Πού μπορεί να οδηγήσει ένα παιδικό τραύμα στο κεφάλι; Ο Μίλτος ο Νταλικέρης αναλύει πιθανές επιπτώσεις στις «ρετρό ιστορίες» του...
Η επιστροφή στην παλιοπαρέα της δεκαετίας του ΄80, αυτή τη φορά θα γίνει για δυο περιφερειακά της μέλη. Δυο ...δίδυμα αδέρφια με ενάμισο χρόνο διαφορά, τον Μάκη και τον Άκη («Μπόλεκ και Λόλεκ» σα να λέμε...), τα οποία είχανε μια μάνα, τη Μαρίνα, που πιο καλά να έβαζες το κεφάλι σου σε πριονοκορδέλα παρά να σε έπιανε στο στόμα της. Η Μαρίνα θα έπρεπε να στείλει την -τρομακτική- φωτογραφία της στον Μπαμπινιώτη, για να τη βάλει δίπλα στο λήμμα «νεόπλουτος». Σε επίδειξη νεοπλουτισμού, αντί για μπαρμπούνια, αν ήταν δυνατόν θα έτρωγε ...χρυσόψαρα, τη μυρουδιά των οποίων θα «άκουγαν» μόνο χρυσόμυγες. Κι όλα αυτά ενώ ο πράος, χαμηλών τόνων και χαμηλών στροφών σύζυγός της, ο Μανούσος, επέμενε να κυκλοφορεί με ένα τρακαρισμένο Λάντσια εικοσαετίας, με το οποίο πριν από μια ...εικοσαετία είχε σφηνώσει κάτω από ένα φορτηγό. Ήταν τέτοιος ο τράκος, που το Λάντσια έγινε μια μάζα σιδερικών από τη μέση και μπροστά κι ήταν τέτοιος ο τράκος που είχε μέσα στην κεφάλα του ο Μανούσος, που αντί να το στείλει για παλιοσίδερα, αγόρασε ένα τρομπέτο από τρακαρισμένο ...Φίατ, ένωσε τα δυο κομμάτια και δημιούργησε το πρώτο μοντέλο ...Φιάντσια, πολλά χρόνια πριν «αγκαλιαστούν» στρατηγικά οι δύο ιταλικές εταιρίες.
Εννοείται πως ο Μανούσος είχε τον απόλυτο έλεγχο στο σπίτι. Περνούσε ο λόγος του. Έλεγε «Μαρίνα, τα πιάτα θα τα πλύνω στις τρεις το μεσημέρι» και στις τρεις και πέντε ήταν πλυμένα στην εντέλεια. Φυσικά, ο λόγος του περνούσε και στην ανατροφή των παιδιών. Τους υποσχόταν μπροστά μας πως «αύριο θα σας πάω να σας γράψω στην ποδοσφαιρική ομάδα» και την επομένη η Μαρίνα τα είχε γράψει σε ...ιππικό όμιλο, σε ιστιοπλοϊκό όμιλο, σε τένις κλαμπ, σε σχολή καράτε ή σε σχολή χορού. Λεπτομέρεια: όσα κιλά ζυγίζαμε μαζί, εγώ, ο Παππούς, ο Πέτρος ο Αρμένης, ο Δεμπασκαλάς κι ο Φώτης, άλλα τόσα ζύγιζαν οι δυο τους. Γι΄ αυτό τους έγραφε δυο δυο στις σχολές η Μαρίνα. Για να παίζουν ο ένας με τον άλλο, γιατί όταν έμπαινε στην εξίσωση η πιθανότητα του αγνώστου Χ αντιπάλου, τότε ο αντίπαλος έπαιζε ...χωρίς αντίπαλο.
Για προφανείς λόγους, λοιπόν, τόσο επειδή ήταν τοφαλάκια όσο κι επειδή η μάνα τους δεν τους άφηνε να παίζουν και να μαθαίνουν ποδόσφαιρο προτιμώντας πιο ...ευγενή σπορ, οι συγκεκριμένοι δύο «παίκτες» συμμετείχαν στα παιχνίδια μας μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις: όταν δεν συμπληρώναμε ομάδα. Ο μεγάλος, μάλιστα, ο Μάκης, δεν συμμετείχε ούτε τότε. Προτιμούσαμε να παίζουμε με παίκτη λιγότερο. Πιο άσχετος δεν μπορούσε να είναι. Έδινε την εντύπωση πως προσπαθούσε να κλοτσήσει την μπάλα έχοντας στο νου τη ρακέτα του τένις, καβάλα σε άλογο που επέπλεε σε ιστιοπλοϊκό. Τρικυμία... «Εσύ πρέπει να παίζεις με τα δεύτερα», τον κορόιδευε -προκαλώντας τον εκνευρισμό του- ο Φώτης, διευκρινίζοντας «γιατί είσαι για γέλια. Ας γελάσω δυόμιση φορές. Χα χα χα δεύτερα»! Όπως έλεγε μετά, μοίραζε στα δύο το τελευταίο «χα», επειδή ο Μάκης ήταν για τα δεύτερα...
Ο άλλος, ο Άκης, που ήταν μικρότερος μόνο στην ηλικία αλλά όχι και στο μέγεθος, κάποιες φορές μας βοηθούσε. Όταν δεν είχαμε τερματοφύλακα, τον τοποθετούσαμε εκεί, με την ελπίδα να περιορίσει τον ...ωφέλιμο χώρο για τους αντίπαλους επιθετικούς: έπιανε το μισό τέρμα! Από κάποια στιγμή και μετά, πάντως, έπιανε και την μπάλα. Κι όταν άρχισε να ρίχνει μπόι και να αδυνατίζει, έπεφτε και στη γωνίες και μπορούσες να τον πεις μέχρι και ...τερματοφύλακα! Ο Μάκης, από την άλλη, παρότι επίσης έριξε μπόι και ξεφόρτωσε κιλά, συνέχιζε να δοκιμάζει να παίξει ποδόσφαιρο με την ίδια επιτυχία: ως έφιππος τενίστας σε ιστιοπλοϊκό! Καμία τύχη...
Κατά γενική ομολογία, δηλαδή καθ΄ ομολογίαν της Δωροθέας της Ζαβής η οποία επηρέαζε την κοινή γνώμη με την κοινωνική προπαγάνδα της, ο Άκης ήταν «καλό παιδί, ήρεμο, σαν τον πατέρα του», ενώ ο Μάκης ήταν «σαϊτάνης σκέτος, σαν τη μάνα του. Γομάρι από τα λίγα». Περιέργως για τους μέσους όρους των κριτικών της Δωροθέας της Ζαβής, η συγκεκριμένη δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα.
Ένα περιστατικό που μπορεί να απέβη και καθοριστικό για την πολιτική(;) σταδιοδρομία(;) του Μάκη, αλλά και για τις σχέσεις του με τον Φώτη, άρα και με την υπόλοιπη παρέα (εχθρός ενός, φίλος με κανέναν), συνέβη σε μια περίοδο κατά την οποία η μάνα του αποφάσισε να του αγοράσει ένα πανάκριβο αγωνιστικό ποδήλατο «Πεζό», με αλουμινένιο σκελετό, αλουμινένιες ζάντες, αλουμινένια φρένα, αλουμινένια πετάλια και αλουμινένιο παλουκόσελο, χωρίς ωστόσο να φροντίσει να του αγοράσει και αλουμινένια μυαλά. Λεπτομέρεια: ο Μάκης μάθαινε ποδήλατο σχεδόν στα 15! Πριν δεν τον σήκωναν τα ποδήλατα. Τον πρώτο καιρό, κάθε τρεις και λίγο άλλαζε τροχούς, καθώς μετά από κάθε πτώση οι αλουμινένιες ζάντες θύμιζαν τροχό όσο θύμιζε κι ο Μάκης ποδηλάτη. Από κάποια στιγμή και μετά, αποφάσισε πως όχι μόνο ξέρει ποδήλατο (παρά τις πτώσεις), αλλά ξέρει και να το φτιάχνει. Έτσι, σε μια περίπτωση κατά την οποία μετέτρεψε την αλουμινένια ζάντα σε κινέζικο σύμβολο, κατέβασε από το σπίτι κάμποσα μπισικλέτια, κατσαβίδια, πένσες, τανάλιες, μπλακεντέκερ, μπουλονόκλειδα κι έναν «κάβουρα», για να την επισκευάσει. Όταν ολοκλήρωσε με επιτυχία την επισκευή μετατρέποντας τη ζάντα από κινέζικο σε ...γιαπωνέζικο σύμβολο, βαρέθηκε να ανεβάσει και πάλι τα εργαλεία στο ρετιρέ της πολυκατοικίας τους, που είχε αποφασίσει η Μαρίνα πως «ταίριαζε» στην οικογένεια. Έτσι, μόλις η μάνα του βγήκε στο μπαλκόνι και του φώναξε να της αγοράσει μια χλωρίνη, έκανε αυτό που πρόσταζαν τα παραλίγο αλουμινένια μυαλά του. Στον κουβά που του έριξε με σκοινί από τον 3ο όροφο, μαζί με τη χλωρίνη, έβαλε και όλα τα εργαλεία. Η Μαρίνα, με τη σειρά της, τράβηξε το σκοινί κι ο Μάκης έμεινε από κάτω να παρακολουθεί τον κουβά να ανεβαίνει. Μέχρι που στον 2ο όροφο το σκοινί μπλέχτηκε σε μια τέντα, ο κουβάς αναποδογύρισε κι ο Μάκης έμεινε να βλέπει στωικά τα μπισικλέτια να κατευθύνονται προς την κεφάλα του.
Όπου προσγειώθηκε ο κάβουρας!
Βλέποντας το αίμα από την τρύπα να ραντίζει τον τόπο, τρέξαμε να του προσφέρουμε βοήθεια, ενώ η Δωροθέα η Ζαβή που πλησίαζε εκείνη τη στιγμή με το «πι», πρόσταξε να φέρουμε «έναν καφέ, για να σταματήσει το αίμα». Μετά από μερικά λεπτά ο Φώτης εμφανίστηκε βαστώντας στο χέρι έναν ...φραπέ, που του είχε φτιάξει στα γρήγορα ο Δεμπασκαλάς στον καφενέ του Μπάφα. «Τον κακό σου τον καιρό», του φώναξε η Δωροθέα -που μόλις είχε φτάσει- όταν τον είδε να φέρνει τον συγκεκριμένο καφέ κι όχι ελληνικό καφέ σε σκόνη που -υποτίθεται πως- θα βοηθούσε να σταματήσει η αιμορραγία, ενώ η Μαρίνα, η οποία επίσης μόλις είχε κατέβει, του έριξε ένα μοχθηρό βλέμμα που τα έλεγε όλα. Ο Μάκης «καθάρισε» από αυτή την ιστορία με εννιά ράμματα, μια βαριά διάσειση και μια μόνιμη έχθρα με τον Φώτη (είναι ξεκάθαρο πως η Μαρίνα του έβαλε λόγια για τον φραπέ, γιατί αυτός εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινε και πολλά), ωστόσο δεν είμαι και πολύ βέβαιος ότι «καθάρισε» οριστικά. Τρία χρόνια αργότερα, ας πούμε, πήγε φαντάρος ως εθελοντής, δήλωσε αλεξιπτωτιστής και τέτοιος θα γινόταν, αν μετά την πρώτη «πτώση» δεν έσπαγε ένα χέρι και ...-ξανά- το κεφάλι. Άντε πάλι ράμματα, μόνο που αυτή τη φορά ο Φώτης δεν ήταν κοντά να του προσφέρει «ατέλειωτη ευχαρίστηση», ούτε καν για να γελάσει δυόμιση φορές «χα, χα, χα δεύτερα»!
Όταν απολύθηκε είχε ήδη διαμορφώσει ...χαρακτήρα. Ήταν αγριεμένος, του έφταιγαν όλοι και μια φορά που βρεθήκαμε πλάι - πλάι σε ένα κλαμπάκι που έπαιζε ελληνικά, άρχισε να διαχωρίζει τους τραγουδιστές. «Γύφτος», έλεγε με αποστροφή για τον Αγγελόπουλο (λες και το είχε κρύψει ποτέ ο Μανώλης και το ανακάλυψε ο Μάκης), «κουμμούνια» για τον Μπιθικώτση και τον Καζαντζίδη, ενώ κάποια στιγμή σηκώθηκε κι έκανε παραγγελιά τον ...«αητό». Όχι του Σφακιανάκη. Τον άλλο, που καθότανε. Αν και πλέον πρέπει να τον συμπαθεί τον Νότη...
Έκτοτε -όχι με αυτή την αφορμή πάντως- οι δρόμοι μας χώρισαν κι ακόμα χωριστοί παραμένουν. Νέα του έμαθα ελάχιστες φορές. Πριν μερικά χρόνια πληροφορήθηκα πως από το μπαλκόνι που του είχε πέσει ο «κάβουρας» στο κεφάλι, είχε κρεμάσει ένα τεράστιο μαύρο πανό με τα αρχικά «χα» (προφανώς για να ρεφάρει τα «χα δεύτερα» που του έκοβε ο Φώτης όταν γελούσε εις βάρος του) και πως κάποια από τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας είχαν μετατραπεί σε γραφεία που εξυπηρετούσαν τον πολιτικό(;) του φορέα. Πριν σχεδόν δυο χρόνια, τα συγκεκριμένα γραφεία βρέθηκαν στο μικροσκόπιο της αστυνομίας και έξω από αυτά έγιναν κάποιες συλλήψεις και κατασχέσεις διαφόρων ενδιαφερόντων ...μπισικλετίων. «Κάβουρας» δεν διάβασα αν κατασχέθηκε...
Μέχρι να συλληφθεί και ο «Κάβουρας» και να καταδικαστεί για τη ζημιά που έκανε στον Μάκη, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...
Υ.Γ.: Κάποιους από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, μπορείτε να τους γνωρίσετε καλύτερα στο μυθιστόρημά μου, «Είναι στημένο», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εμβιπή (MVPublications.gr) με υπογραφή Χρήστου Ελευθερίου. Για αυτό και ό,τι άλλο επιθυμείτε, θα τα λέμε στην ιστιοσανίδα μου στο φέισμπουκ.
