Άγης Βερούτης
Είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός με μεταπτυχιακά στην Οικολογική βιομηχανική παραγωγή. Γεννήθηκα το 1964 στο Μιλάνο της Ιταλίας και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα στις ΗΠΑ και τη Βρετανία όπου έζησα συνολικά δεκαεφτά χρόνια. Εκεί εργάστηκα ως διοικητικός σύμβουλος στρατηγικής στις μεγαλύτερες πολυεθνικές στον κόσμο, σε κυβερνητικές υπηρεσίες και οργανισμούς στους οποίους περιλαμβάνεται το "Προεδρικό Συμβούλιο για την Αειφόρο Ανάπτυξη" επί Προέδρου Κλίντον και ως Επισκέπτης Λέκτορας με αντικείμενο την περιβαλλοντικά υπεύθυνη διοίκηση επιχειρήσεων και την Αειφόρο Ανάπτυξη, σε Αμερικανικά πανεπιστήμια και business schools. Στην Ελλάδα επέστρεψα το '99 από νοσταλγία, και προσλήφθηκα ως διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής μιας πολυεθνικής στο χώρο της Υγείας, αναλαμβάνοντας 5 χώρες της ΝΑ Ευρώπης. Το 2003 ξεκίνησα να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στο χώρο της παροχής υπηρεσιών και του Ίντερνετ. Είμαι μικρομεσαίος επιχειρηματίας. Γράφω και δημοσιεύω τις σκέψεις μου από το 2010, θεωρώντας καθήκον μου να ενημερώσω όσους περισσότερους Έλληνες μπορώ, αναλύοντας κάποια σημαντικά θέματα που έχουν διαστρεβλωθεί, και στηλιτεύοντας τις αιτίες της εξαθλίωσης της μεσαίας τάξης. Κείμενά μου έχουν αναδημοσιευτεί σε περισσότερα από 16.000 blogs. Μου αρέσει να διαβάζω, να γράφω, να ταξιδεύω, να ζωγραφίζω, και να περνάω χρόνο με τη γυναίκα μου και τα τρία παιδιά μου.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε μια υπέρμετρη συναισθηματική σύνδεση με το ιστορικό παρελθόν μας, και αρκετοί από εμάς φαντασιωνόμαστε πως επαναλαμβάνουμε ιστορικές στιγμές χωρίς να συνειδητοποιούμε την γελοιότητα της σύνδεσης που αποπειρώμεθα.
Πριν λίγες εβδομάδες, λέγαμε πως οι πιθανότητες υλοποίησης του προγράμματος παροχών της Θεσσαλονίκης, μηδενίστηκαν με την απόσυρση του "μαξιλαριού" των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ, και πιο πρόσφατα το πάγωμα του ΕΣΠΑ ώσπου να αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση εάν η χώρα αν θα ακολουθήσει προσυμφωνημένο πρόγραμμα ή όχι.
Βγαίνει κάποιος και λέει πως πρέπει να φέρουν πίσω στις ελληνικές τράπεζες τις αποταμιεύσεις τους, όλοι όσοι Έλληνες τις έβγαλαν στο εξωτερικό. Από καλώς εννοούμενο πατριωτισμό.
Καλά ως εδώ.
Σε μια παλιά μου ζωή πριν 15-30 χρόνια, στις πολυεθνικές, είχα εμπειρία διαχείρισης τιμοκαταλόγων ενδοομιλικών συναλλαγών [κανείς δεν είναι τέλειος].
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος. Ούτε κατ΄ ελάχιστον. Τα σημαντικότερα προβλήματα της Χώρας μας, με σειρά προτεραιότητας, είναι:
Ας μιλήσουμε για πολιτική. Για να πάρει δυνατά μπροστά η οικονομία μας, πρέπει να λύσουμε τα θέματα που κρατάνε πίσω τους Μικρομεσαίους Εργοδότες της χώρας, τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Αυτοί θα δημιουργήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που χρειαζόμαστε για να βγούμε στην ανάπτυξη.
Φίλοι,
Το πάγιο ζητούμενο του φιλελεύθερου χώρου εδώ και αρκετά χρόνια, ήταν να αποκτήσει φωνή στη Βουλή. Αυτό προσπαθήσαμε μέσα από αυτόνομες κεντρώες, μεταρρυθμιστικές προσπάθειες οι άνθρωποι που εκφράζουμε αυτές τις αντιλήψεις, χωρίς να τύχουμε ιδιαίτερης επιτυχίας, και κυρίως, χωρίς να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα συμπαγές μέτωπο κοινής λογικής.
Στις εκλογές που έγιναν πριν δυόμιση χρόνια, το διακύβευμα ήταν η παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ευρωπαϊκή οικογένεια. Μοιάζει να είναι πάλι το ίδιο, τουλάχιστον επιφανειακά.
Η όλη συζήτηση για την επιστροφή στη δραχμή, ως διέξοδο για την έλλειψη ρευστότητας που έχει προκαλέσει η λιτότητα, μοιάζει ως αναπόφευκτη εξέλιξη (Πικρές αλήθειες στο δρόμο προς τη δραχμή!).
Αν η κυβέρνηση ήθελε να εκλέξει πρόεδρο δεν θα έβαζε πρώην κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά κάποιον που να μπορούν να ψηφίσουν και οι υπόλοιποι.
