Προτού το NSDAP καταλάβει την εξουσία στη μεσοπολεμική Γερμανία, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της εποχής έκαναν τα πάντα, για να το ενισχύσουν. Αφενός δεν θέλησαν να ξεπεράσουν τις μεταξύ τους διαφορές, για να συμπήξουν ένα ισχυρό ανάχωμα στην επέλασή του προς το Ράιχσταγκ, αφετέρου εκπρόσωποί τους φρόντισαν να προσεγγίσουν το Χίτλερ, ώστε να «κανονικοποιήσουν» το ναζισμό και να διασωθεί η Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν διάφοροι Γερμανοί βιομήχανοι, γαιοκτήμονες, στρατιωτικοί και συντηρητικοί πολιτικοί, όπως οι φον Πάπεν και Χίντεμπουργκ. Ειδικά ο τελευταίος πιστώνεται με το μοιραίο διορισμό του Χίτλερ τον Ιανουάριο του 1933 ως Καγκελαρίου της Γερμανίας. Όσα ακολούθησαν, είναι λίγο-πολύ γνωστά.
Η γερμανική εμπειρία της περιόδου 1919-1933 δίδαξε, με οδυνηρό τρόπο, ότι ένα ναζιστικό κόμμα εξ ορισμού δεν πρόκειται να υπαχθεί στους κανόνες του κοινοβουλευτισμού παρά μόνο στο μέτρο, που αυτός του είναι χρήσιμος για την εκπλήρωση των σκοπών του. Η ιστορία απέδειξε, ότι ο ναζισμός είναι εξ ορισμού ασύμβατος με τη δημοκρατία, απεχθάνεται τις κατακτήσεις της και δεν συμβιβάζεται ακόμα και με βαθιά συντηρητικά κόμματα, αν θυμηθούμε, πόσο γρήγορα μετά το 1933 βρέθηκαν στο περιθώριο, όσοι συντηρητικοί πολιτικοί συνεργάστηκαν με τους εθνικοσοσιαλιστές.
Δεν χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις, για να γίνει κατανοητή η ιδεολογία του ναζισμού. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς βίντεο με πρωταγωνιστές βουλευτές ή ψηφοφόρους της Χ.Α. ή να διαβάσει κείμενα στις ιστοσελίδες της, για να κατανοήσει το μέγεθος του μίσους αυτών των κομμάτων προς ό,τι θυμίζει κοινοβουλευτισμό.
Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες εκείνες, που τα κοινοβούλιά τους φιλοξενούν ναζιστικό κόμμα. Η Χρυσή Αυγή ιδρύθηκε πριν από 3 δεκαετίες. Η δράση της είναι γνωστή. Επιθέσεις σε καταστήματα αλλοδαπών, τραμπουκισμοί εντός και εκτός Βουλής, ρατσιστικός και μισαλλόδοξος λόγος, σύσταση ομάδων κρούσης που επιτίθενται σε αριστερούς, αντεξουσιαστές, αλλοδαπούς μετανάστες και πρόσφυγες, ομοφυλοφίλους και όσους δεν ταιριάζουν με τα χνότα του εν λόγω κόμματος, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είναι ενδεικτικά μερικά εξ όσων αυτή πιστώνεται. Στις τάξεις της συνωστίζονται όσοι συμπολίτες μας τρέφουν φανερή αλλεργία προς τη δημοκρατία, από θαυμαστές των μεσοπολεμικών Επιστράτων έως ακραιφνείς χουντικούς. Αυτή η αλλεργία είναι η συγκολλητική ουσία αυτών των ετερόκλητων στοιχείων, που τη στηρίζουν.
Ο κ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος υπήρξε καθηγητής Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο γράφων είχε την τιμή να τον έχει καθηγητή. Θυμάμαι τη βαθιά μόρφωσή του αλλά και την ευαισθησία του σε θέματα δικαίου καθώς και την αντίθεσή του σε όσα θυμίζουν ολοκληρωτισμό, αν θυμηθούμε την αρθρογραφία του στην παλιά «Ε». Χάρη σε αυτά τα στοιχεία ετύγχανε εκτίμησης στο νομικό κόσμο αλλά και στους μη νομικούς.
Από ένα τέτοιο πρόσωπο θα περίμενε κανείς να διαφωνεί κάθετα με τη Χρυσή Αυγή και ό,τι αυτή εκπροσωπεί. Και, όμως, προτίμησε να ξεπλύνει και αυτός τη συγκυβέρνηση για την επιλογή της να την προσκαλέσει στις πρόσφατες εκδηλώσεις στο Καστελόριζο, ως εάν να επρόκειτο για προβλεπομένη από τον Κανονισμό της Βουλής συνεδρίαση, όπου η πρόσκληση προς τη Χ.Α. είναι υποχρεωτική.
Ακόμα χειρότερα, ο τέως ΥΠΔΙΚ φρόντισε να δηλώσει, λίγες μέρες μετά την κατακραυγή για την παραπάνω πρόσκληση, ότι πρέπει να επιχειρηθεί η ένταξη στο κλίμα της δημοκρατίας του ίδιου κόμματος που ξεκάθαρα στρέφεται κατά του πολιτεύματός μας και των ελευθεριών του.
Αντί, δηλαδή, ο κ. Παρασκευόπουλος να εκφράσει ένα προβληματισμό για την παρουσία του κόμματος αυτού στη Βουλή, επεχείρησε τη νομιμοποίηση της ιδεολογίας του. Δεν ξέρω τα ακριβή κίνητρα του κ. Παρασκευόπουλου για την απαράδεκτη αυτή στάση του. Ούτε με απασχολούν. Αν, πάντως, δεν θυμάται τη νεότερη ιστορία της Ευρώπης, ας θυμηθεί τουλάχιστον όσα δίδασκε για χρόνια στα αμφιθέατρα της Νομικής!
Αν για κάποιο λόγο τα ξέχασε, ας περιδιαβεί το διαδίκτυο, για να θυμηθεί μερικά από τα ανδραγαθήματα στελεχών του κόμματος αυτού. Και αν πάλι φρονεί, ότι έχει καλύτερα πράγματα, για να ασχοληθεί, ας θυμηθεί μόνο ένα όνομα : Παύλος Φύσσας! Ίσως αυτό του καταστήσει ξεκάθαρο, ότι η Χ.Α., σοβαρή ή όχι, δεν πρέπει να έχει καμμία θέση σε ένα σύγχρονο κοινοβούλιο και, όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία, πρέπει να έχουμε μόνο μια θέση : αυτή απέναντί της και με τίποτα δίπλα της.
Αντί γι’ αυτά, όμως, προτίμησε να περάσει - και αυτός - στην ιστορία ως ένα, ακόμα, πρόσωπο, που σε μια κρίσιμη στιγμή υπέστη μια παράδοξη και αδικαιολόγητη αμνησία και ξέχασε το ποιόν ενός ναζιστικού κόμματος. Κρίμα, πραγματικά κρίμα!
Facebook: Panagiotis Perivolaris
