Ο Κλόουν

Είναι παλιάνθρωποι, ή περίεργοι οι κινέζοι που τρώνε σκύλους ή απλά δεν έχω αντίληψη και δεν μπορώ να δω πέρα από την μύτη μου;

Πρώτα να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι ασέβεια και αγένεια αυτές τις ιερές για κάποιους μέρες, να θίγουμε φιλοσοφικά ζητήματα, να λέμε  απόψεις και να θίγουμε καταστάσεις. Γιατί τώρα είναι ο σωστός χρόνος να θίξουμε εάν είναι λογικό  να πληρώνουμε τόσο ακριβά το δήθεν άγιος φως, γιατί τώρα είναι η ώρα να θίξουμε φιλοσοφικά ζητήματα, τώρα που ο κόσμος λόγω των ημερών ασχολείται περισσότερο.

Διαβάζω δεξιά και αριστερά από ανεύθυνους να μιλάνε για χούντα και να κάνουνε παραλληλισμούς της χώρας μας με χώρες που πραγματικά οι πολίτες τους στερούνται βασικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ναι λοιπόν, ζούμε χούντα.

Τέλειο σύστημα, όπως το οραματίζονται κάποιοι ρομαντικοί (φαντασιόπληκτους τους λέω εγώ) που να μην υπάρχουνε αδικίες, να εκλείψουν οι φτωχοί, να μην υπάρχει κακία και ανταγωνισμός, γενικά να έχουνε όλοι χρήματα και όλοι να είναι ευτυχισμένοι, δεν μπορεί να υπάρξει, για τον λόγο ότι τα συστήματα τα διαχειρίζονται οι άνθρωποι.

Στη σημερινή Ελλάδα, κάθε σόι κρύβει από μια έως πολλές θείτσες, με εξαίρεση έναν πολύ ελάχιστο αριθμό οικογενειών, που είναι τρίτης και τέταρτης γενιάς  μορφωμένοι, ταξιδεμένοι, με ανοιχτό μυαλό και με ευρωπαϊκή σύγχρονη κουλτούρα και παιδεία.

Έπινα ένα κόκκινο κρασί και άκουγα jazz με έντονο το στοιχείο του βιολιού, όταν έμαθα την σημερινή  καταδίκη σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή, για προσβολή θρησκεύματος για τoν διαχειριστή της σελίδας του facebook "Γέροντας "Παστιτσιος".

Σήμερα θέλω να σας πω μια ιστορία, μια ιστορία που την έζησα και έγινε κάτω από μια επιστημονικά ειδικευμένη ομάδα ψυχολόγων, ψυχιάτρων, θεραπευτικού προσωπικού και εκπαιδευόμενων.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα ότι κάτι πρέπει να γράψω για τη χρονιά που φεύγει. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό όμως είναι μια λέξη. Σε βαρέθηκα. Σε βαρέθηκα 2013 φορές.

Σήμερα ξύπνησα πολύ χαλαρός, σε μια βαριά βρόχινη ατμόσφαιρα και όπως ευνοούσε και για συλλογισμούς ο καιρός, έκανα κάποιες αναδρομές στην ζωή μου και κάποιες σκέψεις που προσπάθησα να τις απαριθμήσω σε κανόνες, κάποιους κανόνες και αρχές που πλέον σήμερα τα θεωρώ πολύ σημαντικά για την πορεία ζωής ενός ανθρώπου. Ας ξεκινήσουμε να τους απαριθμήσουμε λοιπόν.

Πριν είκοσι μέρες περίπου o φίλος μου και το άλλο μου μισό εδώ στον Κλόουν o Άντης Ζέρβας, έκανε μια πολύ σοφή διαπίστωση σε μια συζήτηση που είχαμε και από τότε στριφογυρνάει στο μυαλό μου. Είχε πει τότε ότι σαν χώρα δεν έχουμε κάποιο πρότυπο που θέλουμε να μοιάσουμε, δεν γνωρίζουμε πώς θέλουμε να είμαστε μετά από είκοσι χρόνια και χωρίς μακροπρόθεσμο σχέδιο και όραμα με συγκεκριμένους στόχους και ένα πρότυπο μοντέλο που θέλουμε να μοιάσουμε, δεν πάμε πουθενά.

Σήμερα θέλω μετά από καιρό να αναλύσω με την δική μου αντίληψη και την δική μου ματιά πώς βλέπω τα κόμματα αυτήν την εποχή.

Ξεκινάμε με την Νέα Δημοκρατία λοιπόν. Η συντηρητική παράταξη έχει αποτύχει και το γνωρίζουνε καλά. Έχουνε αποτύχει γιατί ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ να τα βάλουν με το πελατειακό σύστημα που είναι η αρχή και το τέλος στην πολιτική ζωή της χώρας.

Με έκπληξη πληροφορήθηκα την απόφαση της ισλαμικής κυβέρνησης των Ελλήνων τριτοκοσμικών ταλιμπάν, για την τροπολογία που κατατέθηκε για την εξαίρεση της εκκλησιας από τους οικονομικούς έλεγχοuς από τους κρατικούς φορείς.