Ας θυμηθούμε την πρώιμη παιδική ηλικία του σύμπαντος.

Αναστέναξε ικανοποιημένος.

- Πριν από δεκατέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, το σύμπαν βρισκόταν σε κατάσταση μέγιστης πυκνότητας: δισεκατομμύρια δισεκατομμύρια δισεκατομμύρια τόνοι σε μια σταγόνα. Όταν εξερράγη -"Μεγάλη Έκρηξη", η έκφραση που δίνει το όνομά της στη θεωρία- η ύλη διασκορπίστηκε και το σύμπαν επεκτάθηκε. Από τότε, συνεχίζει να διαστέλλεται. Η παρατήρηση δείχνει ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς με ταχύτητα ανάλογη της απόστασης που μας χωρίζει από αυτούς. Μπορούμε να κρίνουμε αυτήν την επέκταση ως άπειρη... Αν πάμε πίσω τον χρόνο, το σύμπαν ήταν μικρό, θερμότερο και πολύ πυκνό. Στην αρχή, η ενέργεια συγκροτήθηκε από ακτινοβολία, στη συνέχεια η πυκνότητα αυτής της ακτινοβολίας μειώθηκε σε σημείο που έγινε λιγότερο πυκνή από την ύλη. Τότε η ύλη κυριάρχησε στο σύμπαν και οι βαρυτικές δυνάμεις υπερίσχυσαν των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων. Δέκα δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι γαλαξίες είναι το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων. Και εμείς είμαστε συνέπεια αυτών των μεταβολών. Δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από αστερόσκονη.

Σκοτάδι.
Μερικές σταγόνες φαίνεται να στάζουν και να πέφτουν από τοίχους που δεν μπορούμε να δούμε.
Ακούμε βαριές πόρτες να κλείνουν, να χτυπούν σαν καμπάνες‧ μετά βήματα, γρήγορα βήματα σε ένα υγρό, μεταλλικό πάτωμα‧ αντηχούν δυνατά σε έναν καθεδρικό ναό από ατσάλι.
Τελικά τα βήματα που ακούγονταν από δεξιά συναντούν τα βήματα στα αριστερά: ο Γιατρός συναντά τον Μπάτλερ.

Βιέννη, το 1938.

Οι Ναζί έχουν εισβάλει στην Αυστρία και καταδιώκουν τους Εβραίους. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ εξακολουθεί να πιστεύει στο μέλλον και αρνείται να φύγει. Αλλά αυτό το απόγευμα του Απριλίου, η Γκεστάπο συλλαμβάνει την κόρη του Άννα και την παίρνει για ανάκριση. Ο Φρόιντ παραμένει μόνος και απελπισμένος, όταν, ξαφνικά, ένας άγνωστος μπαίνει από το παράθυρο. Ποιος είναι; Ένας τρελός; Ένας μάγος; Είναι όλο αυτό απλώς ένα όνειρο; Είναι μια ενσάρκωση της αντίληψής μας για το υποσυνείδητο του Φρόιντ; Ή είναι πράγματι, όπως ισχυρίζεται, ο Θεός αυτοπροσώπως;

Αν έξαφνα συναντήσεις στον δρόμο σου άνθρωπο, κι είναι ανάγκη να καρατάρεις το μέταλλο της ανθρωπιάς του, έχεις ασφαλή μέθοδο να το κάμεις. Είναι η λυδία λίθος που δοκιμάζει το ποιόν του μυαλού και της «ύπαρξης» των ανθρώπων.

- Πες μου, ξένε, θα τον ρωτήσεις, πιστεύεις σε ζωή μετά θάνατο;

Πώς βρήκαν τα κύτταρα, τα στοιχεία, τα άτομα και τα υποατομικά σωματίδια τον δρόμο τους προς τον εγκέφαλο, τα οστά και το σώμα μας;

Στα πρώτα, βίαια χρόνια της, η Γη ήταν ένα τοπίο κόλασης που πέταξε από τα σπλάχνα της το φεγγάρι, έπειτα από μια πύρινη σύγκρουση με έναν άλλο πρωτοπλανήτη, υποπτεύονται τώρα οι επιστήμονες, σύμφωνα με ρεπορτάζ του CNN. Αργότερα, μετατράπηκε από μια υδάτινη έκταση σε μια γιγάντια χιονόμπαλα που σχεδόν έσβησε όλη την υπάρχουσα ζωή.

Η ηθική υποκρισία είναι η συνέπεια της οντολογικής απάτης στο επίπεδο της πράξης. Εάν το σχήμα της θεωρίας μας δε συμπίπτει με τους τύπους της αλήθειας, αναγκαία και ο τρόπος της συμπεριφοράς μας δε θα συμφωνεί με τα αιτήματα της αρετής.

Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο.

Ο άνθρωπος που σχεδίασε την επίθεση με χημικά αέρια στο Υπρ, ο δημιουργός αυτής της νέας μορφής πολέμου, ήταν ο χημικός Φριτς Χάμπερ. Ο εβραϊκής καταγωγής Χάμπερ ήταν άνθρωπος ιδιοφυής, ο μόνος, ίσως, ικανός να κατανοήσει τις περίπλοκες μοριακές αντιδράσεις που είχαν κάνει το δέρμα των 1.500 νεκρών στρατιωτών στο Υπρ να μελανιάσει. Η επιτυχία της αποστολής του τού χάρισε τον βαθμό του λοχαγού, τη θέση του διευθυντή στο τμήμα Χημείας του Υπουργείου Πολέμου και ένα δείπνο με τον ίδιο τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β'.

Λέγοντας οντολογική απάτη εννοώ πως ο άνθρωπος σήμερα, προκειμένου να ανταποκριθεί στα χρέη και στα πάθη της ζωής του, εγείρει αξιώσεις που είναι ασύμμετρες απέναντι στα αποθεματικά και στα παραγωγικά κεφάλαια της φύσης και της ζωής.

Ζητά δηλαδή περισσότερα από όσα μπορούν να δώσουν τα πράγματα. Και προσφέρει λιγότερα απ’ όσα τα ίδια τα πράγματα του ζητούν σαν αντάλλαγμα για κείνα που παίρνει. Σαν λύτρα, θά’ λεγα, που οφείλουνται στη ζωή και στη φύση, για να μην ταράζεται ο ρυθμός και η τάξη του κόσμου.

 Με άρθρο του στην Guardian, ο ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι εξηγεί τους λόγους που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη χάσει τον πόλεμο.