«Xαρισματικός»: μία λέξη που τελευταία χρησιμοποιείται συχνά, προκειμένου να αποδοθούν με λόγια οι ιδιαίτερες ικανότητες και τα προσόντα ενός ανθρώπου. Tι ακριβώς όμως σημαίνει η λέξη αυτή; Σύμφωνα με το «Λεξικό της Kοινής Nεοελληνικής» του Aριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το χάρισμα δεν είναι παρά «έμφυτη ικανότητα, ψυχικό ή πνευματικό προσόν...», όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει δηλαδή να χρησιμοποιούμε τη λέξη στην καθημερινή μας γλώσσα.

Πόσο άνετα νιώθουμε όταν κάποιος μας αγγίζει, μας αγκαλιάζει, μας φιλάει; Εμείς, πόσο συχνά ακουμπάμε τους άλλους; Μπορεί να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά η αφή είναι μία από τις σημαντικότερες και απαραίτητες για την επιβίωση αισθήσεις.

Τρεις μέρες έμεινα σ' ένα Μοναστήρι απάνω από το Λιβυκό πέλαγο. Μου άρεσε πάντα η ασύχρονη ζωή του Μοναστηριού, ο παλαιικός ρυθμός που το κυβερνάει, οι καλόγεροι με τα πονηρά ή νυσταγμένα μάτια, με τις τρουλωτές ή αδειανές κοιλιές, με τις χοντρές χερούκλες που πότε κρατούν το κλαδευτήρι ή την τσάπα και πότε το Άγιο Δισκοπότηρο.

(...) Η τελευταία πράξη της τραγωδίας, η ταφόπλακα δηλαδή που σκέπασε το φονικό, ανάλογη με την ταφόπλακα του 843 που έθαψε την αρχαία Ελλάδα, ήταν το διάταγμα του ελληνικού κράτους να ονομάσει το Υπουργείο για τη μόρφωση των παιδιών μας Υπουργείο των εκκλησιαστικών. Και λίγο αργότερα Υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων.

Δεν έχει περάσει ένας μήνας από τη σφαγή στο Παρίσι και οι ανά τον κόσμο φανατικοί έχουν βαλθεί να με επιβεβαιώσουν.

Πριν μερικές μέρες είχαμε δύο νέες επιθέσεις στην Αμερική. Αρχικά ένας χριστιανός τρομοκράτης, ναι, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι και ας επιλέγουμε να ασχοληθούμε μόνο με τους μουσουλμάνους, επιτέθηκε σε μια κλινική αμβλώσεων και σκότωσε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.

Ο Μπέρτραντ Ράσσελ μάς έχει προσφέρει την πιο εμπεριστατωμένη πιθανότατα φιλοσοφική ανάλυση της έννοιας της ευτυχίας στο έργο του Η Κατάκτηση της Ευτυχίας. Μελετά την έννοια όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ορισμών και περιεχομένου αλλά και σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής, διεισδύοντας στην ανθρώπινη κατάσταση σε εξαιρετική λεπτομέρεια και με θαυμαστή οξυδέρκεια.

Κάθε άντρας - επειδή είναι άντρας - γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει μέσα σε ένα σιδερένιο πλαίσιο που τον συνθλίβει.

Αν η γυναίκα περιβάλλεται από "μη", ο άνδρας ορίζεται από "πρέπει". ('Eνας κατάλογος από τα "πρέπει" υπάρχει στο ποίημα του Κipling "Αν" που καταλήγει με τον στίχο: "Tότε θα' σαι ένας ΑΝΤΡΑΣ, γιε μου".)

Ο γείτονάς μου, κύριος Σ., συνταξιούχος γυμνασιάρχης, βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του ενώ έβλεπε βίντεο. Ανακοπή, γνωμάτευσαν οι γιατροί. Ήταν εβδομήντα ετών, χωρισμένος και ζούσε μόνος. Τα παιδιά του, που ήρθαν από το εξωτερικό για να τον θάψουν, μου εμπιστεύτηκαν διάφορα χειρόγραφα που βρέθηκανστα συρτάρια του.

«Ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν» είπε ο Αϊνστάιν. Ήταν ο σύντομος τρόπος που διετύπωσε την αντίρρησή του για την εικόνα του σύμπαντος, που έδινε η αποδοχή της αρχής της αβεβαιότητας του Heisnenberg.

Το συμπέρασμα της αρχής αυτής είναι ότι το σύμπαν είναι απροσδιόριστο ακόμα και στα πιο βασικά του επίπεδα.

Η παγίδα του θυμού έρχεται όταν ο άνθρωπος
θεωρεί τον εαυτό του εύθραυστο
Τότε, όταν “σπάσει”,
αναπόφευκτα,
κόβει…

Πιθανόν ο μόνος συγγραφέας της σύγχρονης Ευρώπης που είχε μια καθαρή αίσθηση του φωτός και του καλοκαιριού ­και μιαν «ηλιακή» φιλοσοφία (την οποία ο Ελύτης ονόμασε «ηλιακή μεταφυσική») ­να ήταν ο Καμί.

Θα ήταν αφελές να πούμε ότι τα παι­διά μαγεύονται από την ευκολία μιας δραστηριότητας όπως η τηλεόραση ή ενός τρισδιάστατου παιχνιδιού οθό­νης, που εμπεριέχουν τη μοναχικότητα. Η αλήθεια είναι ότι διψούν για αλληλε­πίδραση.

Διψούν να χρησιμοποιήσουν όσο περισσότερες ικανότητες (φυσικές και πνευματικές) έχουν ανακαλύψει ότι έχουν και αδημονούν να ανακαλύψουν και άλλες.