Ψυχολογία

«Πρέπει να το πάρω απόφαση και να τον ξεχάσω». «Δε μου δίνει αυτά που θέλω αλλά δε μπορώ και να χωρίσω, είναι τόσο δύσκολο». «Θέλω άλλα πράγματα από τη σχέση μας και δεν τα παίρνω, γιατί δεν μπορώ να ξεκολλήσω;»

Οι σχέσεις είναι πολύπλοκες. Προϋποθέτουν την συνάντηση δύο ή περισσότερων ανθρώπων, ενώ καλά – καλά δεν μπορούμε να τα βρούμε με τον εαυτό μας.

Tα όρια δεν αφορούν μόνο τα παιδιά. Συχνά ακούμε συμβουλές για τους γονείς, “πως να θέσουν όρια στα παιδιά τους” , “η σημασία των ορίων” κλπ. Είναι αλήθεια ότι τα όρια στις σχέσεις μας με τα παιδιά μας, βοηθούν πολύ τόσο τα ίδια όσο και τον σκοπό γενικότερα της διαπαιδαγώγησης και της κοινωνικοποίησης τους.

Όλοι συμφωνούμε ότι μία σχέση δεν είναι δεδομένη, αλλά συνήθως με το πέρασμα του χρόνου το ξεχνάμε.

Όλοι συμφωνούμε ότι τις ανάγκες που έχουμε εμείς, τις έχουν και οι σύντροφοί μας αλλά συχνά όταν έρθει η σειρά μας να τους φροντίσουμε... το ξεχνάμε, το παραμελούμε.

Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πολύπλοκες, γι'αυτό και πολύτιμες. Δεν υπάρχουν απλές σχέσεις, αν και στην απλότητα τους μπορεί κανείς να θαυμάσει και να απολαύσει την ομορφιά τους, τη γενναιοδωρία τους.

Οι σχέσεις μοιάζουν σαν όλα εκείνα τα πολύπλοκα πράγματα και καταστάσεις τα οποία όταν καταφέρει κανείς να τα αποδομήσει, απολαμβάνει τη χάρη τους. Μεγάλη η χάρη τους λοιπόν, των σχέσεων και των εμπλεκόμενων μερών...

Η αλληλουχία είναι στην φύση των ανθρώπινων σχέσεων. Αναπόφευκτα οι γονείς είμαστε πρότυπα για τα παιδιά μας. Αρκεί να σκεφτούμε οτι μαζί μας ζούνε, μαζί μας μεγαλώνουνε.

Είμαστε το σταθερό σημείο αναφοράς τους τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία (συχνά και πολύ περισσότερο).

Μας βλέπουν, μας ακούν, μας αφουγκράζονται καθημερινά. Σε κάθε μας κουβέντα, κάθε μας πράξη, κάθε μας άποψη, στα πάντα... κάθε στιγμή. Στηρίζονται στην υπαρξή μας για να οικοδομήσουν την δική τους.

Θα ήθελα προκαταβολικά να αφιερώσω τις παρακάτω σημειώσεις σε όλους τους άνδρες αναγνώστες. Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Ως άνδρας και ο ίδιος ομολογώ ότι μπορώ να καταλάβω μία παραπάνω δυσκολία των ανδρών σε αυτό το θέμα: Την δυσκολία να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Να εκφραστούν συναισθηματικά.

Δουλειά, σπίτι, λογαριασμοί, εφορία, φροντιστήρια, το πλυντήριο που χάλασε, ο ενφια που έληξε, ο πυρετός του παιδιού, να μην ξεχάσω να πάρω..., να δώσω..., να αφήσω..., να σηκώσω..., να μαζέψω...

Ας ξεκινήσουμε από μία μη-αφοριστική διαπίστωση: To stress δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό! Stress μπορεί να έχουμε σε διάφορες στιγμές της ζωής μας, ακόμα και ολόκληρες φάσεις, όπως μία περίοδος εξετάσεων, πριν ή μετά από μία σημαντική ανακοίνωση, κατά την διάρκεια ενός αγώνα ή μίας κινητοποίησης...

Η Χυλόπιτα, είναι ένα θρεπτικότατο έδεσμα, απαραίτητο για τη διατροφή μας, που συχνά συνοδεύεται από ζεστή σούπα δακρύων, φρέσκα παντζάρια ντροπής και τυρί της επιλογής μας.

Πολλοί κάνουν τρομερό λάθος, αποκλείοντας την από τις συνήθειες τους. Πιθανά, δε γνωρίζουν τις καταστροφικές συνέπειες που κρύβει η αποφυγή της στην υγεία τους.

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

Γιατί πολλές φορές συμπεριφερόμαστε λες και η ζωή μας είναι ατελείωτη;

Κάποιοι θα πουν: “Μα ακριβώς διότι γνωρίζουμε το αναπόφευκτο τέλος”!