Κοινωνία

«Ό,τι μας ενοχλεί στους άλλους, μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας» (Jung)

Οι περισσότεροι Αθηναίοι θα ήθελαν να ζουν στη ... Θεσσαλονίκη. Για τον πιο χαλαρό τρόπο ζωής, το άραγμα με τον φραπέ στα μπαλκόνια, τις μποέμικες βόλτες στην παραλία, τη ζεστή μπουγάτσα, το κουλούρι στην πλατεία Αριστοτέλους. Όμως υπάρχει σίγουρα ένας λόγος που και οι Θεσσαλονικείς ζηλεύουν τους Αθηναίους.

Η νέα χρονιά μπήκε και πολλοί είναι εκείνοι που ξεκίνησαν τη λίστα με τους στόχους του 2020. Τι θα κάνω, τι θα ξεκινήσω, τι θα αγοράσω, πόσα κιλά θα χάσω, ποια βιβλία θα διαβάσω… μια λίστα που μπορεί να χωρέσει τα πάντα, εκτός ίσως από εμάς τους ίδιους.

Η χελώνα ήταν κάποτε ένα πολύ σεβάσμιο ζώο. Στην κινέζικη μυθολογία, μετά τη Μεγάλη Πλημμύρα, όταν ξεχύθηκαν από τον σπασμένο Ουρανό όλα τα νερά και πλημμύρισαν τη Γη, η Θεά Nǚwā, αφού μπάλωσε τις τρύπες του ουρανού, τον στήριξε στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας. Γιατί ζώο πιο μακρόβιο και πιο σταθερό απ’ τη χελώνα δεν είχε.

Κάθε πρωί το ρολόι χτυπά ακριβώς στις επτά. Η Ελένη σήμερα δε θέλει να πάει στη δουλειά. Βγάζει το χέρι της μέσα από το πάπλωμα και κλείνει το ξυπνητήρι. Γυρνάει την πλευρά της και ξανακοιμάται. Θέλει να ονειρευτεί. Γιατί τον τελευταίο καιρό η δουλειά της είναι ένας εφιάλτης. Τη λέξη mobbing μπορεί να μη την ξέρει, γνωρίζει όμως την απάνθρωπη συμπεριφορά των συναδέλφων της.

«Στο κόμμα, σταματώ…/ παίρνω ανάσες/. Στην τελεία πεθαίνω…./ Στο θαυμαστικό, φωνάζω…/ Στο ερωτηματικό, περιμένω…./ αγωνιώ για την απάντηση..» (Ελένη Τομπέα «Σημεία στίξης»).

Τον πολύ παλιό καιρό, ζούσε σ’ ένα ψαροχώρι της Ιαπωνίας ένας ψαράς που τον έλεγαν Urashima Tarō. Ο Urashima, που αγαπούσε όλα τα ζωντανά της στεριάς και της θάλασσας, είδε μια μέρα μια παρέα από παιδιά να βασανίζουν μια θαλασσινή χελώνα και για να τη γλιτώσει από τα χέρια τους, την αγόρασε.

«Πλέων επί οινόπα πόντον επ΄ αλλοθρόους ανθρώπους» (Ομήρου Οδύσσεια, Α, 183-84)

Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Ουάιλντ υπήρξε ένας από τους πιο φημισμένους συγγραφείς του βρετανικού θεάτρου.

Η δίκη και η καταδίκη του σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα εξαιτίας της σχέσης του με τον γιο ενός αριστοκράτη τον μετέτρεψαν σε σύμβολο των διωγμών σε βάρος των ομοφυλόφιλων στη βικτωριανή Αγγλία.

Όταν άνθρωποι σου αφηγούνται τις ιστορίες τους, άκου προσεκτικά. Μικροί θησαυροί κρύβονται στα φαινομενικά επουσιώδη λόγια τους και τις απλοϊκές τους αναφορές. Γι’ αυτό άκου. Σκέψου. Δες τι κρύβεται πίσω από το προσωπείο. Μια αλληλουχία συμπεριφορών, βιωμάτων, πρόσληψης της πραγματικότητας, σύνθεσης προσωπικοτήτων.

Κάθε που ξημερώνει το πολύ μεγάλο ανθρώπινο πλήθος ξεχύνεται στους δρόμους με την σκόνη από τα παπούτσια να στροβιλίζεται και να σέρνεται ως μέσα στα ρουθούνια.  Άνθρωποι κάθε ράτσας, κάθε είδους και κάθε νοημοσύνης ξεχύνονται σαν ένα ορμητικό ποτάμι που έσπασε το φράγμα. Άνθρωποι που γράφουν υπερωρίες στο εργοστάσιο, άλλοι που γράφουν βιβλία και κάποιοι άλλοι που γράφουν ιστορία. Μεταξύ τους τόσο διαφορετικοί και το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι άνθρωποι.

«Κάποτε ο Λάο Τσε ρώτησε τους υλοτόμους γιατί δεν κόβουν και τα στραβά δέντρα. ‘’Επειδή είναι άχρηστα’’ του απάντησαν και τότε ο σοφός δάσκαλος τους είπε ‘’έτσι να είστε και εσείς… πάντα άχρηστοι για να μη σας πειράζει κανείς’’».