Τάσος Καρκαντζέλης
2-12 ετών καπνοχώραφο.
12-16 οικοδομή με τον μικροεργολάβο πατέρα μου έμαθα τι θα πεί δική σου επιχείρηση
16-18 βιομηχανικός εργάτης έμαθα τι θα πεί γραμμη παραγωγής
18-23 Μηχ Παραγωγής & Διοίκησης έμαθα απο Μακροοικονομία και κοινωνιολογία μέχρι το τελευταίο γρανάζι και κύκλωμα κάθε μηχανής. 19-30 19-31 Σερβιτόρος στα καλύτερα μαγαζιά των Χανίων σέρβιρα κοντά στους 200.000 ευρωπαίους
26-47 Σύμβουλος σε πάνω απο 40 εταιρείες σε 20 κλάδους.
Δράμα, Χάνια, Ναύπλιο, Λιτόχωρο Ξάνθη, Θεσσαλονίκη και πάλι Δράμα
Νομίζω πως δικαιούμαι να έχω άποψη σε κάποια πράγματα
Τον καιρό που οι αγροτικές επιδοτήσεις γινόταν μπουζούκια και στην Αράχοβα χτίζαν κάθε εκατοστό, υπήρχε και μια «άλλη» Ελλάδα.
Οι παλιοί μου φίλοι ξέρουν ότι λέω τα ίδια πράγματα για την γεωργία και το τρόφιμο εδώ και 15 χρόνια. Όμως τα ΕΛΕΓΑ και κάποιος ΑΛΛΟΣ έπρεπε να τα κάνει. Τώρα τα ΚΑΝΩ κι ελπίζω τα αποτελέσματα σε λίγο χρόνο να τα ΔΕΙΞΩ.
Το λές και πολιτική στην πράξη γιατί μόνο έτσι έχεις αποτελέσματα.
Μπορούν άραγε να γίνουν μεταρρυθμίσεις από ένα πολιτικό σύστημα που νοιάζεται κύρια για την αναπαραγωγή του; Όση πίεση κι αν δεχτεί, θα κάνει κάποια μερεμέτια, αλλά σύντομα θα ξαναγυρίσει στα γνωστά του μονοπάτια. Και φυσικά μην ξεγελιόμαστε. Πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο τα κόμματα κι οι βουλευτές.
Αν δεν θέλεις αλλο Λιάπηδες και Τομπουλογλου, πρέπει να κάνεις κάτι περισσότερο απο κουβέντες στο καφενείο. Στήριξε και ΕΛΕΓΧΕ ικανούς ανθρώπους να μπουν στην πολιτική.
Ξεκίνα απο τις εκλογές για το δήμο σου. Αμα δεν μπορείς να αλλάξεις την γειτονιά σου πώς θ' αλλάξεις την χώρα σου?
Ναι ξέρω υπάρχουν πολλές λογικές αντιρήσεις
Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας δεν είναι το ασφαλιστικό ή οι φόροι. Είναι ότι δεν έχουμε όραμα για το ποιοι είμαστε και που θέλουμε να πάμε.
Δεν είναι ότι δεν έχουμε ηγέτες, αλλά ότι έχουμε ανάγκη ηγέτες για να μας δώσουν αυτό το όραμα.
Τη 10ετία '98 - '08 ΟΛΗ η Ελλάδα έζησε το όνειρο «διορισμός/επιδότηση/εργολαβία/αντιπροσωπεία = σπιταρόνα, κουρσάρα, μπουζούκια, διακοπές». Για κάποιους ήταν «μεζονέτα στα ΒΠ, kayen, Ρέμος, Μύκονος», για κάποιους «2αράκι στον Εύοσμο, Hyundai, Κιάμος, Καλλικράτεια». Ακόμη όμως κι αυτό το 10% που δεν το έζησε, είχε τη σιγουριά ότι θα γυρίσει ο τροχός.
Ζητούνται νέοι κάθε ηλικίας και ειδικότητας να ξαναχτίσουν τον τόπο τους.
Δυστυχώς οι υπάρχοντες πολιτικοί δεν πρόκειται να καταλάβουν πως οι κοκορομαχίες δεν τους βοηθάνε πια. Οι άνω των 40, αυτά μάθαν τόσα χρόνια στ’ αμφιθέατρα, αυτά λένε.
Ξεχνάμε τον κρατικό τομέα. Για ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ χρόνια δεν πρόκειται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Αντίθετα θα μειώνει και τις ήδη υπάρχουσες για τουλάχιστον μια δεκαετία. Ξεχνάμε τις μεγάλες διεθνείς επενδύσεις. Έχουμε ελάχιστα έως κανένα συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με όλους τους γείτονές μας.
