Άααχ. 15αύγουστος! Τεράστια ημέρα για τον απανταχού χριστιανισμό. Αν εξαιρέσουμε τους καθολικούς, προτεστάντες, ευαγγελιστές, μάρτυρες του Ιεχωβά, μορμόνους, μεθοδιστές και τις ~33.000 υποδιαιρέσεις για τις οποίες δε σημαίνει τίποτα βεβαίως. 15 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή η Μαριαμ, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Παναγία» που αδιαμφισβήτητα ήταν η Νο 1 γυναίκα στον χριστιανισμό και για πολλούς στον κόσμο.
Και γεννάται το ερώτημα. Ποιες προϋποθέσεις χρειάζεται μια γυναίκα για να είναι νο1 στον κόσμο; Τι έκανε την Παναγία τόσο ξεχωριστή; Αν το δούμε αντικειμενικά 2 πράγματα. Πρώτον δεν είχε κάνει σεξ. Και δεύτερον, την επέλεξε ένα αόρατο υπερσυμπαντικό ύπερον για να φέρει στον κόσμο το παιδί του. Χμ. Δε το λες και κουραστικό για βιογραφικό. Να τα βλέπετε αυτά κάτι τσουλάκια, που τρέχετε με τον ένα και με τον άλλο και δεν βρίσκουν μετά θεοί και δαίμονες μάνα για τα παιδιά τους. Δε γίνεσαι νο1 έτσι εύκολα χρυσό μου. Θέλει να στερηθείς για να κερδίσεις.
Σημαντικό το γεγονός μάλιστα ότι το ον που την επέλεξε δεν ήταν ο Δίας, που όσο να ναι στην αρχαιότητα όλο κάτι τέτοια έκανε. Τη μια μεταμορφωνόταν σε κύκνο την άλλη σε ταύρο τη τρίτη σε Βαρουφάκη σε παγόνι κι έκανε δουλίτσα. Σημαντικό γιατί το κόλπο με τον κρίνο, ξέφευγε από το καθιερωμένο bestiality κι έτσι πέρασε στον κόσμο σα κάτι καινούριο και πρωτοποριακό.
Έτσι λοιπόν χωρίς να τη ρωτήσει κανείς η ανήλικη Μαριάμ έμεινε έγκυος και 9 μήνες, μετά έχει γεννήσει τον μικρό Γιεχοσούαχ, που χρόνια αργότερα θα γίνει γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ιησούς (ναι με το Γιεχοσούαχ όχι για λυτρωτής του κόσμου δε περνάς ούτε βερεσέ από τον μπακάλη δε παίρνεις) και το έργο της έφτασε στο τέλος του.
Η μέχρι τότε αγία δυάδα έγινε αγία τριάδα, ο Γιαχβε χάρηκε που είχε ένα γιο να τον βοηθά και από τότε δεν ξαναποφάσισε ποτέ να σκοτώσει όλο το πληθυσμό της Γης, όπως έκανε συχνά πυκνά όταν βαριόταν και η απάντηση στο ερώτημα ''γιατί χαίρεται και χαμογελά ο κόσμος πατέρα'' είχε δοθεί.
Παρά το γεγονός ότι ήταν γυναίκα παντρεμένη και μετά έκανε κι άλλα παιδιά, έμεινε για πάντα γνωστή σαν «Παρθένος Μαρία» και σήμερα έχουν βγει τόσες ιστορίες επανεμφάνισης της και τόσες διαφορετικές εκδόσεις που ξεπερνάνε ακόμα και της εκδόσεις της Barbie.
Κάποιος κάπου κάποτε είχε θεσπίσει 1-14 Αυγούστου, οι πιστοί να νηστεύουν και στον 15αύγουστο να τρώνε σα βίσονες ό,τι βρουν μπροστά τους και αυτό διατηρείται ως τις μέρες μας. 15αύγουστο. Τη μέρα που πέθανε η Παναγία. Μεγάλη Παρασκευή πεθαίνει ο Ιησούς και δε τρώει κάνεις ούτε λάδι και τη μέρα που πεθαίνει η Παναγία (η οποία δεν ξαναναστήθηκε) ντερλικώνετε. Το βρίσκετε σωστό αυτό; Αδικία κάνεις; Δυο μέτρα και δυο σταθμά κάνεις; Τεσπα ποιος είμαι εγώ να κρίνω τα βίτσια του καθενός.
Για τους μερακλήδες τώρα υπάρχει κι ένα όμορφο νησί στο Αιγαίο, η Τήνος, όπου αν θέλουν μπορούν να πάνε και να σμπαραλιάσουν τα γόνατά τους έτσι για την καλτιλα! Γιατί θρησκεία χωρίς αυτοβασανισμο ψωμί χωρίς μερέντα. Αν δε έχετε και τίποτα ψιλά μη διστάσετε να τα κάνετε χρυσά και ασημένια τάματα και να τα ακουμπήσετε στην εικόνα της, γιατί και οι ιερείς όσο να ναι έχουν ανάγκες και τα τεκμήρια στις Mercendes είναι στα ύψη.
Για πολλούς η Παναγία είναι σήμερα η προσωποποίηση του καλού. Η γυναίκα που θα βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές και που θα τιμωρήσει αυτούς που μας αδικούν... και τη γειτόνισσα που είναι ξιπασμένη και μας σπάει τα νεύρα. Είναι αυτή που (όσο προοδεύει η επιστήμη) βοηθά να γιατρεύονται όλο και περισσότεροι από δύσκολες ασθένειες. Είναι η μάνα όλων μας (αλλά πιο πολύ εμάς που πιστεύουμε στην αδιαμφισβήτητα σωστή υποδιαίρεση του χριστιανισμού).
Για άλλους η Μαριάμ έχει μείνει στο μυαλό τους σαν ένα φοβισμένο έφηβο κορίτσι, που έμεινε έγκυος σε πολύ νεαρή ηλικία και αναγκάστηκε να εφεύρει μια απίθανη ιστορία ώστε να γλιτώσει τον λιθοβολισμό, σε μια βάρβαρη πατριαρχική (ΕΔΩ κολλάει η λέξη «Πατριαρχία» αγαπητή ''φεμινίστρια'' του 3ου κύματος) και θεοφοβούμενη κοινωνία.
Για τους ιστορικούς τέλος η Μαριαμ-Παναγια δεν υπήρξε ποτέ. Είναι απλά ένα κομμάτι της Ιουδαιοχριστιανικής μυθολογίας απαραίτητο στην εξέλιξη του θρύλου και στη παράδοση που ήθελε οι μητέρες των θεών να είναι παρθένες.
Και... Αυτό. Αυτή ήταν η ιστορία της Νο1 γυναίκας στην ιστορία του Πλανήτη κατά πολλούς.
Νταξ. Την ιστορία της δε τη λες και κουραστική πάντως. Αν έγραφα για τη καριέρα του Νορντίν του Βόουτερ στον Παναθηναϊκό πιο πολύ θα μου 'παιρνε. Από την άλλη... ο Ιώσηπος που ήταν και ιστορικός όταν έγραψε για τον νο1 άντρα της ιστορίας (callmeJesus) έγραψε ακόμα λιγότερα οπότε...
* Το άρθρο έχει σατιρικό χαρακτήρα. Απολαύστε υπεύθυνα.
