Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Κατά τον Ισαάκ Ασίμωφ, το έτος 2061 οι επιστήμονες κατασκευάζουν έναν υπερ-υπολογιστή και του θέτουν το πανάρχαιο ερώτημα:
«Ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης του ανθρώπου και πως μπορεί να δημιουργηθεί ο κόσμος;».
Ο υπολογιστής επεξεργάζεται τα δεδομένα που έχει και απαντά:
«Ανεπαρκή στοιχεία για λογική απάντηση».
Ασιδέρωτα όνειρα
Πάνω σε τσαλακωμένες ψυχές,
Άπλυτα τα θέλω τους
Σε χαλασμένα πλυσταριά
Δίχως απορρυπαντικό.
Άνθρωποι που ταξιδεύουν μόνοι:
κατά κανόνα σιωπηλοί,
πιάνοντας θέση σε παράθυρο.
Δε θέλω να γνωρίζω πάρα πολύ τους ανθρώπους.
Όλα προς τι;
Ζήσαμε παιδικά χρόνια, νιότη -διαφορετικά.
Δεν ήταν δειλός γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του.
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Η αηδία δεν είναι στάση πολιτική
το ξέρω, το΄χω πει τόσες φορές σε τόσους,
ποτέ δεν οδηγεί στη δράση.
Λοιπόν εγώ δεν είμαι το τσιράκι
Του Αγίου Βαλεντίνου
Άστοργα λόγια
Μπορώ να υποσχεθώ
Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!
Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.
Σ’ αυτό το χώρο κάτι μου φέρνει
ρίγη γλυκιάς αδιαφορίας
Δεν τρέχει τίποτα έξω από μένα
ζω στο δικό μου μικρό παράδεισο
