Σας λέω πως δεν πέρασαν

άδικα τα χρόνια που έζησα,

οι δρόμοι που περπάτησα,

τα άχρηστα νέα που άκουσα.

Ένας άνθρωπος μεταφέρεται στον γιατρό· αυτός του ανοίγει την αρτηρία του βραχίονα και αφήνει το αίμα να αναβλύσει – μισό λίτρο. Ο άνθρωπος λιποθυμάει. Την επομένη πρέπει να υπομένει άλλες πέντε αφαιμάξεις. Στις τρεις τελευταίες το αίμα αργεί να αναβλύσει, γι’ αυτό ο γιατρός τοποθετεί ένα μπαλονάκι με ζεστό αέρα πάνω στην τομή. Ο αέρας ψύχεται, παράγει ένα κενό και ρουφάει το αίμα.

Καλλιτέχνες και διανοούμενοι δίνουν τον δικό τους αφορισμό για την αθωότητα:

«Η αθωότητα είναι μία ακριβή υγεία της ψυχής. Αποτελεί καταφύγιο και παρηγοριά στους φριχτούς πόνους». -Φρανσουά Φενελόν

Μίλα.
Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε.
Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία.

Αν θυμάστε και λέτε κάποια από αυτά στο παιδί σας καθημερινά, του κάνετε το καλύτερο δώρο της ζωής του!

Τονώνετε την αυτοπεποιθησή του και του στρώνετε το δρόμο για προσωπική ευτυχία και επιτυχία.

Ο κ. Κ. ρώτησε δυο γυναίκες για τους άντρες τους.

Η μια του είπε:

 «Έζησα μαζί του είκοσι χρόνια. Κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο και στο ίδιο κρεβάτι. Τρώγαμε πάντα μαζί.

Πολλές ανθρώπινες σχέσεις, δεν λειτουργούν αρμονικά σε κλίμα αγάπης, αλλά ανταγωνιστικά έχοντας τη σφραγίδα «Θύτης-Θύμα».

Τα θύματα είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς αυταξία, που δεν διεκδικούν στη ζωή πράγματα για τον εαυτό τους, και έχουν ένα μόνιμο καταπιεσμένο παράπονο αδικίας.

Κάθε μέρα ξυπνάμε και ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι, για να ζήσουμε μια μέρα ίδια με τη χθεσινή.

Αυτό σημαίνει να είσαι ενήλικος;

Για χρόνια καθόμαστε και αναμασούμε αυτά που μας λένε.

«Να είσαι ο εαυτός σου» λένε. Τι σημαίνει αλήθεια;

Λογικά να είσαι πρωτότυπο, όχι αντίγραφο, όχι δεύτερης κατηγορίας εκδοχή κάποιου άλλου. Να τιμάς τη μοναδικότητά σου.

Ενώ δεχό­μουν τη διά­κριση με την οποία η ελεύ­θερη ακα­δη­μία σας θέλησε να με τιμή­σει, η ευγνω­μο­σύνη μου γινό­ταν τόσο πιο βαθιά όσο ανα­με­τρούσα ως ποιο σημείο η αντα­μοιβή αυτή ξεπερ­νούσε την προ­σω­πική μου αξία. Κάθε άνθρω­πος και, κατά μεί­ζονα λόγο, κάθε καλ­λι­τέ­χνης θέλει ν’ ανα­γνω­ρι­στεί. Το θέλω κι εγώ. Αλλά μου ήταν αδύ­να­τον να δεχτώ την από­φασή σας χωρίς να συγκρίνω την απή­χησή της σε σχέση μ’ αυτό που πραγ­μα­τικά είμαι.

Οι μαθητές και οι ενήλικοι που γράφουν με το χέρι, αντί να πληκτρολογούν, μαθαίνουν καλύτερα, υποστηρίζουν Νορβηγοί ερευνητές, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Advances in Haptics.

Ήρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά.

Μου είπες χωρίς φωνη το τελευταίο αντίο. Μ’αποχαιρέτησες, με το σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν το κατάλαβα τότε.