Για την επέτειο του Πολυτεχνείου, σήμερα θα διαβάσετε πολλά. Για την ουσία και το μήνυμα, αλλά και για το «ξεπούλημα». Για την επέτειο της ρετρό ιστορίας του Μίλτου, σίγουρα θα βρείτε λιγότερα...
Η 17η Νοέμβρη για την Ελλάδα είναι από τις ημερομηνίες που μένουν στη μνήμη. Η εξέγερση των φοιτητών το 1973, αλλά και η τρομοκρατική οργάνωση με τον ίδιο «τίτλο» από τότε και για σχεδόν 30 χρόνια, δεν γίνεται να ξεχαστούν. Ωστόσο, ίσως επειδή από κάπου ψάχνω να ...πιαστώ στις μέρες που περνάμε, η ρετρό ιστορία αυτής της εβδομάδας θα μας πάει σε μια ...πρόκριση! Σε ένα πανελλήνιο γλέντι!
Αυτή την πρόκριση, τέτοια μέρα πριν από ακριβώς 22 χρόνια, στις 17 Νοεμβρίου του 1993, τη θυμάμαι σαν τώρα. Κι ας μη βοηθάει ο -καλός για την εποχή- καιρός. Το ματς-ορόσημο με τη Ρωσία στο ΟΑΚΑ ήταν κύριο θέμα συζήτησης για καιρό. Το μεγαλύτερο ματς στην ιστορία της Εθνικής, αφού αυτό θα σφράγιζε -και μάλιστα με πρωτιά- την πρόκριση σε Μουντιάλ για πρώτη φορά. Φιέστα, μετά το διπλό πρόκρισης στην Ουγγαρία με το πέναλτι του Αποστολάκη και την ισοπαλία στη Μόσχα.
«Θα πάμε, ρε;», ρώτησα τον Δεμπασκαλά και παρότι περίμενα την απάντηση που τον καθιέρωσε («δεν πας καλά»), εκείνος έκανε την έκπληξη. «Θα πάμε»!
Και πήγαμε...
Μαζί μας ήρθε κι ο Φώτης, όχι γιατί είχε καταλάβει τι σήμαινε εκείνο το παιχνίδι, αλλά γιατί ήθελε «Άθενς μπάι νάιτ».
«Θα έρθω με μια προϋπόθεση. Μετά θα πάμε στα μπουζούκια». Ο Δεμπασκαλάς επέστρεψε στις συνήθειές του: «Δεν πας καλά». Εγώ έψαξα για μέση λύση: «Αν περάσουμε, ξαναλέω, αν περάσουμε, θα πάμε μετά σε κανένα μπαράκι για ποτό». Ο Φώτης δεν συμφώνησε, αλλά τελικά ήρθε. Ντυμένος γαμπρός. Σκαρπίνια, λευκό πουκάμισο, γραβάτα και μαύρο κοστούμι. Στο ΟΑΚΑ κάνει κρύο και τις καλές μέρες του χειμώνα. Κι εκείνο το βράδυ δεν έκανε απλώς κρύο. Οι Ρώσοι είχαν φέρει μαζί τον καιρό από τη Μόσχα. Ψόφος! Κι ένα ψιλόβροχο που σε τρύπαγε. «Χιονόνερο», είπε ο …πολυλογάς Δεμπασκαλάς. «Μπρρρ», έκανε ο Φώτης. Πού πας, καημένε, με το κουστουμάκι στους μηδέν βαθμούς;
Ο Δεμπασκαλάς κι εγώ είχαμε προβλέψει κι είχαμε ντυθεί καλά. Βαριά μπουφάν, γάντια, ψωνίσαμε και κασκόλ έξω από το στάδιο, κομπλέ. Ο Φώτης ούτε κασκόλ δεν πήρε. «Πεταμένα λεφτά»! Όταν όμως άρχισε να τον δαγκώνει το κρύο και να το δαγκώνει κι ο ίδιος, έπιασε τα παρακάλια. Έτρεμε σαν το ζελέ. «Δώσε, ρε κολλητέ, το κασκολάκι τουλάχιστον», είπε στον Δεμπασκαλά, αλλά την απάντηση δεν χρειάζεται να σας τη γράψω. Ή, μάλλον, θα τη γράψω για να νομίζετε πως πληρώνομαι από τον Κλόουν με τις λέξεις: «Δεν πας καλά»!
Παρά την εθιμοτυπική άρνηση, όμως, βλέποντάς τον να τρέμει και να μη την γλιτώνει την πνευμονία, βρήκαμε τρόπο να τον ζεστάνουμε. Τον χώσαμε ανάμεσά μας, ανοίξαμε τα μπουφάν, τα ενώσαμε σαν κουβέρτες, κουκουλωθήκαμε όλοι μαζί και με τα κασκόλ και είδαμε το ψυχοβγαλτικό ματς σαν τρίδυμα σιαμαία. Μέχρι που έφτασε το 68΄, ο Νιόπλιας έκανε τη σέντρα από αριστερά, ο Μαχλάς σηκώθηκε, έπιασε την κεφαλιά, δοκάρι και μέσα, η Εθνική πρώτη στο Μουντιάλ και τη συνέχεια μπορείτε να τη δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, σε περιγραφή Μανώλη Μαυρομμάτη...
Ο Φώτης βρέθηκε τρία σκαλοπάτια παρακάτω. Κι όταν επέστρεψε στην παρέα μας, φορούσε μόνο το πουκάμισο κι ανέμιζε το σακάκι παντιέρα. Ποιο κρύο και ποια βροχή; «Πήραμε το Μουντιάλ», φώναζε, προφανώς θεωρώντας πως το ματς αυτό ήταν ο ...τελικός. Δεν ήταν κι ούτε μπήκε κανείς σε διαδικασία να του το εξηγήσει. Τα περίπου 30 λεπτά που απέμεναν, μαζί με τις -αρκετές- καθυστερήσεις λόγω φωτοβολίδων, ο Φώτης τα παρακολούθησε με το πουκάμισο. Κάποιοι γύρω ας ήταν γυμνοί! Κι όταν σφύριξε, αφού διευκρινίσαμε πως το Μουντιάλ θα γίνει το καλοκαίρι στο Αμέρικα, ο Φώτης μας ρώτησε: «Θα πάμε;». Δεν πήγαμε...
Μετά, όμως, πήγαμε για ποτό. Στα μπουζούκια! Όχι γιατί το ήθελε ο Φώτης, αλλά γιατί το θέλαμε όλοι. Τέτοια μέρα δεν είχαμε ξαναζήσει. Ούτε τέτοια χαρά για την Εθνική μας. Την επομένη, όταν ξυπνήσαμε από το βραδινό μεθύσι, σχεδόν απόγεμα, ο Δεμπασκαλάς κι εγώ ψηνόμασταν στον πυρετό. Ο Φώτης έφερνε τα τσάγια: «Να σας στάξω μέσα λίγο κονιακάκι, ρε ψοφίμια; Αλλά αφού δεν ακούτε, καλά να πάθετε. Δεν σας είχα πει να ντυθείτε καλά;»...
Δεν μας είχε πει...
Μέχρι να ξεχάσω εκείνη, την πρώτη πρόκριση της Εθνικής σε Μουντιάλ, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...
Υ.Γ.: Τους πρωταγωνιστές των ρετρό ιστοριών μπορείτε να τους γνωρίσετε καλύτερα στο μυθιστόρημά μου, «Είναι στημένο», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εμβιπή (mvpublications.gr). Για αυτό και ό,τι άλλο επιθυμείτε, θα τα λέμε στην ...ιστιοσανίδα μου στο φέισμπουκ.
