Κοινωνία

Σε βλέπω να ανάβεις τσιγάρο μετά περισσής άνεσης.

Αρχίζεις να καπνίζεις μανιωδώς, βγάζοντας από το στόμα σου καπνούς.

Αδιαφορείς που βρίσκομαι δίπλα σου εγώ και ως μη καπνίστρια, εκείνη τη στιγμή δυσαρεστούμαι και δεν μπορώ να το αντέξω.

Γιατί δε θα έπρεπε να εκπλησσόμαστε όταν συμβαίνουν απίθανες συμπτώσεις, θαύματα και άλλα παράξενα συμβάντα – ακόμα και όταν οι ίδιοι έξι αριθμοί που κερδίζουν το λαχείο κληρώνονται δύο φορές διαδοχικά.

Ποτέ δεν αγαπάμε κάποιον. Αγαπάμε απλώς την ιδέα πού σχηματίζουμε για κάποιον. Τελικά αυτό πού αγαπάμε είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας.
Μπ.Σ.

 «Ολόκληρο το οικοσύστημα του πλανήτη, που ας σημειωθεί δεν αποτελείται μόνο από το περιβάλλον, κρούει ήδη τον κώδωνα του κινδύνου. Για να συνεχιστεί η ζωή στη γη είναι απαραίτητο για άλλη μια φορά να θέσουμε σε αμφισβήτηση τη θέληση για δύναμη και τη δικτατορία της αγοράς και να ακολουθήσουμε την κατεύθυνση της οικολογίας, ενάντια στην ισχυρή συμμαχία των κατεστημένων συμφερόντων και στην κυρίαρχη αντίληψη και νοοτροπία» (Ζακ Ρομπέν)

Ο Κώστας Γαβράς δεν χρειάζεται συστάσεις καθότι καταξιωμένος σκηνοθέτης με ταινίες, όπως «Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ» , το «Ζ», «ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ», το «ΑΜΗΝ» και διακρίσεις όπως βραβείο Όσκαρ, Χρυσό Φοίνικα, Χρυσή Άρκτο και ούτω καθεξής. Συνεπώς μιλάμε για ένα πρόσωπο ανεγνωρισμένο στο χώρο του αλλά και από το κινηματογραφικό κοινό. Ταυτόχρονα είναι ένα πρόσωπο με ξεκάθαρη αριστερή συνείδηση, στοιχείο που αποτυπώνεται στις έντονα πολιτικές ταινίες του.

«Απ΄ τ΄ ανοιχτό παράθυρο, / η άνοιξη μου γνέφει και μου χαμογελά / και στέλνει στο περβάζι μου / με δυό μικρά πουλιά, / απόκοσμο κελάηδημα, ουράνια χαρά» (Από τη συλλογή ποιημάτων του Γ. Αλεξανδρή, ¨ Ανατολικά της – Ω¨)

Τὸ λεωφορεῖο σταμάτησε στὴ μέση τοῦ δρόμου. Oἱ ἐπιβάτες γύρισαν μὲ περιέργεια καὶ κύταξαν τὴ γυναῖκα ποὺ ἔμπαινε. Ἦταν ντυμένη κατάμαυρα καὶ φοροῦσε ἕνα μαῦρο μαντύλι στὸ κεφάλι. Ἀπὸ κάτω ἀπ' τὸ μαντύλι ξεχείλιζαν τὰ ξανθά της μαλλιὰ καὶ τὸ πρόσωπό της εἴτανε μικρούτσικο σὰν παιδιακίσιο, παραπονεμένο κι' ὄμορφο.

 Μια εβδομάδα αργότερα, στις 19 Απριλίου, τηλεφώνησα στον Αρίσταρχο για να μάθω αν είδε το email και πώς σκόπευε να χειριστεί το θέμα. Εκείνη η επικοινωνία μας κράτησε ακριβώς 41 λεπτά. Ήταν ένα σεμινάριο για όλη την τελετή του Αγίου Φωτός, αλλά το κυριότερο ήταν μια προσωπική εξομολόγηση εκ μέρους του για το όλο ζήτημα.

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες τα απόνερα των αποκαλύψεων ότι Αμερικανοί ομοσπονδιακοί εισαγγελείς απήγγειλαν κατηγορίες σε βάρος δεκάδων προσώπων που βοηθούσαν εύπορους Αμερικανούς να αγοράζουν θέσεις για τα παιδιά τους στα top πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπως το Yale, το Stanford και το Georgetown.Τί συνέβη όμως στις ΗΠΑ και ποιος τελικά έπεσε από τα σύννεφα; 

Δίνουμε συχνά νόημα σ αυτά που βαθιά επιθυμούμε μέσα από τις εικόνες μας. Με αυτά που φαντασιωνόμαστε. Η δημιουργία οικογένειας, μια προαγωγή, η μετανάστευση σε μια άλλη χώρα για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, η επιστροφή στην χώρα καταγωγής γιατί έχουν τελειώσει πια οι δικαιολογίες για την νοσταλγία που νιώθουμε.

«Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε….. εφ’ όσον ουκ εποιήσατο…… ουδέ εμοί εποιήσατε» (Ιησούς Χριστός, Ευαγγέλιον Κατά Ματθαίον «Η ημέρα της μελλούσης κρίσεως» ΚΕ, 40).

Ζούμε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. «Σκέψου Θετικά», «Μπορείς να καταφέρεις τα πάντα», «Είσαι δυνατός», «Τίποτα δεν μπορεί να σε ρίξει κάτω», και το κορυφαίο όλων: «διώξε τις αρνητικές σκέψεις». Μέσα κοινωνικής δικτύωσης γεμάτα με χαμογελαστά πρόσωπα, ακριβά αυτοκίνητα, γυμνασμένα σώματα, μαγευτικά τοπία και συνεχείς προτροπές που μας καλούν να απομακρύνουμε οτιδήποτε το αρνητικό από την ζωή μας.