Εισπράτει μια ευγενική και μάλλον συγκαταβατική αρνητική απάντηση (κάτι σαν να συμμερίζονται τον πόνο μας αλλά να μη μπορούν να κάνουν κάτι).
Δε βαριέσαι λέμε, δε περιμέναμε και κάτι καλύτερο. Τα καταστήματα όπου ο νόμος εφαρμόζεται (για όσους δεν το θυμούνται έχουν ψηφιστεί 2 ή 3 νόμοι για την απαγόρευση του καπνίσματος) απλά δεν υπάρχουν. Εξαιρέσεις αποτελούν ίσως κάποιες μεγάλες ξένες αλυσίδες που, ακόμα και εκεί όμως, οι καπνιστές κάπως θα βολευτούν (σε τραπέζια κοντά στο παράθυρα, στον ημιπαράνομο, κλειστό με ζελατίνες, ημιυπαίθριο κλπ).
Φτάνουμε στο εστιατόριο σχετικά νωρίς και για λόγους αδιάφορους με το παρόν, έχουμε σκοπό να μείνουμε αρκετή ώρα. Μετά από 1 ώρα στο μαγαζί, νιώθω να αναπτύσσω άσθμα. Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω, πόσο μάλλον να περάσω καλά. Μετά από 2 ώρες η ορατότητα έχει μειωθεί εμφανώς από τον καπνό. Να σημειώσω πως το μαγαζί ακολουθώντας τις σύγχρονες τάσεις της γαστριμαργικής αρχιτεκτονικής έχει και ανοιχτή κουζίνα έτσι ώστε ο καπνός να διαχέεται παντού.
Βλέπω στο διπλανό τραπέζι μια μεγάλη παρέα θεριακλήδων, που έχει μάλλον τελείωσει το φαγητό της και έχει ξεκινήσει τη τσιμινιέρα. Πιο πέρα το ίδιο. Με επιστημονική διαστροφή μετράω πόσοι από τους παρευρισκόμενους στο κατάστημα καπνίζουν. Το μέτρημα γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να καταλήξω σε όσο το δυνατό πιο αξιόπιστα αποτελέσματα. Το συμπέρασμα είναι πως καπνίζουν περίπου οι μισοί. Τα επίσημα στοιχεία για το κάπνισμα στην Ελλάδα το επιβεβαιώνουν. (Το ποσοστό των ανδρών καπνιστών στην Ελλάδα, είναι το υψηλότερο της Ευρώπης: 42% {Ευρωβαρόμετρο, 2010}, το αντίστοιχο ποσοστό για τις Ελληνίδες είναι από τα υψηλότερα στο κόσμο: 39% {WHO MPOWER Report, 2009}).
Αναρωτιέμαι: όλοι οι υπόλοιποι μη καπνιστές δεν ενοχλούνται; Μόνο εγώ είμαι ο περίεργος που γκρινιάζει (μια κατηγορία που με ακολουθεί πολλά χρόνια και πλέον έχω πειστεί πως είναι αληθινή). Είναι αυτή η ατμόσφαιρα αιθαλομίχλης κάτι το επιθυμητό; Κάτι που αρέσει τουλάχιστον στους καπνιστές; Δημιουργεί μια μυστηριακή εικόνα που συγκινεί κάποιους; Το γεγονός πως το φαγητό που τρώμε έχει και αυτό ικανή ποσότητα καπνού πάνω του πάλι δεν πειράζει;
Στο κλίμα της Ελλάδας και με τις σόμπες που έχουν τοποθετήσει όλα πλέον τα καταστήματα έξω, θα ήταν τόσο τρομερό για έναν αμετανόητο καπνιστή να βγει έξω και να κάνει όσα τσιγάρα θέλει;
Πιστεύουν πραγματικά οι επιχειρηματίες της εστίασης ότι θα χάσουν πελατεία αν απαγορεύσουν οι ίδιοι απο μόνοι τους το κάπνισμα (ανεξάρτητα απο την θεωρητικά υποχρεωτική εφαρμογή του νόμου); Υπάρχουν στοιχεία από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη (για να μην πω σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο) όπου το μέτρο απαγόρευσης του καπνίσματος έχει εφαρμοστεί που να δείχνουν μείωση των επισκέψεων ή της κατανάλωσης στα εστιατόρια; Επαναλαμβάνω πως μιλάω για εστιατόρια.
Καταλαβαίνω πως είναι αδύνατον να απολαύσεις τους γίγαντες του Ελληνικού πενταγράμμου στη σκηνή χωρίς τσιγάρο, ή πως ο συνδυασμός καφέ/ποτού και τσιγάρου είναι τόσο ισχυρός για τους καπνιστές που χωρίς το ένα, το άλλο δε γίνεται. Άρα, ας πούμε πως “δεν πειράζει” το κάπνισμα σε χώρους όπου δε σερβίρεται φαγητό, (ακόμα και αν μιλάμε για ένα μπαρ 40 τ.μ.) αλλά είναι τόσο δύσκολο να συμφωνήσουμε όλοι πως σε κλειστούς χώρους όπου σερβίρεται φαγητό το κάπνισμα πρέπει να απαγορεύεται αυστηρά και χωρίς εξαιρέσεις;
Προφανώς είναι πολύ δύσκολο.
ΥΓ 1: Για μια αναδρομή για τις πολλές νομοθετικές απόπειρες απαγόρευσης καπνίσματος στην Ελλάδα δείτε το αντίστοιχο άρθρο της Wikipedia.
ΥΓ 2: Πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου όπου το ποσοστό των Ευρωπαίων που επιθυμεί την απαγόρευση καπνίσματος σε εστιατόρια φτάνει το 79% και σε μπαρ το 61%. Δείτε όλη την έρευνα εδώ.
Πηγή: ospyroglou.wordpress.com
