Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου και τα (περισσότερα από) 6000 μέλη της έχουν, κάθε χρόνο, το “δύσκολο έργο” του να αναδείξουν τους καλύτερους, σε κάθε κατηγορία του κινηματογράφου, ανάμεσα στις ταινίες που κυκλοφόρησαν στο εκάστοτε έτος.

Ποιο μπορεί να είναι το κριτήριο που έχει το κάθε μέλος ώστε να ψηφίσει κάποιον/α; Πόσο αντικειμενικό μπορεί να είναι και κατά πόσο μπορεί να επηρεαστεί από “αυτό που (υποτίθεται ότι) θέλει” το κινηματογραφικό κοινό;

Όσο κι αν είναι αξιέπαινο σε έναν Ηγέτη να τηρεί τις αποφάσεις του και να ζει με ακεραιότητα και χωρίς πονηριά, η πείρα έχει δείξει ότι οι πραγματικά φωτισμένοι Ηγέτες επέδειξαν ευελιξία στον τρόπο εφαρμογής των αποφάσεών τους και ότι χρησιμοποίησαν την πονηριά τους για να γυρίσουν τα κολλημένα μυαλά των άλλων.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που σχεδόν όλοι οι θεραπευόμενοι διαπραγματεύονται στη θεραπεία τους, αυτό είναι η ΑΓΑΠΗ. Είμαι πραγματικά αγαπητός; Τί μπορώ να κάνω για να πετύχει η σχέση μου; Γιατί δεν μπορώ να βρω ένα σταθερό σύντροφο; Κάνω κάτι λάθος;

Σας θυμίζει κάτι; Αν όχι, είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους εκεί έξω που δεν κάνουν παρόμοιες ερωτήσεις.

Αυτός ο έρωτας

Τόσο βίαιος

Τόσο εύθραυστος

Τόσο τρυφερός

Τόσο απελπισμένος

Η Μαρία είναι μαθήτρια της Γ` Δημοτικού. Της κάνω το μάθημα των εικαστικών από την πρώτη τάξη. Είναι από εκείνα τα παιδιά που αν και είναι καλή μαθήτρια και πρόθυμη, οι δάσκαλοί της το ίδιο και οι συμμαθητές της, δυσφορούν συχνά όταν είναι κοντά τους. Η Μαρία όλο σηκώνεται, κάνει θόρυβο και όλο ψαχουλεύει την τσάντα, την κασετίνα, ή το κουτί με την ανακύκλωση και συνέχεια χρησιμοποιεί με “λάθος” τρόπο τα πράγματα.

«Η δυστυχία σε κάνει πάντα ν’ αναβάλλεις — έφυγε η ζωή.... οι φίλοι είχαν χαθεί κι οι εχθροί ήταν μικρόψυχοι για να μπορείς να τρέφεσαι απ’ το μίσος σου.» - Τ. Λειβαδίτης

Η εξάρτηση είναι μια κατάσταση στην οποία εμπλέκεται κάποιος, όταν στην προσωπικότητα του έχει εξαρτητικά στοιχεία που προκαλούνται από ελλείμματα κυρίως της παιδικής του ηλικίας.

Όταν ερωτευόμαστε, τα πράγματα γίνονται ανάγλυφα, κι εμείς ενσαρκωνόμαστε πάλι μέσα στον αδιαφανή κόσμο, που τον ανακαλύπτουμε τώρα πλουσιότερο, πυκνότερο από ό,τι υποψιαζόμασταν.

Ο έρωτας μας αποζημιώνει για την έλλειψη νοήματος της ζωής -γι’ αυτό, όταν αποτυγχάνει, η έλλειψη νοήματος μας καταβάλλει.

Οι ξένοι ίσως βλέπουν την Ιαπωνική κουλτούρα σαν κάτι το μυστηριώδες. Το πιο ελκυστικό και γοητευτικό σε αυτήν τη χώρα είναι το γεγονός ότι αν και αγκάλιασε την τεχνολογία και τον μοντερνισμό, οι άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν ισχυρό δεσμό με τις ρίζες τους και τις αρχαίες παραδόσεις τους. Ίσως εδώ βρίσκεται η ρίζα της διαφώτισης.

Για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε κάπως την κουλτούρα αυτής της χώρας και την βαθιά σοφία αυτού του έθνους, σας παραθέτουμε εδώ 35 αρχαία ιαπωνικά αποφθέγματα.

«Μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα», παραδοσιακή παροιμία. Εντάξει, να μην αναβάλλεις, έχεις και πολλές δουλειές. Να πας σούπερ μάρκετ, να καθαρίσεις, να πληρώσεις λογαριασμούς. Όλη τη βδομάδα τρέχεις στη δουλειά, στο σπίτι. Βάλε πλυντήριο, μαγείρεψε, πλύνε τα πιάτα, σιδέρωσε τα ρούχα.

«...Το βράδυ ήρθε και με βρήκε η Μαρί και με ρώτησε αν ήθελα να την παντρευτώ. Είπα ότι μου ήταν αδιάφορο και ότι θα μπορούσαμε να το κάναμε αν ήθελε. Τότε θέλησε να μάθει αν την αγαπούσα. Απάντησα όπως το είχα κιόλας κάνει άλλη μια φορά, ότι αυτό δε σήμαινε τίποτα αλλά ότι δεν υπήρχε αμφιβολία πως δεν την αγαπούσα.