Χαρά Ντάτση
Εκ Θεσπρωτίας ορμώμενη, ερωτεύτηκα την Αθήνα με την πρώτη ματιά και παραμένει ο μεγάλος μου έρωτας. Οι άνθρωποι είναι η αδυναμία μου και οι αδυναμίες τους μου μαθαίνουν πολλά για τον εαυτό μου.
Αγαπώ, ακούω, συγχωρώ, ξεχνάω εύκολα και πάω παρακάτω με καρδιά ελαφριά. Μότο ζωής, ότι δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα μόνο γνωστά και άγνωστα. Φάρος της ζωής μου ο γιος μου, που στα εννιά του συνεχίζει να με μαθαίνει πώς να βλέπω τα πράγματα αλλιώς.
«Πρέπει να το πάρω απόφαση και να τον ξεχάσω». «Δε μου δίνει αυτά που θέλω αλλά δε μπορώ και να χωρίσω, είναι τόσο δύσκολο». «Θέλω άλλα πράγματα από τη σχέση μας και δεν τα παίρνω, γιατί δεν μπορώ να ξεκολλήσω;»
Στις 23 Νοεμβρίου, ένα τετράχρονο Ελληνόπουλο στη Λάρισα υπέστη σοβαρά εγκαύματα όταν η φωτιά που είχε ανάψει η γιαγιά του για να ζεσταθούν έφυγε από τον έλεγχό της και το σπίτι πήρε φωτιά. Το παιδάκι νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Η οικογένεια που αποτελούνταν από τη μητέρα, τρια ανήλικα και τους παπούδες, ζούσε στα όρια της φτώχιας, με τη στήριξη των τοπικών κοινωνικών υπηρεσιών.
Ένα από τα επίκαιρα θέματα την περίοδο που πέρασε ήταν η είδηση ότι τα παιδιά των προσφύγων που έχουν παραμείνει στην Ελλάδα, είτε επειδή το θέλουν είτε επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή, ξεκίνησαν να παρακολουθούν μαθήματα στα ελληνικά σχολεία.
