Τι σημασία έχουν όλα αυτά μέσα σε ένα έρημο τοπίο όπου το συναίσθημα είναι ήδη νεκρό;
Σε τι σε βοηθάει η ιατροδικαστική έρευνα από τη στιγμή που δεν αλλάζει το αποτέλεσμα;
Ουσιαστικά σε τίποτα; Κι αυτό νιώθεις... γιατί δεν ξέρεις τι να κάνεις με το ήδη νεκρό σου συναίσθημα.
Να λυπηθείς; Να στεναχωρηθείς; Να κλάψεις;
Να νιώσεις τι και πώς; Πώς να νιώσεις;
Όλα αυτά είναι συναισθήματα; Που να τα βρεις;
Πώς μπορείς να πενθήσεις τα χαμένα σου συναισθήματα μέσα από τη δημιουργία άλλων συναισθημάτων; Τι δύσκολο;
Κι αν είναι όλα μέσα σου νεκρά, πώς θα συνεχίσεις να ζεις;
Που θα μπορέσεις να βρεις λίγη ελπίδα;
Ελπίδα; Κι αυτό συναίσθημα δεν είναι;
Υπάρχουν τελικά τόσα συναισθήματα και χωρίς κανένα από αυτά είναι απλά συναισθηματικά νεκρός.
«Νιώθεις» ή καλύτερα βλέπεις να απλώνεται παντού μια μαυρίλα χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις... πώς να αντιδράσεις;
Προς τα πού θέλεις να πας; Όλα είναι τόσο άδεια... τόσο κενά... τόσο μάταια...
Συναισθηματικά νεκρός... αλλά πόσο θα ζήσεις έτσι; Για πάντα;
Πόσο «ζωντανός» μπορεί να είναι ένας «νεκρός»;
Αδιέξοδο... και τώρα τι κάνουμε;
Τι πιθανότητες έχουν να ζωντανέψουν τα συναισθήματα;
Και πώς να το κάνεις αυτό;
Μήπως απλά κοιμούνται;
Μήπως όλα μπορούν να γίνουν όπως πριν;
Τι μπορεί να ζωντανέψει τα συναισθήματα;
Ένας άνθρωπος, μια κατάσταση, ένα ενδιαφέρον;
Όποιο κι αν είναι το ερέθισμα μόνο εσύ θα μπορέσεις να το καταφέρεις.
Μήπως δεν είναι τελείως νεκρά και είναι απλά μισοπεθαμένα περιμένοντας εσένα να τα δώσεις ξανά ζωή;
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc
Πηγή: papadopsixologos