Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ” τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις —πλην ανατολικών— και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ' ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι αμεριμνησία.

Το έχω πει βέβαια στην γυναίκα μου και φαντάζομαι πως μέχρι τότε (ελπίζω να αργήσει αυτή η ώρα μιας και δεν έχω τελειώσει ακόμα το House of Cards), θα ξέρουν και τα παιδιά μου τί είδους κηδεία θέλω. Αλλά και αυτό το μπλογκ μπορεί να υπάρχει μέχρι τότε οπότε το να γράψω κάτι εδώ δεν είναι απαραίτητα κακό.

Αυτός που είπε τη συγκεκριμένη ατάκα πρέπει να ήταν μεγάλη μορφή. Συνδύασε τον πιο όμορφο χορό (να βλογήσουμε λίγο και τα γένια μας, χεχε) με την τόσο απλή και συνάμα τόσο σημαντική συνειδητοποίηση: πάντα εμπλέκονται δύο…

Ξυπνάς στο διπλό κρεβάτι. Ούτε το μισό δε γεμίζεις αλλά το πήρες για παν ενδεχόμενο. Καμιά φορά χρειάζεται ο επιπλέον χώρος. Νυστάζεις ακόμα… Έπρεπε να ‘χες κοιμηθεί πιο νωρίς. Δεν πειράζει, υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι σήμερα δε θα λιώσεις στο ίντερνετ μέχρι αργά. Το ίδιο είπες όμως και χθες…

H «πόλη των Αγγέλων» τα Χριστούγεννα. Στην Αμερική «μύρισε» Χριστούγεννα. Στο Λος Άντζελες, την πόλη των Αγγέλων, την πιο κοσμοπολίτικη και glamourοus πόλη των ΗΠΑ η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει ξεκινήσει.

Η θεραπεία μπορεί να είναι κάτι το μυστηριώδες και το φοβιστικό, ειδικά αν δεν ξέρετε τι να περιμένετε. Για αυτόν τον λόγο το BuzzFeed Health μίλησε με τρεις ψυχολόγους, που όλοι έχουν μεγάλη εμπειρία με την ψυχοθεραπεία.

Έχει ειπωθεί ξανά στο παρελθόν ότι, αν υπάρχει μια θεματική που διατρέχει όλες τις ταινίες μου, είναι η αντίστιξη πραγματικής ζωής και φαντασίας. Αυτή η πάλη κυριαρχεί στο έργο μου.

Νομίζω τελικά ότι όλα πηγάζουν από το γεγονός ότι μισώ την πραγματικότητα.

Ντροπή είναι ο ψεύτης και ο νταής. Είναι το μέρος της κακοποίησης που ξεμένει στο μυαλό ενός επιζήσαντα και μετατρέπει το "κάτι κακό μου συνέβει"  στο "είμαι κακός."

Μετατρέπει το "ήμουν ευάλωτος και με χρησιμοποίησαν" στο "ήμουν αδύναμος και δειλός.

Η συνειδητοποίηση του εγώ, η ικανότητα, δηλαδή, που έχει κάποιος ν’ αποστασιοποιείται από τον εαυτό του, αποτελεί το διακριτικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου.

Κάποιος φίλος μου έχει ένα σκύλο, που περιμένει μπροστά στην πόρτα του εργαστηρίου του όλο το πρωί. Όταν οποιοσδήποτε πλησιάσει την πόρτα, αρχίζει να πηδά γαυγίζοντας με παιχνιδιάρικη διάθεση.

Ο μύθος του μικρού ψαριού που είχε μέσα του τόσο θυμό… που θα μπορούσε να καταπιεί ολόκληρη τη θάλασσα..!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που το έλεγαν Μάτεο. Το ψαράκι αυτό ζούσε σε μια θάλασσα μακρινή, λίγο μικρή μεν, αλλά γεμάτη ψάρια, πολλά άλλα ψάρια.