Ο νέος δήμαρχος Λονδίνου, κ. Σαντίκ Καν, δεν είναι ο πρώτος μουσουλμάνος, που καταλαμβάνει πολιτικό αξίωμα στη Δύση ή έστω στη Μ. Βρεττανία. Πριν από αυτό, χώρες όπως η Γαλλία, η Νορβηγία και η Σουηδία, είχαν υπουργοποιήσει μουσουλμάνους, ενώ στη Μ. Βρεττανία σημαίνων πολιτικός και ίσως μελλοντικός πρόεδρος των Τόρηδων είναι ο, επίσης μουσουλμάνος, κ. Σατζίντ Νταβίντ. Επίσης, μουσουλμάνοι δήμαρχοι έχουν εκλεγεί, πριν τον κ. Καν, και σε άλλες πόλεις, όπως το Κάλγκαρυ, το Ρόττερνταμ και μερικές άλλες.
Τότε πού ακριβώς βρίσκεται η σημασία της εκλογής του κ. Καν;
Κατ’ αρχάς, ο κ. Καν εξελέγη δήμαρχος Λονδίνου, μιας, δηλαδή, εκ των παγκοσμίων μητροπόλεων της σύγχρονης εποχής. Η απόφαση κάποιων χιλιάδων ψηφοφόρων με διαφορετικές καταβολές να στηρίξουν ένα μουσουλμάνο, έστω μετριοπαθή, υποψήφιο αποδεικνύει, ότι αυτοί οι ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρθηκαν για την προέλευση ή τη θρησκεία του συγκεκριμένου ανθρώπου και έκριναν, ότι αυτός μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της πόλης τους. Με άλλα λόγια, είναι πολύ σημαντικό, ότι οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι αποστασιοποιήθηκαν από τα παραδοσιακά κριτήρια κάποιων προγόνων τους και επέλεξαν αυτόν, που έκριναν ικανότερο ανεξάρτητα από την προέλευσή του.
Επίσης, σε μια εποχή που οι ισλαμοφοβικές κραυγές υψώνονται στα ουράνια, με αφορμή τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις σε Παρίσι και Βρυξέλλες αλλά και τη συνεχιζόμενη δράση του ISIL, και πληθαίνουν οι φωνές, σύμφωνα με τις οποίες το Ισλάμ και κάθε μουσουλμάνος είναι εξ ορισμού ασύμβατοι με τις αξίες της Δύσης, οι Λονδρέζοι ψηφοφόροι αρνήθηκαν να υποταχθούν σε αυτή τη φρενίτιδα. Η χρονική συγκυρία, κατά την οποία εξελέγη ο κ. Καν, είναι πολύ σημαντική. Οι ψηφοφόροι του είχαν την ψυχραιμία και το επίπεδο να κλείσουν τ’ αυτιά τους στις ανιστορικές, αντιεπιστημονικές και συχνά ρατσιστικές οιμωγές των δήθεν υποστηρικτών των δυτικών αξιών κατά του Ισλάμ και να υποστηρίξουν ένα άνθρωπο απόλυτα ενσωματωμένο στην κοινωνία τους και οπαδό των ίδιων με αυτούς αξιών. Μια ματιά τόσο στο επαγγελματικό βιογραφικό του ειδικευμένου σε θέματα ατομικών ελευθεριών δικηγόρου, κ. Καν, αλλά και στη σταδιοδρομία του ως βουλευτού των Εργατικών, όταν, μεταξύ άλλων, ψήφισε υπέρ της επέκτασης του θεσμού του γάμου και στα ομόφυλα ζευγάρια, διαψεύδει οικτρά τους θιασώτες της θεωρίας περί απροσάρμοστων μουσουλμάνων.
Επιπλέον, η εκλογή του κ. Καν ως δημάρχου Λονδίνου είναι μια νίκη των αξιών της Δύσης και του πραγματικού φιλελευθερισμού ως συστήματος προστασίας και ανάδειξης των ατομικών, συλλογικών και πολιτικών ελευθεριών. Αποτελεί την απόδειξη, ότι στη Γηραιά Ήπειρο υπάρχουν ακόμα πολλοί πολίτες, οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη τους στα μισαλλόδοξα κηρύγματα των επιτηδείων φοβικών και επιλέγουν να στηρίξουν πολιτικά πρόσωπα, με τα οποία μπορεί να μην συνδέονται με κάποια κοινή καταγωγή αλλά αναγνωρίζουν, ότι συμμερίζονται τις ίδιες πεποιθήσεις και αντιμετωπίζουν τη Δύση ως το ίδιο σύνολο αξιών και επιτευγμάτων, που πρέπει να στηρίξουν και διαφυλάξουν. Και αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα παρήγορο σε μια εποχή, που τα ακροδεξιά κόμματα κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη και κυβερνήσεις δυτικών χωρών υιοθετούν ρητορικά σχήματα και προτάσεις της ακροδεξιάς, σε μια προσπάθεια ανάσχεσης της ανόδου των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων.
Τέλος, η παρουσία του κ. Καν στον πολιτικό βίο μιας χώρας με μεγάλη παράδοση όχι μόνο στον κοινοβουλευτισμό αλλά και στο σεβασμό των ελευθεριών επισημαίνει κάτι πολύ κρίσιμο, ήτοι την ανάγκη για στήριξη εκείνου του κομματιού του Ισλάμ, το οποίο ούτε περιχαρακώνεται στα γκέττο και στις συνήθειές του χωρίς καμμία αλληλεπίδραση με το δυτικό κόσμο ούτε γαντζώνεται από εγκληματίες ιμάμηδες και τις εκ μέρους τους παρερμηνείες του Κορανίου ή από οργανώσεις φανατικών, για να αρπάξει τα όπλα κατά των «απίστων», αλλά βγαίνει έξω στον υπόλοιπο κόσμο, επιδιώκει τη βελτίωσή του μέσα από εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών, στις οποίες ζει, παρακολουθεί τα πολιτικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά ρεύματα της Δύσης, επηρεάζεται από αυτά και μαθαίνει να στηρίζει τις θεμελιώδεις αρχές της και συμμετέχει παντοιοτρόπως στη διαμόρφωση ενός καλύτερου κόσμου. Μόνο μέσα από τη στήριξη αυτού του κομματιού, θα καταστεί δυνατή η διαμόρφωση περισσοτέρων προσώπων στο ύφος του κ. Καν (αλλά και όλων των άλλων μουσουλμάνων, πολιτικών και μη, που συμμετέχουν στο δυτικό γίγνεσθαι) και ακόμα περισσότεροι μουσουλμάνοι θα ξεφύγουν από τη λογική του γκέττο και του φανατισμού. Θα χρειαστεί χρόνος, κόπος και πολύ χρήμα αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση, αν επιθυμούμε να ξεφύγουμε από τις ρατσιστικές απλουστεύσεις περί ασυμβίβαστου με τις αξίες της Δύσης Ισλάμ και να δούμε ακόμα περισσότερους νέους μουσουλμάνους να ξεφεύγουν από τους κινδύνους της περιθωριοποίησης και του φανατισμού.
Όσοι πιστεύουμε στις αρχές εκείνες, πάνω στις οποίες βασίστηκε μια φορά και έναν καιρό η Δύση, έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε για την εκλογή του κ. Καν και παράλληλα να επισημαίνουμε την ανάγκη να υπάρξουν ακόμα περισσότεροι σαν αυτόν, άνθρωποι διαποτισμένοι με πανανθρώπινες αξίες και ικανοί να αποδείξουν, ότι η συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή, κουλτούρα και θρησκεία είναι όχι μόνο εφικτή αλλά πρέπει να αποτελεί το στόχο κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Μπορεί αυτό ν’ ακούγεται κλισέ αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την περαιτέρω πρόοδο των κρατών και των κοινωνιών μας. Κανένας άλλος, για την ακρίβεια!
Facebook: Panagiotis Perivolaris
