Μεγαλώνεις όταν κατανοείς.

Όταν όλα πηγαίνουν στραβά και δεν έχει νόημα να γκρινιάζεις.

Μεγαλώνεις τη μέρα που δεν θα χτυπήσει το τηλέφωνο και κανείς δεν θα σε ρωτήσει αν είσαι καλά.

Έμαθα -

ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν, παράλληλα με την εκμάθηση μαθηματικών και ιστορίας, υπήρχε κι ένα μάθημα σχετικά με τις προσωπικές μας σχέσεις το οποίο θα περιελάμβανε ένα εγχειρίδιο για το πώς να αγαπάμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν ποτέ την άλγεβρα μετά το σχολείο και ξεχνούν ιστορικές ημερομηνίες μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις.

Όταν ένας γονιός λέει "όχι", διδάσκει στο παιδί την ικανότητα να αισθάνεται ασφαλές με τον εαυτό του, με τις παρορμήσεις του, με τα όριά του.

Η ψυχολόγος κυρία Χριστιάνα Ιορδάνου, αναλύει τον ρόλο του "όχι" στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, επισημαίνοντας ότι όλα τα "όχι" δεν είναι ίδια...

Τι κάνει έναν άνθρωπο όμορφο στην ψυχή; Η ταπεινότητα...

Πρόκειται για μία ταπεινή αρετή; Μέχρι του σημείου να αμφιβάλλει για το αν είναι αρετή...

Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και τον Υπεράνθρωπο- ένα σκοινί πάνω από την άβυσσο. Ένα επικίνδυνο πέρασμα, ένα επικίνδυνο ταξίδεμα, μια επικίνδυνη ματιά προς τα πίσω, ένα επικίνδυνο τρεμούλιασμα και σταμάτημα. Το σπουδαίο στον άνθρωπο είναι ότι είναι μια γέφυρα και όχι ένας στόχος: το αξιαγάπητο στον άνθρωπο είναι ότι είναι υπερβάτης και καταβάτης.

Ο κίνδυνος της συμπόνιας, της συμπόνιας με την έννοια του ρυπαρού οίκτου και όχι της φιλαλληλίας που εξευγενίζει τη ζωή, είναι εξουθενωτικός, ευνουχιστικός, παραμορφωτικός.

«Ένστικτο εδαφικότητας» το ονόμασαν. Όταν απειλείται με διείσδυση ένας ζωτικός, ατομικός σου χώρος, εκλύεται πάντα επιθετικότητα. Όσο πιο στριμωγμένος και ασφυκτικός ο χώρος, τόσο μεγαλύτερη η επιθετικότητα. Οι ηθολόγοι το επιβεβαίωσαν στη συμπεριφορά των ζώων και οι ανθρωπολόγοι στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Το κλειστό ίδρυμα της φυλακής υπήρξε ένα κατάλληλο φυσικό εργαστήριο για την πειραματική διερεύνηση του φαινομένου αυτού.

Δεν έχεις παρά να γαμήσεις ένα σεβαστό αριθμό γυναικών,

ωραίων γυναικών

και να γράψεις κάμποσα, υποφερτά ερωτικά ποιήματα.

...Όταν γέρνω απάνω σου, σαν να εξατμίζεται ένα κομμάτι από το σώμα Σου και μπαίνει μέσα στο σώμα μου – και μεταλαβαίνω. Και μεθούν οι σκέψεις μου και μιλούν δυνατά οι πλειό απόκρυφες επιθυμίες μου... Γέρνω απάνω σου και βλέπω κόσμους άφθαστους και κόσμους περασμένους – που όσο γερνούν και φεύγουνε τόσο και λαχταριούνται...

Όλοι οι πολιτισμοί του κόσμου, στις θυμοσοφίες και τα λογοτεχνικά τους έργα, έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Αυτός ο παρανομαστής, απαντάται σε ηρωικά έπη και ιστορίες αγάπης. Σε κοινωνικές παραβολές, συμβουλές και διδακτικές αλληγορίες και δεν είναι άλλος από την προσπάθεια όλων να ελέγξουν τη μοίρα.

Ο Μαρσέλ Προυστ θα πει: «Χάρη στην τέχνη, αντί να βλέπουμε αποκλειστικά έναν και μόνο κόσμο, τον δικό μας, τον βλέπουμε να πολλαπλασιάζεται, και, όσο εμφανίζονται πρωτότυποι καλλιτέχνες, τόσο μας προσφέρουν κόσμους που είναι περισσότερο διαφορετικοί μεταξύ τους από τους κόσμους που περιστρέφονται στο άπειρο».