Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο σεξ!
Ποιος θυμάται τον Wilt Chamberlain; Μιλάμε για τον θρύλο του NBA ο οποίος κρατάει στα χέρια του μερικά από τα πλέον ιστορικά ρεκόρ του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης. 100 πόντους σε έναν αγώνα, μέσος όρος σκοραρίσματος σε μια χρονιά πάνω από 50 πόντους, 9 σαιζόν με μέσο όρο σκοραρίσματος πάνω από 30 πόντους και μέσο όρο στα ριμπάουντ 20.
Παράλληλα οι 30 πόντοι plus και τα 20 ριμπάουντ plus αποτελούν και τους μέσους όρους της συνολικής του καριέρας. Αναμφίβολα ένας αθλητής φαινόμενο για την εποχή του! Και αν σας άφησαν άφωνους τα αγωνιστικά του νούμερα, τι άναρθρα επιφωνήματα θα μπορέσει να αρθρώσει ποτέ κανείς, ακούγοντας τον ισχυρισμό του, σύμφωνα με τον οποίον έχει κοιμηθεί με 20000 γυναίκες!
Είναι πραγματικά κρίμα που ο κύριος Chamberlain δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Θα μπορούσαμε να τον ορίσουμε ως σύμβουλο της χώρας στις σημερινές δύσκολες εποχές, ώστε να μας βγάλει το συντομότερο δυνατό από τα αδιέξοδα της κρίσης. Αμφιβάλει κανείς ότι θα μπορούσε;
(και το αναμενόμενο κράξιμο...)
- Τι πίνεις ρε γίδι; Τι σχέση έχει το σκοράρισμα στα καλάθια με την πολιτική σκέψη; Και τι μας ενδιαφέρει με πόσες κοιμήθηκε ο Chamberlain;
Ααα να γεια σου!
Έχω συμφωνήσει με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο σε πολλές πολιτικές και κοινωνικές θέσεις. Ιδίως στις θέσεις εκείνες που έχουν να κάνουν με τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία στην Ελλάδα τα αντιμετωπίζουμε ως τις επιβεβλημένες έξωθεν θεωρητικές αρλούμπες. Αυτό πάντως δεν θα με εμποδίσει να πω ότι δεν θα μπω στη διαδικασία να τον ψηφίσω ποτέ και για τίποτα αν δεν αποφασίσει αλλάξει τη γενικότερή του συμπεριφορά. Σε ποια συμπεριφορά αναφέρομαι; Στη συμπεριφορά εκείνη που τον κάνει να εξετάζει όλα τα ζητήματα, πολιτικά, ποδοσφαιρικά, θρησκευτικά, γαστρονομικά, μουσικά, οικονομικά, ηλεκτρονικά, κινηματογραφικά, τενιστικά και άλλα ζαρζαβατικά, αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα του σεξ!
Την ώρα που πέθανε προεκλογικά ο Μητροπάνος (σημειώνω ότι εμένα δεν μου άρεσε ποτέ η κλάψα του Μητροπάνου), την ώρα που συγγενείς και φίλοι του βίωναν τον πόνο της απώλειας, ο ακτιβιστής Γρηγόρης αποφάσισε να τον αποκαλέσει ομοφοβικό. Εκτός Θέματος! 2014 και ο ακτιβιστής Γρηγόρης κατεβαίνει υποψήφιος για το Δήμο της Αθήνας, οπότε και αποφασίζει να ανακοινώσει ότι είναι οροθετικός (να σημειώσω ότι όσοι έχουν πρόβλημα με τους οροθετικούς σαν να διασπείρεται ο ιός με το κοίταγμα, έχουν πρόβλημα γενικότερα). Εκτός Θέματος για μια ακόμη φορά! Στη συνέχεια, προεκλογικά και πάλι, ο ακτιβιστής Γρηγόρης αποφασίζει να καταθέσει τη μαρτυρία του σχετικά με το ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης (σημειώνω ότι απεχθάνομαι τον Κακλαμάνη και αυτό που πρεσβεύει) είναι gay! Εκτός Θέματος! Πριν προλάβει να κατακάτσει ο κουρνιαχτός από τις δηλώσεις του για τον Κακλαμάνη, ο ακτιβιστής Γρηγόρης αποφασίζει να ακολουθήσει τα βήματα του πηδίκουλα μπασκετμπολίστα και να μας ανακοινώσει ότι έχει πάει με λιγότερους από 9000 άνδρες. Παραβλέπω το γεγονός ότι όλοι έχουμε πάει με λιγότερους από 9000 άνδρες (0 < 9000) και απλά αναρωτιέμαι:
- Ποιον ενδιαφέρει με πόσους έχει πάει ο κύριος Βαλλιανάτος;
- Σε μια χώρα όπου οι δημοσιογράφοι ασχολούνται με πάθος με την προσωπική ζωή ανθρώπων με αναγνωρισιμότητα, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή από τα εγκλήματα εις βάρος της δημόσιας ζωής των αξιοξέραστων πολιτικών του ΝΔΣΟΚ, τι ακριβώς φιλοδοξεί να επιτύχει ο ακτιβισμός του κύριου Βαλλιανάτου; Να αναδείξει τελικά το trash, τον λαϊκισμό και το «αλλού κοιτάει, αλλού σημαδεύει, αλλού πηγαίνει η μπάλα»;
Αντιλαμβάνομαι ότι ο κύριος Βαλλιανάτος έχει βιώσει το ρατσισμό στο πετσί του εξαιτίας των σεξουαλικών του προτιμήσεων, σέβομαι τον ακτιβισμό του αλλά στις προαναφερθείσες περιπτώσεις μιλάμε για πολιτική και θέσεις. Προβλήματα έχουμε όλοι και δεν επιτρέπεται να απαιτούμε από ολόκληρο το σύμπαν να ασχολείται αποκλειστικά με τα δικά μας προβλήματα, ιδίως όταν σκοπεύουμε να ασχοληθούμε με τα κοινά (προβλήματα). Όταν και όποτε αποφασίσει ο κύριος Βαλλιανάτος να μιλήσει εντός θέματος, θα καταφέρει σίγουρα να τραβήξει και τη δική μου προσοχή. Μέχρι τότε θα προτιμήσω να σχολιάσω την ενασχόλησή του με την πολιτική κάνοντας χρήση της ατάκας του Θύμιου Καρακατσάνη (από μνήμης) όταν κάποτε άνοιξε μια συζήτηση για το αν και κατά πόσον θα έπρεπε να εμφανίζεται και να εκφέρει πολιτική άποψη η Δήμητρα Λιάνη.
Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η κυρία Λιάνη στάθηκε βράχος δίπλα του, στην περιπέτεια της υγείας του (του Ανδρέα Παπανδρέου) στο Χέρφιλντ και ανέδειξε περίτρανα τη θέση της ως κυρία Πρωθυπουργού.
Καρακατσάνης: Κοιτάξτε, κι εγώ αγαπάω και εκτιμάω απεριόριστα τη γυναίκα μου, αλλά δεν θα την έβαζα να παίξει και Ταρτούφο!
