
.
Ο Lewis Miller ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις παγκοσμίως, γνωστή για το τεράστιο κυκλοφοριακό της πρόβλημα και όχι μόνο.
Ως ιδιοκτήτης της Lewis Miller Design, μιας εταιρείας που ειδικεύεται σε περίτεχνες ανθοκομικές διακοσμήσεις, ανέλαβε δράση.
{Σημείωση - Αυτό το αφήγημα δεν είναι της φαντασίας μου. Άκουσα την ιστορία από έναν κληρικό που ήταν εκπαιδευτής στο Γούλγουιτς πριν σαράντα χρόνια, και μου ορκίστηκε για την αλήθεια της.}
Η απόσταση ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ψυχή κάθε ιδιότητας, ζωή κάθε τελειότητας, ευπρέπεια των πράξεων, γλαφυρότητα του λόγου και γοητεία κάθε καλού γούστου, κολακεύει τη νοημοσύνη και αποξενώνει την εξήγηση.
Ο Μόρτονσον διηγείται ότι, ενώ περιπλανιόταν στους πρώτους λόφους των Ιμαλαΐων, μια πελώρια φωνή, που έμοιαζε να έρχεται από παντού και πουθενά, του είπε, “Επ, εσύ;”.
Κρατώ στα χέρια μου δυο επίσημα πιστοποιητικά που βεβαιώνουν την αναξιοσύνη μου και μαζί την ολοκληρωμένη μόρφωση μου.
«Όχι, λέει ο καταχτητής, μην πιστεύετε πώς για ν’ αγαπήσω τη δράση, χρειάστηκε να πάψω να σκέφτομαι. Αντίθετα, μπορώ κάλλιστα να εξηγήσω ό,τι πιστεύω. Γιατί το πιστεύω δυνατά και το αντικρίζω σταθερά και καθαρά. Δυσπιστείτε σ’ αυτούς πού λένε: «Αυτό το ξέρω πολύ καλά για να μπορέσω να το εκφράσω». Γιατί εάν δεν μπορούν σημαίνει πώς δεν το ξέρουν ή το εξέτασαν επιφανειακά.
«Να ξέρεις να ζεις, σημαίνει να ξέρεις να ζεις με τους άλλους, δίχως να παραβιάζεις τις ανάγκες τις δικές σου ή τις δικές τους. Να ξέρεις να αναθρέψεις το παιδί σου, σημαίνει να το μάθεις να ζει.»