Γράμμα στον Μικρό Πρίγκιπα

17.10.2017
Γράμμα στον Μικρό Πρίγκιπα

Η αλεπού σου, που είχες συναντήσει στην Γη έλεγε μπαρούφες και το τριαντάφυλλο σου το είχες δει απλά σε ένα από τα πολλά όνειρα που έκανες τις τόσες ώρες που κοιμόσουν. Γιατί είσαι ένας τεμπέλης που περιμένεις όλοι να διαβάσουν το "παραμυθάκι"σου και να δακρύσουν.

Άκου λοιπόν μικρέ πρίγκιπα ή όπως αλλιώς θέλεις να αυτοαποκαλείσαι τελοσπάντων...

Τα παραμύθια όπως έλεγε και ένας γνωστός μου, θα είναι πάντα για τα παιδιά και μην περιμένεις ξαφνικά εγώ να γίνω τριαντάφυλλο ή να πιστεύω σε μια αλεπού ή ακόμα, να κοιτάω τα αστέρια και να ελπίζω.

Από τα λίγα που θυμαμαι - και έχω προσπάθησει να σβήσω από την μνήμη μου την ιστορία σου - ο πλανήτης σου ήταν ένα ξερακιανό και έρημο μέρος στο οποίο παραδόξως μια μέρα φύτρωσε ένα πανέμορφο μπουμπούκι.

Αυτό το μπουμπούκι αν δεν κάνω λάθος ήταν ένα τριαντάφυλλο. Το τριαντάφυλλο σου, το οποίο εσύ ο ίδιος πότιζες, σκεπάζες και πρόσεχες πιο πολύ και από την ίδια σου την ζωή.

Όμως εκείνο ήταν τόσο ξιπασμένο που όσο και να το είχες αγαπήσει σε απωθούσε αφάνταστα η αλαζονική συμπεριφορά του, που σηκώθηκες και έφυγες.

Σωστά; Και να που στην Γη βρήκες μια αλεπού την οποία εξημέρωσες και σου έδωσε να κατάλαβεις τι είναι αγάπη. Σου είπε πως το τριαντάφυλλο σου είναι μόναδικο στον κόσμο. Είναι ο χρόνος που αφιέρωσες μαζί του και αυτό το κάνει μοναδικό.

Επιπλέον σού υπενθύμισε πως γίνεσαι υπεύθυνος για πάντα για ό,τι εξημερώνεις.

Και εσύ τί έκανες τελικά; Κοίταξες τα αστέρια, είπες στην αλεπού να τα κοιτάει κάθε φορά που νιώθει μοναξιά γιατί εσύ θα την χαιρετάς από αυτά  Και ύστερα πέθανες.

Πήγες να βρεις το τριαντάφυλλο σου...όμως ήταν ήδη αργά. Είχε μαραθεί πια να σε περιμένει.

Και τι κατάλαβες λοιπόν από αυτή την ιστορία; Όλοι είστε οι χαμένοι της υπόθεσης... δεν υπάρχει αγάπη και προφανώς δεν περιμέναμε εσένα να μας το διδάξεις.

Μικρέ πρίγκιπα, ήσασταν και οι δύο πολύ νέοι για να κατάλαβετε τι είναι αγάπη... επίσης η αλεπού που κολλάει σε όλο αυτό;

Γιατί κοιτούσε τα στάχυα και της θύμιζαν τα ξανθά μαλλιά σου;

Γιατί άρχιζε να χαίρεται ήδη από τις τρείς ενώ θα συναντιόσασταν στις τέσσερις;

Μικρέ πρίγκιπα το παραμύθι σου πρέπει να το αμφισβητήσω για ένα και μοναδικό λόγο. Γιατί δεν γίνεται κάθε φορά που αντικρίζω στο κρεβάτι μου την αλεπού μου και κουλούριαζομαι αγκαλιά μαζί της για να δω την ταινία σου να βυθίζομαι στην θλίψη.

Δεν γίνεται κάθε φορά που συναντώ πατημένο τριαντάφυλλο στον δρόμο να το προσπερνώ βιαστικά για να αποσυρθώ στην επόμενη γωνία και να εκραγώ στα δάκρυα μου.

Δεν γίνεται η λέξη "μονάδικος" να αναφέρεται σε ένα και μόνο τριαντάφυλλο ανάμεσα σε όλο τον κόσμο!

Δεν γίνεται κάθε φορά που ξημερώνει να κλείνω την κουρτινα για να φωσφορίσουν τα αστέρια στο ταβάνι του δωματίου και έτσι να ξέρω πως υπάρχεις ζωντανός ακόμα και την μέρα.

Μικρέ πρίγκιπα, αν δεν το έχεις καταλάβει η ιστορία σου μόνο ελπίδα και απότομη απογοήτευση μπορεί να δημιουργήσει στους ανθρώπους.

Γιατί το κανεις αυτό; Γιατί παρατάς το τριαντάφυλλο και μετά τρέχεις να το βρεις; Και μάλιστα έχεις και την απαίτηση να μην μαραθεί, αλλά να μείνει το ίδιο όμορφο όπως όταν το παράτησες;

Τόσο θράσος έχεις!

Του άφησες κάποιο αυτόματο τρόπο ποτισμου ή το σκέπασες πριν φύγεις ή εγώ τα θυμαμαι λάθος;

Και την αλεπού; Γιατί την εξημέρωσες; Για να της υποσχεθείς πως θα παραμείνεις υπεύθυνος για εκείνη ενώ επιλέγεις να πεθάνεις την έπομενη στιγμή;

Πολύ με στεναχώρησες μικρέ πρίγκιπα και πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω πως μπορεί και να υπάρχει αγάπη...

Η αγάπη μικρέ πρίγκιπα δεν είναι πόνος, δεν είναι θλίψη, δεν έχει δυσκολίες...

Και άντε εσυ τώρα να με πείσεις πως υπάρχει. Έρχεσαι σε μία αντίφαση, το καταλαβαίνεις ή όχι;

Υποτίθεται ότι μας περιγράφεις μια ιστορία αγάπης, αλλά λείπει η αγάπη.

Θα πρέπει να πιστέψω πως δεν υπάρχει αγάπη, το οφείλω σε εμένα να το πιστέψω και όχι σε εσένα.

 

Ηλιανα Δασκαλοπούλου