Κοινωνία

Ααααχ, τα ζώδια! Αγαπημένο θέμα συζήτησης μικρών και μεγάλων. Πόσο τρυφεροί είναι οι ιχθύες; Πόσο σκληροί οι τοξότες; Τι προβλήματα θα αντιμετωπίσετε στις σχέσεις σας όσο ο Ερμής είναι ανάδρομος; Είναι η λοβοτομή μια σύγχρονη και πρακτική λύση να αντιμετωπίζονται τα άτομα που πιστεύουν στα ζώδια εν έτει 2013; Σε αυτά και άλλα φλέγοντα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτό το άρθρο. Ή μπορεί και όχι.

Την περασμένη βδομάδα έγινε χαμός με την πρόταση της τρόικας να μπουν εισοδηματικά κριτήρια στις συντάξεις, και με την άρνηση της κυβέρνησης να συνεχίσει την κουβέντα.Κακώς αρνήθηκε η κυβέρνηση τη μοναδική διέξοδο για να σωθεί η χώρα!Όπως έχω επανειλημμένα αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μου, οι αποδόσεις των εισφορών των σημερινών συνταξιούχων, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι πολλαπλάσιες των εισφορών που έχουν καταβάλλει στο σύστημα.

"Η είσπραξη από την παραγωγική οικονομία €27,5 δισεκατομμυρίων ετησίως, ανεβάζει το κόστος της εργασίας και πυροδοτεί την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα, πάνω ακόμη και από την ανεργία του Great Depression στις ΗΠΑ το 1929." Όσο και να επιχειρηματολογήσει κάποιος για το δίκαιο του ανταποδοτικού συστήματος, σήμερα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί, διότι τα ταμεία είναι άδεια.

Υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικό χρώμα, διαφορετική μυρωδιά, διαφορετικό βλέμμα και διαφορετικό χαμόγελο. Άνθρωποι που ντύνονται «ευπρεπώς» και άνθρωποι που φοράνε το πρώτο πράγμα που θα βρουν μπροστά τους. Άνθρωποι που παθιάζονται με κάτι, και άλλοι που απλά λουφάζουν και παρατηρούν.

Το «Δείπνο με φίλους» είναι θεατρικό έργο του Ντόναλντ Μάργκιουλις. Το ανεβάζει στο θέατρο Ιλίσια ο Γρηγόρης Βαλτινός και η φίλη μου η Αργυρώ μου υποσχέθηκε ότι θα με πάει να το δω (αν και όταν της είπα ότι έχει βραβευθεί με Πούλιτζερ μου απάντησε σιβυλλικά «Όλα έχουν πάρει Πούλιτζερ Κρισάκι μου»). Θυμήθηκα το «Δείπνο με φίλους» γιατί χθες είχαμε κι εμείς ένα δείπνο με φίλους. Κι όχι μόνο δείπνο. 

Χρειάστηκε να καταδικαστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.), επειδή δεν συμπεριέλαβε τα ομόφυλα ζευγάρια στο σύμφωνο συμβίωσης, για να ξυπνήσει, επιτέλους, η κυβέρνηση και με τροπολογία της να συμμορφωθεί με τις διεθνώς ανεγνωρισμένες υποχρεώσεις της. Βέβαια, η τροπολογία δεν έχει, ακόμα, ψηφιστεί αλλά θεωρώ δεδομένο, ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αποκλίσεων. Και έστω διά της δικαστικής οδού, πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προόδου.

Όπως έγραφα και στο πιο πρόσφατο άρθρο, ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, το «καζάνι» δηλαδή όπου ζυμώθηκαν οι φιλελεύθερες ιδέες και απέκτησαν κοινωνικές προεκτάσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την έννοια της σύγχρονης Δημοκρατίας, προσπέρασε την Ελλάδα. Γι' αυτό και έννοιες όπως τα δικαιώματα μειονοτήτων, η ουσιαστική ισονομία και η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, στην ευρύτερη νεοελληνική αντίληψη φαντάζουν είτε ως εξωγήινα ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ως ψιλά γράμματα άνευ πρακτικής ουσίας.

Κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο κάποιες φωτογραφίες από ιδιωτικές στιγμές ενός αρχιμανδρίτη, με πόζες όχι και πολύ αρχιμανδριτικές. Προσωπικά δεν μου άρεσαν, τις βρήκα κάπως κιτς. Το συζητήσαμε με τον Κλόουν και αποφασίσαμε να μην τις αναπαράγουμε, για λόγους όμως που δεν έχουν καμιά σχέση με την αισθητική μας. Έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία έχουμε το βίτσιο να θεωρούμε υπέρτατη αξία, κάτι που δεν συμβαίνει με τους «εν Χριστώ αδελφούς» του αρχιμανδρίτη.

Βλέπω κάποιους αφελείς βουλευτές και μεταξύ τους αρκετούς πονηρούς που αναφερόμενοι στο θέμα της απελευθέρωσης ή μη των πλειστηριασμών ακινήτων, επαναλαμβάνουν συχνά το επιχείρημα της "ύπαρξης συνειδητών κακοπληρωτών" που ενώ έχουν αρκετά χρήματα, αρνούνται να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους προσβλέποντας στα ευεργετήματα του νόμου για τους υπερχρεωμένους συμπολίτες τους.

Η ανοησία της δήλωσης του Νότη Σφακιανάκη, πρέπει να πω ότι με αφήνει ψιλοαδιάφορο. Θα μπορούσα να το αιτιολογήσω λέγοντας ότι δεν είμαι φίλος της μουσικής του, δεν μου φάνηκε ποτέ συμπαθής ως προσωπικότητα και δεν θεωρώ καν ότι διαθέτει  πολιτική σκέψη. Επειδή όμως τελευταία με απασχολεί το πόσες επιθέσεις κατά προσώπων (ad hominem) κάνουμε στην καθημερινότητά μας, με σκοπό να υποβιβάσουμε τις απόψεις τους, υποβιβάζοντας τους ίδιους, λέω να μην το πάω εκεί το θέμα. Εξάλλου το ίδιο το θέμα το ανέλυσε μια χαρά ο ίδιος ο Κλόουν (εδώ) και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν και άλλοι.