Φιλοσοφία
Και κάποια στιγμή εμπιστεύτηκες. Άφησες την ψυχή σου να ξεκουραστεί σε ώμους ανθρώπων.
Άνοιξες την καρδιά σου διάπλατα και τους έδωσες τους θησαυρούς που έκρυβες με τόση επιμέλεια.
Μαγεύτηκες από ένα ξόρκι και νόμισες ότι οι άνθρωποι αυτοί θα έμεναν δίπλα σου.
Έρχονται και φέτος τα Χριστούγεννα.
Θα αρχίσουμε πάλι να βιώνουμε το γνωστό σκηνικό , όπως κάθε χρόνο.
Εκπομπές στις οποίες επώνυμοι κρατώντας ποτήρια με χαμόγελα που ακτινοβολούν ευτυχία, περιφέρονται και ανταλλάσουν ευχές περί αγάπης και υγείας.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα... Κάθε χρόνο τέτοια εποχή...
Ένα συναίσθημα αρχίζει και μεγαλώνει μέσα μας, ένα συναίσθημα που είναι το γενναιόδωρο άθροισμα πολλών συνιστωσών: αναμνήσεις, βιώματα, εικόνες, πίστη, αισθήσεις και αισθήματα χρόνων πολλών (ή και λίγων).
Από τους Homo Sapiens στην τρομοκρατία
Στο μακρινό παρελθόν, πριν από εβδομήντα χιλιάδες χρόνια, οι πρόγονοί μας Homo Sapiens, μετανάστευσαν από την γενέτειρά τους Αφρική στην Αραβική Χερσόνησο, κι αργότερα στον υπόλοιπο κόσμο. Πολλά διαφορετικά ανθρωποειδή ζούσαν τότε στη Γη. Σύμφωνα με τη Θεωρία της Αντικατάστασης, οι Homo Sapiens δεν ζευγάρωσαν με τα υπόλοιπα είδη, αλλά προέκυψε ασυμβατότητα και ήρθανε σε ρήξη.
Όχι, δεν τα βάζω με την πίστη, το σύνολο των πεποιθήσεων που έχει ένας άνθρωπος και πορεύεται στη ζωή του.
Το θέμα δημιουργείται στην τυφλή υπακοή με την οποία μεγαλώνουν όλα τα παιδιά σήμερα.
Θετικότητα είναι το καθετί θετικό.
Σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες που παράγουμε οι ίδιοι, αλλά και ιδέες, εικόνες, μουσικές, ακόμα και μια ματιά ή μια κουβέντα που προσλαμβάνουμε από τους άλλους γύρω μας.
Όπως καταλαβαίνετε ακολουθεί ένας κατάλογος που αποτελεί μονάχα ένα ελάχιστο μέρος μιας τέλειας, δυνητικής απαρίθμησης....
Σκέφτομαι τους πρόσφυγες.
Σκέφτομαι τον πόνο τους. Την δυστυχία τους.
Σκέφτομαι την φτώχεια, την ανεργία, την ανέχεια, των συμπατριωτών μας.
Οι πράξεις μας στην πορεία της ζωής πολλές φορές μπορεί να επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές άλλων ανθρώπων.
Τότε εμφανίζεται αυτό που λέμε υγιής ενοχή, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι συμπεριφερθήκαμε άσχημα και πληγώσαμε κάποιο συνάνθρωπό μας. Και αυτή η ενοχή όχι μόνο είναι χρήσιμη, αλλά είναι και απαραίτητη διότι μας προειδοποιεί ότι η συμπεριφορά μας είναι λανθασμένη και συντελεί στην απορρόφηση σωστών κανόνων συμπεριφοράς.
Μεγαλώνεις προσπαθώντας να είσαι “καλό” παιδί, υπακούοντας τα ΠΡΈΠΕΙ της κοινωνίας, αγνοώντας τα δικά σου ΘΕΛΩ.
Πας στο σχολείο προσπαθώντας να γίνεις “καλός” μαθητής γιατί έτσι κάνουν τα “καλά” παιδιά, ανταγωνιζόμενος τους συμμαθητές σου στη στείρα αποστήθιση.
Διαβάζεις και εκπαιδεύεσαι στα ίδια μαθήματα με όλους, άσχετα με τις ικανότητες σου, τις κλίσεις σου ή τις προτιμήσεις σου. Πασχίζεις να πάρεις μεγάλους βαθμούς, γιατί έτσι θα θεωρείσαι “έξυπνος”.
Οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι φίλοι, οι οικογένεια.... όλα είναι σχέσεις! Στη δουλειά μας, στην γειτονιά, όπου και να βρεθούμε αλληλεπιδρούμε, συνδεόμαστε πολύ ή λίγο με άλλους ανθρώπους: όλα είναι σχέση.
Φυσικά και όλες οι σχέσεις δεν είναι εξίσου σημαντικές, ούτε έχουν την ίδια προτεραιότητα στην ζωή μας, όμως όλες οι σχέσεις μας αφορούν, μας απασχολούν και συχνά μας ταλαιπωρούν!
«Σύγχρονος τρόπος ζωής και ψυχοσωματικές ασθένειες»: βαρύγδουπος και αρκετά συνηθισμένος τίτλος επιστημονικών άρθρων στις μέρες μας. Πιθανόν, λοιπόν, να έχετε διαβάσει για στελέχη εταιριών που υποφέρουν από υπνηλία, ζαλάδες και κόπωση, παιδιά από μικρή ηλικία να χάνουν το νόημα της ζωής και να παραπαίουν σε ένα φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφής και πολλές ακόμη ρεαλιστικές πτυχές μιας ωμής πραγματικότητας που με αριστοτεχνικό τρόπο θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο του Woody Allen σχετικά με την ανθρωπότητα στα πρόθυρα της τρέλας.
Ήρθε πάλι το Σάββατο. Εκείνη η μικρή όαση για απόδραση και ξεγνοιασιά μέσα σε μία δύσκολη και αγχωτική εβδομάδα.
Εκείνη η μέρα με τις 24 ώρες που όλοι θέλουν να τρέξουν μακριά από προβλήματα και να χαθούν σε βόλτες, σε γέλια, μέσα στη φασαρία του κόσμου..
