.
Ο Σίγκμουντ Φρόιντ έζησε και εργάστηκε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αυστρία, αλλά το τελευταίο του έτος το πέρασε στη Βρετανία, εξόριστος από τους Ναζί.
Έζησε και εργάστηκε σε ένα σπίτι στο βόρειο Λονδίνο, στην οδό 20 Maresfield Gardens, μαζί με την οικογένειά του και σήμερα είναι το Μουσείο Φρόιντ.
Το πρωί, πας στο κρεβατάκι, προσπαθείς να ξυπνήσεις γλυκά το παιδί σου, του χαϊδεύεις το πρόσωπο, το φιλάς και το βοηθάς να ετοιμαστεί για το σχολείο.
Σπίτι ακατάστατο. Εσύ το λες ζωισμένο. Βιβλία στο πάτωμα. Τα παιδιά στην τραπεζαρία. Με τους φίλους τους. Ο μικρός με το κορίτσι του. Για κοίτα. Γέλια – μια ξεχασμένη κατσαρόλα καίγεται. Μαχαιροπίρουνα χτυπάνε ακόμα πού και πού πάνω στα κρύσταλλα. Μουσικές και μουσικές.
Οι περισσότερες λειτουργίες οι οποίες αποδίδονται στην ψυχή μπορούν να δικαιολογηθούν από τη λειτουργία του εγκεφάλου. Πηγή: Rodger Evans/Flickr
Τα γκράφιτι αλλάζουν το αστικό τοπίο και μεταμορφώνουν μουντούς και γκρίζους τοίχους σε μικρά πολύχρωμα έργα τέχνης.
Συνήθως οι καλλιτέχνες του δρόμου εμπνέονται από αυτά που βλέπουν στους δρόμους και συμπληρώνουν ευφάνταστες σκηνές που εντυπωσιάζουν.
Μπορεί να σαι πλούσιος, να σαι φτωχός, να σαι ελεεινός και πατέρας, να µην έχεις στον ήλιο µοίρα, αλλά ό,τι και να 'σαι, το κουμάντο σου για το Πάσχα θα το κάνεις. Εφ' ω και o Χαράλαμπος, ο επιλεγόµενος Μπάμπης:
-την είχα και ψηµένη.
-Τη δουλειά;
-Τη φτιάξη.
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
Και μου σκορπάει τη σκέψη
Θα έπινα απ’ τους φίλους μου
Το πιο πικρό ποτό
Νικημένοι... Και όμως δεν δώσαμε μάχη
μήτε καν στον ορίζοντα φάνηκε εχθρός,
ενώ θα 'πρεπε να 'μαστε πάντοτε μπρος,
σε σκιές και σε φάσματα στρέφουμε ράχη...
Το μεγάλο εμπόδιο για να ξεφύγουμε από την κρίση δεν είναι τάχα το γεγονός ότι πρώτοι εμείς καταδικάζουμε τον εαυτό μας;
Πρέπει λοιπόν να επεκτείνουμε την καταδίκη σε όλους, αδιακρίτως, ώστε να την κάνουμε κάπως πιο ήπια.
Καμιά δικαιολογία, ποτέ, και για κανέναν, αυτή είναι η αρχή μου, η αφετηρία μου.
