Την περασμένη βδομάδα έγινε χαμός με την πρόταση της τρόικας να μπουν εισοδηματικά κριτήρια στις συντάξεις, και με την άρνηση της κυβέρνησης να συνεχίσει την κουβέντα.Κακώς αρνήθηκε η κυβέρνηση τη μοναδική διέξοδο για να σωθεί η χώρα!Όπως έχω επανειλημμένα αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μου, οι αποδόσεις των εισφορών των σημερινών συνταξιούχων, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι πολλαπλάσιες των εισφορών που έχουν καταβάλλει στο σύστημα.

"Η είσπραξη από την παραγωγική οικονομία €27,5 δισεκατομμυρίων ετησίως, ανεβάζει το κόστος της εργασίας και πυροδοτεί την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα, πάνω ακόμη και από την ανεργία του Great Depression στις ΗΠΑ το 1929." Όσο και να επιχειρηματολογήσει κάποιος για το δίκαιο του ανταποδοτικού συστήματος, σήμερα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί, διότι τα ταμεία είναι άδεια.

Είναι ξεκάθαρο σε όλους πως η υπερφορολόγηση γίνεται για να καλυφθούν τα υπέρογκα έξοδα του κράτους, κυρίως πληρωμές κομισάριων του καθεστώτος με μισθούς ή με συντάξεις νεότητας.

Είπε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγο καιρό:"ή εμείς ή αυτοί!"

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει μηδενικές απολύσεις στοτερατώδους μεγέθους δημόσιο, και επιστροφή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων στα προ της κρίσης επίπεδα των €31.000 μικτών ετησίως. Προτίθεται επίσης να αναζωογονήσει την οικονομία (σ.σ: διαλύοντας κι άλλο την παραγωγική τάξη με πρόσθετους φόρους για να τους πληρώσει), κάνοντας προσλήψεις στο δημόσιο, κατά άλλους ως 100.000, και κατά άλλους “πολύ λιγότερους”.

Ποια είναι άραγε η σκοπιμότητα, στο να παίρνει το κράτος βίαια τα χρήματα από εκείνους που δεν έχουν, για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα δικαιούνται; Ακόμη χειρότερα ποια η σκοπιμότητα στο να τα παίρνει από 4.000.000 Έλληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας για να τα δώσει σε εκείνους που δεν τα χρειάζονται;