Τέσσερις μέρες μετά την παρέλαση, αφήνοντας λίγο την σκόνη να καταλαγιάσει και τα πνεύματα να ηρεμήσουν παραθέτω και εγώ την άποψη μου για τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων.
Στην χώρα μας οι μαθητικές παρελάσεις είναι δημιούργημα και κατάλοιπο της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, για πρώτη φορά το 1936 καθιέρωσε την παρέλαση μαθητών με στρατιωτικό βηματισμό και πειθαρχία. Ο Μεταξάς εμπνεύστηκε από τον ομότιμο του απέναντι του Ιονίου πελάγους, Μπενίτο Μουσολίνι που είχε προβεί σε παρόμοια δρώμενα. Σήμερα οι στρατιωτικές παρελάσεις είναι σπάνιες στον δυτικό κόσμο, πόσω μάλλον οι μαθητικές, και συνδέονται με απολυταρχικά καθεστώτα όπως της Κίνας και της βόρειας Κορέας. Χαρακτηριστικό είναι πως σε κανένα Ευρωπαϊκό κράτος δεν παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα.
Κάτι απόλυτα λογικό άλλωστε, καθώς σε μια δημοκρατική κοινωνία φαντάζει παράλογο να αναγκάζεις ανήλικα παιδιά να μιμούνται τον στρατιωτικό βηματισμό και πειθαρχία υπό την υπόκρουση εμβατηρίων. Κατά την άποψη μου πρόκειται για ένα φιλοπόλεμο συνήθειο που εντρυφεί και διαιωνίζει τον εθνικισμό στα παιδιά, απομακρύνοντας τις ιδέες της ειρήνης και της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Αυτήν την ιδέα υπερασπίστηκαν φέτος τα 10 κορίτσια στην Νέα Φιλαδέλφεια. Παρείσφρησαν ανάμεσα στους παρελαύνοντες μιμούμενοι τα silly walks των Monty Python, σε μια κίνηση ειρηνικού πολιτικού ακτιβισμού με καλλιτεχνικές διαστάσεις. Ταρακούνησαν συθέμελα την Ελληνική κοινωνία προκαλώντας τεράστια αμηχανία στο συντηρητικό κομμάτι των συμπολιτών μας. Επανέφεραν το θέμα για την αναγκαιότητα των παρελάσεων σε μια σύγχρονη δυτική κοινωνία.
Οι κριτικές εναντίον τους συνοψίζονται κατά κύριο λόγο σε δύο προτάσεις:
Η πρώτη αφορά την προσβολή και την υποτίμηση των νεκρών του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Και ρωτώ λοιπόν, στην πάροδο των χρόνων έχουμε γίνει μάρτυρες διάφορων τραγελαφικών στους εορτασμούς της επετείου. Από παρέλαση απορριμματοφόρων στο δήμο Αμπελοκήπων- Μενεμένης, σε παρέλαση με φανέλες ποδοσφαιρικών ομάδων και σε γελοία σκαμνάκια ώστε οι επίσημοι να φαίνονται μια σπιθαμή ψηλότεροι. Αυτοί δεν γελοιοποιούν την παρέλαση; Μήπως αυτό που μας πείραξε στην περίπτωση των κοριτσιών είναι το πολιτικό μήνυμα;
Η δεύτερη κριτική αφορά το γεγονός ότι οι παρελάσεις χρειάζονται για να τιμήσουμε την επέτειο και τους νεκρούς του πολέμου.
Κατά την άποψη μου αυτό μπορεί να γίνει και χωρίς το φασιστικό κατάλοιπο της μαθητικής παρέλασης. Μπορούν να διοργανωθούν τελετές και πάνω από όλα μπορούν να αξιοποιηθούν οι χαμένες ώρες των προβών στο μάθημα της ιστορίας. Μόνο με την κατάλληλη παιδεία θα αντιληφθούν τα παιδιά την φρικαλεότητα του πολέμου και την επικινδυνότητα των απολυταρχικών καθεστώτων.
Και αυτός είναι ο ρόλος του σχολείου, να πλάσει υπεύθυνους σκεπτόμενους πολίτες και όχι άβουλα στρατιωτάκια. Τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν πως η υπερηφάνεια δεν πρέπει να συνδέεται με τον στρατό και τα όπλα. Και πως το ''είμαι άνθρωπος'' είναι σημαντικότερη ταυτότητα απο το ''είμαι Έλληνας''.
