Ο ορισμός της τέχνης... «Δεν ξέρω καλύτερο ορισμό της τέχνης από αυτόν εδώ: «Τέχνη είναι ο άνθρωπος που προστίθεται στη φύση», τη φύση, την πραγματικότητα, την αλήθεια, μα με μια σημασία με μια σύλληψη, μ' έναν χαρακτήρα, που φανερώνει ο καλλιτέχνης, και που σ' αυτά δίνει έκφραση, τα «αποδεσμεύει», τα ξεδιαλύνει, τα λυτρώνει, τα φωτίζει. Ένας πίνακας του Μωβ, ή του Μαρί, ή του Ισραέλς λέει περισσότερα και μιλάει πιο καθαρά απ' την ίδια την φύση.»

Εκείνη, όπως βεβαιώνουν με σιγουριά οι γονείς και οι διευθυντές μου, γεννήθηκε πριν από μένα. Έχουν δίκιο ή όχι, εγώ ένα μόνο ξέρω, πως δεν θυμάμαι ούτε μια μέρα της ζωής μου που να μη της ήμουν δοσμένος και να μην ένιωθα πάνω μου την κυριαρχία της.

- Να σου δώσω έρωτα;
- Δώσε μου!
- Είναι βρώμικος...

Γιενς: ...ο έρωτας είναι μια άλλη λέξη που χρησιμοποιούμε για τον πόθο, συν πόθο, συν πόθο και του κόσμου την απάτη, την ψευτιά, την υποκρισία και όλων των ειδών τις αηδίες.

Ο στοματικός ηδονισμός συντηρεί μια ιδιαίτερη σχέση με τη «συναισθηματικότητα της παχυσαρκίας» μια και στον πρώτο θηλασμό η τροφή συναντιέται με την ευχαρίστηση. Ένας σημαντικός αριθμός ερευνών, αλλά και η καθημερινή παρατήρηση των μητέρων που θηλάζουν, ενισχύουν και επιβεβαιώνουν την άποψη πως η πρόσληψη της τροφής, και μάλιστα η εμπειρία των αρχικών ημερών, δεν είναι μόνο μια ενστικτική κίνηση-ενέργεια, αλλά διατηρεί και ουσιαστικές ψυχικές επιδράσεις.

«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο παράπονο... Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της.

"Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράμμα!

Έρωτας. Έρωτας που ρωτάει τι είναι αγάπη και αγάπη που απαντά πως δεν είναι έρωτας. Έρωτας που επιμένει και ξαναρωτά προσδοκώντας να έχει αλλάξει η απάντηση, αλλά αγάπη που δεν απαντιέται από δυο χείλη  που ρωτάνε αλλά από δύο χέρια που βαστάνε… Ας αποσυμπυκνώσουμε αυτή την παράγραφο και ας επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τι είναι το κάθε τι, μα περισσότερο απ’ όλα, τι είναι ο καθένας που τα ζητάει.

Μέσα στο χαοτικό συναισθηματικό σύμπλεγμα που μπορεί να προκαλέσει η απιστία στη ζωή ενός ζευγαριού, σεξουαλικά και συντροφικά, υπάρχει και μια άλλη, πιο ακραία αλλά όχι απίθανη, όψη του νομίσματος. Αυτή η όψη δηλώνει πως η απιστία μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς στο ζευγάρι και να λειτουργήσει σαν ανανέωση στη σεξουαλική του ζωή.

Στους κυρίους αυτούς, όσο είναι νέοι, την λύση δίνουν η μυϊκή δύναμη και η γενετήσια ορμή. Αργότερα, όμως, δεν απομένουν παρά οι πνευματικές δυνάμεις· εάν τούτες δεν υπάρχουν η δεν έχουν καλλιεργηθεί η δεν έχει συσσωρευτεί το απαιτούμενο για την δραστηριότητά τους υλικό, τότε ό θρήνος είναι μέγας.

Πότε παίζαμε αυτό το παιχνίδι; Θυμάστε; Όταν ήμασταν παιδιά, θα μου πείτε.

Γνωρίζαμε τι σημαίνει και ποιες απώλειες θα μετρούσαμε, αλλά παίζαμε.

Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό