Φράχτες του μυαλού

02.01.2017
Φράχτες του μυαλού

Τα όρια θα είναι πάντα ίδια, το μέχρι που θα φτάσεις είναι άλλη ιστορία.

Άλλα τα φυσικά όρια και άλλα αυτά του μυαλού.

Μα στους δικούς σου φράχτες θα χτυπάς όσος και αν είναι ο μισθός σου.

Όποια και αν είναι η κυβέρνηση οι φράχτες σου δεν πρόκειται να εξαφανιστούν από μόνοι τους.

Λόγω αυτών συμβαίνουν τα γεγονότα της ζωής σου, όχι λόγω εξωτερικών παραγόντων.

Αντίθετα οι φράχτες μας διαμορφώνουν μαζικά τους εξωτερικούς παράγοντες!

Περίεργοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, μυστήριοι ή απλά φοβισμένοι;

Η λύση είναι μπροστά μας ,μα συνήθως τη κλωτσάμε, φωνάζοντας πως θέλουμε τη λύση!

Συνήθως παραδινόμαστε στο ύπουλο επαναλαμβανόμενο εικοσιτετράωρο, στο άχρωμο οχτάωρο.

Μας κατατρώνε τα θέλω μας και όσο τα θάβουμε, μας αρρωσταίνουν.

Καμιά φορά κάνουμε αυτό που πρέπει σύμφωνα με τους φράχτες μας.

Καμιά φορά το κάνουμε για πάντα.

Καμιά φορά αυτοκτονούμε δισεκατομμύρια φορές κάνοντας πράγματα που σιχαινόμαστε, ζώντας μια ζωή που μας αηδιάζει.

Μα πάντα φοβόμαστε τον θάνατο. Και ναι τον φοβόμαστε γιατί είναι πιο έντιμος από την αναμονή ζωής, είναι τελικός.

Γιατί χάνεται και η παραμικρή ελπίδα ότι κάποτε θα αρχίσουμε να ζούμε.

Λοιπόν, τι μου συγκρίνεις μωρέ; Ποιο θαύμα μπροστά στο να φτάνεις εκεί που μπορείς;

Ποια γιορτή, ποια ηδονή απέναντι στο να είσαι εξ ολοκλήρου ο εαυτός σου;

Ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη απέναντι στον εαυτό του και στον κόσμο.

Ένας μαχώμενος, νικητής.

Σπάει φράχτες και αξίζουν οι μέρες του.

Δεν υποκύπτει στην ανθρώπινη παγίδα του βάλτου, μεταμορφώνεται , εξελίσσεται. Ξεχωρίζει μες το θάνατο.

Και αν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι συγκεντρώνονταν; Πώς θα ήταν;

Θα ήταν ζωή μάλλον. Θα ήταν δικαιοσύνη υποθέτω, αλληλεγγύη, δημιουργία, αγάπη.

Ένα διασκεδαστικό ταξίδι, ένα δώρο!

Έτσι φαντάζομαι τη ζωή μου, το μοναδικό μου ταξίδι, το καθορίζω.

Παίρνω θέση. Μιλάω. Προσπαθώ. Γεύομαι. Αγαπώ.

 

Swth RiaMk