Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει οι πολιτικές διεργασίες να γίνονται σε επίπεδο κορυφής. Πίσω από κλειστές πόρτες, σε παρασκηνιακές συνεννοήσεις, σε ενδοκομματικές ζυμώσεις και ισορροπίες, σε αλληλεπιδράσεις με οικονομικές και μιντιακές εκφάνσεις. Πρόκειται για έναν τρόπο παραγωγής πολιτικής που δεν αγγίζει πλέον την κοινωνία και δεν μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει ευρύτερες δημιουργικές δυνάμεις.
Η πρωτοβουλία των 58 μέσα στη συνολική αφυπνιστική της δυναμική οφείλει να αποτελέσει το ορόσημο και τον καταλύτη μιας ακόμα εξυγιαντικής τομής στα πολιτικά πράγματα. Να συμβάλλει στο να καταστεί η υπόθεση της νέας, μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς σε υπόθεση βάσης. Σε ένα άθλημα "από τα κάτω", μακριά από πρακτικές πολιτικού και κομματικού επαγγελματισμού που τόσο απωθητική και ξένη έχουν καταστήσει την πολιτική στα μάτια των περισσότερων πολιτών.
Ακούω συνεχώς να ανακυκλώνεται η ίδια άγονη συζήτηση: θα τα βρούν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ;
Θα υποχωρήσει ο Κουβέλης;
Μήπως θα καπελωθούμε από το ΠΑΣΟΚ;
Φτάνει!
Όλη αυτή κουβέντα δεν αφορά στην κοινωνία και τις αγωνίες της. Δεν είναι πολιτική, αλλά πολιτικολογία. Δεν είναι δημιουργία, αλλά μια αέναη ανακύκλωση κομματικών μαγειρίων. Είναι τώρα η ευκαιρία να κάνουμε εμείς "οι κάτω" την υπέρβαση και να αποδείξουμε ότι είμαστε ωριμότεροι από "τους πάνω".
Είναι τώρα η στιγμή να επιβάλλουμε τη δυναμική μας και να καθορίσουμε εμείς τους όρους του παιχνιδιού.
Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσίευσε το Βήμα το 29% των ερωτηθέντων δήλωσε πρόθυμο να στηρίξει δια της ψήφου του ένα νέο κόμμα του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου.
Τι μας δείχνει αυτό;
Ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη κοινωνική δύναμη που διψά για κάτι νέο. Το στοίχημα μας είναι να τους σηκώσουμε από τους καναπέδες και να τους βάλουμε στο επίκεντρο. Να γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι παραγωγοί και οι διαμορφωτές αυτού που θέλουμε να φτιάξουμε.
Ποιος θα μπορέσει στα αλήθεια να αντισταθεί σε μια ορμητική κοινωνική πλειοψηφία, σε ένα ευρύ πολιτικό ρεύμα δημοκρατικής σύνθεσης και μεταρρυθμιστικής πρωτοπορίας; Σε ένα κίνημα γνήσια λαϊκό, αλλα όχι λαϊκίστικο και σε έναν πολιτικό λόγο απλό, αλλά όχι απλοϊκό;
Η ενεργός συμμετοχή όλων είναι πια μονόδρομος. Σε όλες τις πόλεις της χώρας αρχίζουν σταδιακά να σχηματίζονται επιτροπές πρωτοβουλίας. Ας γίνουμε όλοι κοινωνοί.
Ας καταθέσουμε θέσεις, προτάσεις, απόψεις. Ας παρέμβουμε στον δημόσιο διάλογο με όποιον τρόπο μπορούμε, μέσω της αρθρογραφίας, μέσω των social media, μέσω των κοινωνικών συναναστροφών, μέσω του επαγγελματικού στίβου. Ας βγούμε κι εμείς στο πεζοδρόμιο.
Όχι για να διεκδικήσουμε μαξιμαλιστικά τη διατήρηση ενός παρελθόντος που πέθανε, αλλά το σχεδιασμό ενός μέλλοντος που πρέπει να γεννηθεί.
