσε δυνατά στο κινητό, αγνοώντας παντελώς το παιδί της στο διπλανό κάθισμα (που φορούσε ακουστικά) αλλά και τους λοιπούς επιβάτες (που δεν είχαν προνοήσει να φορέσουν).