«Είναι γόνιμη η μοναξιά, επειδή είναι δύσκολη. Γόνιμος είναι και ο έρωτας: επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος»

«...Μην αφήσετε να σας κυριέψει στη μοναξιά σας ανησυχία και ταραχή, επειδή νιώθετε μέσα σας έναν αόριστο πόθο να ξεφύγετε απ' τη μόνωσή σας. Ίσα-ίσα, αυτός ο πόθος — αν τον μεταχειριστείτε γαλήνια και στοχαστικά, σα μέσο για κάποιο σκοπό — θα σας βοηθήσει ν' απλώσετε τη μοναξιά σας σε πιο πλούσιο και πιο πλατύ χώρο.

Το ξανά.

Η στιγμή όπου ζεις ξανά.

Η στιγμή ξανά.

«Τώρα νομίζω πώς το νόημα της εξέλιξης του πολιτισμού μας δεν είναι πια σκοτεινό.

Η πολιτισμική εξέλιξη πρέπει να μας δείξει τον αγώνα ανάμεσα στον έρωτα και το θάνατο, ανάμεσα στην ορμή της ζωής και στην ορμή της καταστροφής και τον τρόπο διεξαγωγής τους στο ανθρώπινο είδος.

Οι παιδοψυχολόγοι λένε ότι ο χαρακτήρας ενός παιδιού μοιάζει με τον πηλό. Διαμορφώνεται εντυπωσιακά ανάλογα μ’ αυτά που βλέπει και ακούει από το οικογενειακό του περιβάλλον, ειδικά όταν βρίσκεται σε μικρή ηλικία που δεν έχει άλλα ερεθίσματα (σχολείο, φίλους κτλ.).

Ίσως ο τίτλος του άρθρου να θεωρηθεί εκτός πραγματικότητας και ότι δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα. Ίσως η απάντηση να θεωρείται τόσο αυτονόητη, που κάνει το σχετικό ερώτημα περιγέλαστο.

Ως εκ τούτου οφείλω να εξηγηθώ.

«Υπήρξε μια εποχή σ' αυτήν την πόλη που περπατώντας «πολλές φορές τη νύχτα», άκουγα τις αναπνοές των ανθρώπων απ' τα ανοιχτά παράθυρα.

Άκουγα τις ερωτικές τους συνομιλίες, τους ψιθυρισμούς τους, τις αγωνίες τους για τις ασήμαντες ή σπουδαίες υποθέσεις, κι όσο απομακρυνόμουνα στις συνοικίες τόσο πιο πολύ έμπαινα στη διαφάνεια του κόσμου τους.

Ο ρόλος του οσιομάρτυρα φαίνεται πολύ ωραίος και ευγενής από απόσταση, αλλά από κοντά είναι χάλια. Αν έχεις ζήσει ποτέ με έναν οσιομάρτυρα ή αν έχεις δοκιμάσει και ο ίδιος να τον παραστήσεις, τότε ξέρεις πόσο άσχημος και οδυνηρός μπορεί να γίνει. Με το ρόλο του οσιομάρτυρα, κανείς δεν κερδίζει αληθινά. Όλοι χάνουν. Η θυσία έχει να κάνει με απώλεια και τελειώνει πάντα με δάκρυα.

Ο Καρλ Γκουστάβ Γιούνγκ (Carl Jung) ήταν ψυχοθεραπευτής και φιλόσοφος.

Θεωρούσε ότι η νεύρωση και η κατάθλιψη είναι κατά βάθος μία προσπάθεια επέκτασης της συνειδητότητας.

Tα αγαπημένα μας γνωμικά του:

Το «De Profundis» («Εκ Βαθεων») παραμένει ενα απο τα πιο συγκλονιστικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ταυτόχρονα το πιο ανθρωπινο και αληθινό έργο του Oscar Wilde.

Μεσα από τα δεσμά της φυλακής ξεδιπλώνει τις πληγές της ψυχής του και μιλάει για όλα.

Ο αριθμός των πιστών ή εκείνων που δεν πιστεύουν στο θεό, διαφέρει από χώρα σε χώρα και από κοινωνία σε κοινωνία σε ολόκληρο τον κόσμο. Εκείνο όμως που παραμένει σταθερό ανάμεσα σε όλους είναι ότι όσο οι άνθρωποι γερνάνε, τόσο μεγαλώνει η πίστη τους προς τον Θεό.

Σε κάθε είδους διαπραγμάτευση, η ικανότητά σου να "φεύγεις" είναι το πιο δυνατό σου εργαλείο.

Εκείνοι που μπορούν να "φύγουν" από μία διαπραγμάτευση -μεταφορικά να φύγουν, όχι να σηκωθούν και να γυρίσουν την πλάτη στον άλλο- είναι σε πιο ισχυρή θέση. Εκείνοι που είναι πεπεισμένοι ότι είναι ανάγκη να συνεχίσουν να "παζαρεύουν" είναι σε πιο αδύναμη θέση.

Η γυναίκα διέσχιζε τη μεγάλη πλατεία στο κέντρο της οποίας υψωνόταν ο στύλος που είχε στην κορυφή του ένα πελώριο άγαλμα, έναν άγγελο με απλωμένα τα φτερά που έμοιαζε έτοιμος να πετάξει.