Στεφανία Δημητρίου

Στεφανία Δημητρίου

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στη Θεσσαλονίκη. Πλέον εργάζομαι ως ψυχολόγος με ραντεβού και παράλληλα εκπαιδεύομαι στην Ψυχοθεραπεία Gestalt. Ασχολούμαι κυρίως με εφήβους και ενήλικες και μου αρέσει πολύ να ανακαλύπτω τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει ο καθένας τον κόσμο. Μου αρέσει να είμαι εκεί, παρούσα και να συντελώ – έστω και λίγο- στο να δημιουργήσουμε από κοινού κάτι καινούριο, μια καινούρια εμπειρία και σχέση.

Βρίσκω την έμπνευσή μου στη λογοτεχνία, τα ταξίδια, την επαφή μου με τους ανθρώπους, τη φύση και τα ζώα (κυρίως τις γάτες).

«Είτε είναι τύχη είτε είναι ατυχία να γεννιέται κανείς σε αυτή τη γη, ο καλύτερος τρόπος να περάσει τη ζωή του είναι να αφήνεται να τον παρασύρει, όπως εμένα τούτη τη στιγμή, ένα εύθυμο και θορυβώδες πλήθος που κινείται προς τα εμπρός» λέει ο Μίλαν Κούντερα στην «Ταυτότητα» και βρίσκω ότι η οπτική του με εκφράζει και με κινητοποιεί να μπορώ να αφήνομαι να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα σε γνώριμες συνθήκες.

Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2018 09:55

Χαρά: η άλλη όψη της λύπης

Η χαρά είναι ένα συναίσθημα και όπως όλα τα συναισθήματα, είναι δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις. Τη νιώθουμε σαν αίσθηση στο σώμα μας και την εκδηλώνουμε με πολλούς τρόπους.

Σάββατο, 03 Νοεμβρίου 2018 14:07

Φοβάμαι τους φόβους μου

Ο φόβος είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθουμε όταν αντιλαμβανόμαστε ότι απειλούμαστε. Είναι ένα συναίσθημα έντασης, ανησυχίας ή νευρικότητας απέναντι σε έναν υπαρκτό κίνδυνο. Το μέγεθος του φόβου είναι ανάλογο του κινδύνου και όταν υποχωρήσει ο κίνδυνος υποχωρεί και ο φόβος.

Πέμπτη, 11 Οκτωβρίου 2018 09:26

Ντροπή: μια διαρκής αυτο- αμφισβήτηση

Η ντροπή είναι το συναίσθημα εκείνο που κάνει αυτόν που το βιώνει να νιώθει ξένος, διαφορετικός. Συχνά, περιγράφεται με τη φράση «θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί». Κουβαλάει μια αίσθηση κατωτερότητας και εγγενούς ελαττώματος και τη συνακόλουθη πεποίθηση ότι «δεν αξίζω, είμαι άχρηστος, ανίκανος, αδύναμος, χαζός, ανεπαρκής, εκτεθειμένος…», χρωματίζοντας όλες τις εμπειρίες ζωής.

Δευτέρα, 06 Αυγούστου 2018 09:31

Κυνηγώντας την ευτυχία

Σκέφτομαι την «ευτυχία». Την περιβόητη αυτή έννοια που μοιάζει να αποτελεί σκοπό και επιδίωξη της ζωής. Σκέφτομαι πόσες φορές έχω ευχηθεί σε κάποιον «να είναι ευτυχισμένος» και αντίστοιχα πόσες φορές έχω λάβει και εγώ αυτή την ευχή.

Τρίτη, 19 Ιουνίου 2018 13:36

Το παράδοξο της αλλαγής

“Ο κ. Κ. αντάμωσε κάποιον που είχε να τον δει πολύ καιρό. Μα εσείς δεν αλλάξατε καθόλου, του είπε ο άλλος καθώς τον χαιρετούσε. Ωχ! Έκανε ο κ. Κ. και χλώμιασε” (Ιστορίες του κ. Κόυνερ, Brecht, B., (1971, σελ. 30).

Τετάρτη, 23 Μαΐου 2018 10:54

Αγαπώ και… Δεσμεύομαι;

Η λέξη «αγάπη» είναι μια από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες στο λεξιλόγιό μας και έχει πολλές σημασίες. Περιλαμβάνει διαφορετικές εμπειρίες και συναισθήματα και δημιουργεί στον καθένα ποικίλους συνειρμούς. Αναμφισβήτητα, η αγάπη είναι ένα από τα θέματα που απασχολούν βαθιά τον άνθρωπο.

Ο θυμός είναι ένα διακριτό συναίσθημα που διαφοροποιείται από την οργή, τον εκνευρισμό και τη μνησικακία και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Παρότι πολύ συχνά αντιμετωπίζεται ως ένα ατομικιστικό, ενδοψυχικό φαινόμενο, είναι πάντα σχεσιακός. Συχνά αντιμετωπίζεται ως ένα αρνητικό συναίσθημα που στοχεύει στο να μειώσει ή να υπονομεύσει τον άλλο.

Τον όρο «ανοιχτοί λογαριασμοί» ή «μισοτελειωμένες υποθέσεις» τον δημιούργησαν οι Perls, Hefferline και Goodman (1951) από την «αρχή της συμπληρωματικότητας» της ψυχολογίας Gestalt. Σύμφωνα με αυτή, όταν αντιλαμβανόμαστε ένα σχήμα που δεν έχει ολοκληρωθεί, ο νους προσπαθεί να το τελειοποιήσει και να το δει ολοκληρωμένο.

Τετάρτη, 27 Σεπτεμβρίου 2017 07:29

«Ακούγοντας το Σώμα…»

Πριν από τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, η σχέση σώματος και ψυχής ακολουθεί την ιστορία του ανθρώπινου είδους. Οι πρωτόγονες κοινωνίες πίστευαν στις δυνάμεις των πνευμάτων και του εξορκισμού.

Ο Σωκράτης δίδασκε ότι το σώμα δε θεραπεύεται χωρίς την ψυχή, ο Γαληνός ανέπτυξε τη «χημική θεωρία» του, δηλαδή ότι οι ασθένειες προέρχονται από τη διαταραχή των υγρών (χυμοί) του σώματος και ο Ιπποκράτης θεράπευε με αυτές τις πεποιθήσεις. Ο Πλάτων διαφοροποιήθηκε από τη γνώμη που θέλει το γερό σώμα να κάνει καλή ψυχή, ενώ ο ίδιος πρέσβευε ότι η καλή ψυχή, με την αρετή της, βελτιώνει όσο το δυνατόν το σώμα.