Τι προκαλεί η αγάπη στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Και τι η έλλειψή της;

Η έρευνα μας το δείχνει ξεκάθαρα και σε φωτογραφίες.

Μου λες επανειλημμένα: «Δεν βρίσκω τον κατάλληλο άνδρα για σχέση.. Αυτός που είναι γεμάτος «μυστήριο» δεν με θέλει. Κι εκείνος, που με θέλει, παρα είναι «καλός», συνέχεια μου δείχνει πόσο σημαντική του είμαι, και με ξενερώνει...».

Έχεις ποτέ σκεφτεί πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτό που έχεις μάθει, και λες ότι θέλεις και σ’ εκείνο που όντως ζητάς;

Εχτές είδα στον ύπνο μου πως ήρθες,

αγέλαστος και σκοτεινός και μ’ άδραξες

βίαια και τραχιά,

Η παγίδα ήταν ένα βάναυσο παιχνίδι, που το παίζαμε το καλοκαίρι στην παραλία. Σκάβαμε κρυφά στη γη μια τρύπα, που το βάθος της ήταν περίπου εξήντα εκατοστά και το πλάτος της όσο περίπου μια πατούσα. Επάνω στην τρύπα τοποθετούσαμε ένα φύλο εφημερίδας, κι αυτό πάλι το κρύβαμε απλώνοντας από πάνω άμμο. Έτσι η τρύπα, ο λάκκος, δε φαινόταν καθόλου, και κάποια στιγμή μοιραία κάποιοι; θα έπεφτε μέσα.

Ο ανθυπολοχαγός είπε πως έπρεπε να ξαπλώσουμε, κι εμείς ξαπλώσαμε. Ήταν στην άκρη ενός δάσους, κι ο ήλιος έλαμπε, ήταν άνοιξη, όλα ήταν σιωπηλά, και ξέραμε ότι ο πόλεμος τελείωνε. Όσοι είχαν ακόμα καπνό, άρχισαν να καπνίζουν, κι εμείς οι άλλοι προσπαθούσαμε να κοιμηθούμε, γιατί ήμασταν κουρασμένοι, εδώ και τρεις μέρες είχαμε φάει ελάχιστα κι είχαμε κάνει πολλούς αντιπερισπασμούς.

Ήταν υπέροχα ήσυχα, και κάπου κελαηδούσαν και πουλιά, και ο αέρας ανέδινε μια απαλή, υγρή τρυφερότητα ...

Το παράξενο και «ανεξήγητο» με το ελληνικό σχολείο δεν είναι η σιωπή του σε σχέση με τον αρχαίο πολιτισμό. Το παράξενο και το διαβολικό είναι πως αυτή η σιωπή και αυτή η περιφρόνηση εκείνου του υπέροχου πολιτισμού ονομάστηκε προγονολατρεία. Πάρα πολύς κόσμος, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να έχει την εντύπωση πως στον τόπο μας το παρακάναμε με τους αρχαίους μας, ενώ στην πραγματικότητα τους αγνοήσαμε τελείως.

Πώς και γιατί εμείς οι Έλληνες, στη συλλογική μας συμπεριφορά, πάσχουμε από το σύνδρομο της ακινησίας το οποίο μας φέρνει σε σύγκρουση όχι μόνον με τov κόσμο μας, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό; Γιατί η Ελλάδα έχει γίνει μια περίπου χώρα, περίπου ευρωπαϊκή, περίπου βαλκανική, περίπου μεσογειακή, περίπου σύγχρονη, περίπου ελληνική; Και τι θα πουν όλα αυτά;

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770, κι έκλεισε τα μάτια του σε ηλικία 73 ετών, στις 4 Φεβρουαρίου 1843, αφού έζησε για να δει ελεύθερο και ζωντανό το πρώτο ελληνικό κράτος. Στις επόμενες γραμμές, εκτός από τα γεγονότα, παρουσιάζεται ο δικός του λόγος, αληθινός και επίκαιρος όσο ποτέ, μέσα από τα απομνημονεύματά του, όπως τα υπαγόρευσε στον φίλο του Γεώργιο Τερτσέτη το καλοκαίρι του 1836

Ηταν χωματερή μπουκαλιών και πορσελάνης, αλλά η φύση την έκανε πανέμορφη.

Η παραλία Στεκλιάσκα (Steklyashka), στον Κόλπο Ασσούρι (Ussuri Bay), κοντά στο Βλαδιβοστόκ, η οποία κατά τη σοβιετική εποχή χρησιμοποιήθηκε ως χωματερή, αποτελεί σήμερα τουριστικό αξιοθέατο και προστατεύεται από τις ρωσικές αρχές.

Είναι αρκετοί οι άνθρωποι που, από παιδιά, νιώθουν να τους κατακλύζει η αίσθηση μιας παράλογης, άδικης ενοχής, κι ένα επακόλουθο συναίσθημα μειονεκτικότητας.

Αισθάνονται δηλαδή ένοχοι όχι για τις βλαπτικές πράξεις ή παραλείψεις τους, γιατί απλά η ενοχή που νιώθουν δεν προκύπτει ως αποτέλεσμα ενός γεγονότος, μιας συνθήκης που συνέβη στο παρελθόν, στην οποία εκείνοι έκαναν πραγματικά κάποιο λάθος.

Το άτομο που έχει κακοποιηθεί λεκτικά, ψυχικά, ή σωματικά, του οποίου δηλαδή η αθωότητα έχει καίρια τραυματισθεί, συχνά νιώθει μια παράλογη ενοχή.