Στα 1784 ο Γερμανός διανοητής Immanuel Kant, σε ένα άρθρο του με τίτλο ''Τι είναι ο Διαφωτισμός'' υιοθετεί την έννοια της μεταρρυθμίσεως (reform) , έναντι της Επαναστάσεως, μίας μεταρρυθμίσεως, εν τούτοις, που δεν στερείται παιδείας. Τι γίνεται, όμως, όταν η παιδεία στερείται μεταρρυθμίσεων; Γνώστης των οικονομικών θεμάτων είμαι όσο είναι ο μέσος Έλληνας από το 2009 και εξής.
Παρόλα αυτά και ενώ οι ειδική στα περί της οικονομίας δίνουν διάφορες απαντήσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα εγώ θα ήθελα, σε αυτό το σημείο, να αναφερθώ στις επικείμενες πολιτικές της νέας Κυβερνήσεως και συγκεκριμένα του Υπουργείου Παιδείας με το δίδυμο των κ.κ. Κουράκη και Μπαλτά.
Ήδη, στο παρόν Υπουργείο, έχουν γίνει πολλαπλές εξαγγελίες μερικές εκ των οποίων ίσως να μπορούν να χαρακτηριστούν θετικές ενώ άλλες είναι σίγουρα καταστροφικές. Πριν περάσουμε στο δια ταύτα, ας χαιρετίσουμε την επιλογή δημιουργίας ενός τομέα για την Έρευνα και την Καινοτομία (Research and Innovation Department), που εξέλειπε για χρόνια από τα ελληνικά υπουργικά συμβούλια. Ο κλάδος της καινοτομίας φυτοζωεί εν Ελλάδι και υπάρχει η ανάγκη πλήρους αναπτύξεως του με σκοπό την αναμόρφωση της οικονομίας της αγοράς. Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα τώρα.
Στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υπάρχουν πολλαπλές υποσχέσεις για κατάργηση της Τραπέζης Θεμάτων και τις προαγωγικές εξετάσεις τύπου πανελληνίων της Α και Β Λυκείου. Συμφωνώ, ότι η εντατικοποίηση των σπουδών ανήκει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αν και είμαι σίγουρος, πως ούτε με αυτό συμφωνούν οι αριστεροί διανοητές της νέας Κυβερνήσεως. Μολαταύτα αξίζει να δούμε, πως θα αποδόσει το μέτρο, ποια θα είναι τα αποτελέσματα στην ποιοτική εκμάθηση των νέων και κατά πόσο τα νέα παιδιά θα μορφωθούν περισσότερο ή λιγότερο με αυτή την πολιτική απόφαση. Εκεί, που διαφωνώ κάθετα, είναι η κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων. Μπορεί πολλοί να είναι αντίθετη σε αυτή τη θέση αλλά έχοντας βιώσει την διαδικασία και σαν εξεταζόμενος αλλά και σαν ''προπονητής'' εξεταζομένων, θεωρώ, ότι αποτελεί μονόδρομο για την ισότιμη, ρεαλιστική και αξιοκρατική πρόσβαση στο ελληνικό Πανεπιστημίο. Τα ψυχολογικά αρνητικά δεδομένα στον ιδιαίτερο ψυχισμό των μαθητών είναι κατανοητά και τα έχουμε αντιμετωπίσει, όλοι όσοι ασχολούμεθα με το αντικείμενο των πανελλαδικών εξετάσεων, πόσο μάλλον εκείνοι, που τα βιώσαμε από πρώτο χέρι. Ωστόσο η φιλελεύθερη παιδεία πρέπει να στηρίζεται στις προσωπικές δεξιότητες του ατόμου, στην προσωπική του διάκριση, που έρχεται με τον κόπο και όχι στην ελάσσονα προσπάθεια, που επιβραβεύει ισομερώς και ισόποσα, τους σκληρά κοπιάζοντες και τους οκνηρούς. Άλλως τε, πως θα γίνεται η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Μία μεταρρύθμιση στερείται ουσίας και αποτελεί κενό γράμμα, όταν δεν προτείνεις την εναλλακτική, που θα αντικαταστήσει την μέθοδο, που καταργείς. Πως θα αντέξουν μία γιγάντια εισροή φοιτητών τα ήδη φορτωμένα πανεπιστημιακά τμήματα; Μήπως όλοι θα γίνουμε ιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, ψυχολόγοι και επιστήμονες θετικών επαγγελμάτων, μιας και αυτό προστάζει η μικροαστική ελληνική ιδεολογία, αφού θα μπορούμε ελεύθερα να εισαγόμεθα σε τούτα τα τμήματα; Ποιος θα καλύψει τις παραγωγικές ανάγκες των λοιπών επαγγελμάτων τότε; Και ποια θα είναι η ποιότητα των εισαχθέντων σε τμήματα με υψηλές απαιτήσεις; Ποιο θα είναι το κόστος για τους καταρτισμένους φοιτητές και σπουδαστές, εάν το επίπεδο σπουδών απομειωθεί σταδιακά;
Αλλά, ήδη, έχουμε κάνει την γέφυρα αναφοράς στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ακούω για χορήγηση δευτέρου συγγράματος ανά μάθημα στα πανεπιστημιακά τμήματα. Ως λάτρης του βιβλίου και της γνώσεως χαιρετίζω και υποστηρίζω ένθερμα το μέτρο με μία αυστηρή προυπόθεση: να μας αναλυθεί, που θα βρεθούν τα χρήματα στο πλαίσιο του Υπ.Παιδείας στον ετήσιο κρατικό προυπολογισμό για να υποστηριχθεί τούτο το, επί της αρχής, καλό μέτρο. Συνεχίζουμε στο καυτό θέμα των ''αιωνίων'' φοιτητών. Πρώτη επίσημη πράξη αυτής της Κυβερνήσεως ήταν η απαναφορά τους στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία τρομερή ιεράρχηση πρωτοβουλιών πέραν όλων των άλλων. Γιατί να επιβραβεύσουμε την αργομισθία, την οκνηρία και την έλλειψη συγκεντρώσεως και προσπάθειας σε χιλιάδες σπουδαστές ''προχωρημένης ηλικίας'', οι οποίοι δεν είχαν σαφείς και αντικειμενικούς λόγους, για να καθυστηρήσουν την ολοκλήρσω τωην εγκύκλιων σπουδών τους; Αυτό είναι το δημόσιο Πανεπιστήμιο, που οραματίζονται οι διάτωντες αστέρες της Αριστεράς; Αυτή η πατερναλιστική αντιμετώπιση της παιδείας, η οποία αποτελεί προσωπική και ιδιωτική υπόθεση θα χρεωκοπήσει οτιδήποτε έμεινε στον πνευματικό χώρο της Ελλάδος. Και δεν κινδυνολογώ. Αναπαριστώ την πραγματικότητα. Τέλος, αφήνω στην δική σας κρίση, τις εξαγγελλίες για επαναπροσλήψεις όλων των απολυμένων εργαζομένων, διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού, των Α.Ε.Ι. και των Α.Τ.Ε.Ι. . Η πλήρης απαξίωση της έννοιας της μεταρρυθμίσεως, ο κρατισμός στο μεγαλείο του και φυσικά η εκλογοθηρία με το μάτι στραμμένο στο μέλλον να οργιάζει.
Κακή αρχή για το Υπουργείο Παιδείας. Τα πράγματα προβλέπονται αρνητικά και καταστροφικά και όποιος δεν το βλέπει ακόμη πλανάται πλάνην οικτρά. Όπως είπε και ο Αδαμάντιος Κοραής σε άλλο επίπεδο και περικείμενο, αλλά ταιριάζει στην σημερινή κατάσταση της παιδείας στην χώρα μας, ''δράξασθε παιδείας''...όσο μπορείτε!
