Έχουν μια γοητεία οι σταθμοί των τραίνων που δεν πρόκειται ποτέ να συγκριθεί με τους γυαλιστερούς διαδρόμους και την φουτουριστική αρχιτεκτονική των αεροδρομίων. Ίσως γιατί η αίσθηση του «παλιού κόσμου» θα νικά πάντα κατά κράτος την «επιστροφή στο μέλλον», ακριβώς όπως το ξύλο και η πέτρα θα είναι πάντα ωραιότερα υλικά από το γυαλί, το τιτάνιο ή το τσιμέντο.

“Είχαν αρχίσει οι ζέστες – Ιούνιος μήνας –

άλλαζες κάθε τόσο θέση στο κρεβάτι

ζητώντας το δροσερό μέρος στα σεντόνια,

μη βρίσκοντας δροσιά.

O ορθός λόγος είναι η λογική ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται χρησιμοποιώντας το μυαλό, τις αισθήσεις, και την αντίληψή του, «συλλαμβάνοντας» στο νοητικό του πεδίο και αποτυπώνοντας έννοιες, λέξεις και εικόνες. Ο ορθός λόγος είναι μια κατάκτηση των ανθρώπων έναντι των προλήψεων, των δεισιδαιμονιών και της οποιαδήποτε άνωθεν επιβαλλόμενης αυθεντίας και μοναδικής αλήθειας. Ο ορθός λόγος αγωνίζεται για την πνευματική ελευθερία, την ανεξιθρησκία και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της έκφρασης γνώμης και άποψης.

Ένα νησάκι στη Σκωτία, που ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Εβρίδων, το Έιγκ (Eigg), είναι το πιο οικολογικό νησί της Βρετανίας και ίσως ολόκληρου του κόσμου. Επί εννέα χρόνια οι κάτοικοι του έχουν καταφέρει να παράγουν σχεδόν το 100% της ηλεκτρικής τους ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Πολλές κοινότητες σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα εκείνες που ζουν σε ζεστά κλίματα, μένουν παραδοσιακά σε σπηλιές για να ξεφύγουν από τη ζέστη. Οι Berbers του Matmata, ένα μικρό χωριό στη νότια Τυνησία, κάνουν κάτι διαφορετικό.

Το διάβασμα μάς κάνει πιο καλούς και ευγενικούς ανθρώπους, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Αν είστε μπροστά στο δίλημμα του να διαβάσετε ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή να παρακολουθήσετε την αγαπημένη σας τηλεοπτική σειρά, προτιμήστε το πρώτο.

Ποιο είναι το φάρμακο εκείνο που θα μας απαλλάξει από το φόβο του θανάτου;

Είναι πολύ απλό. Ξέρετε γιατί φοβόμαστε το θάνατο; Διότι αγαπάμε τη ζωή, θα μου πείτε.

Ένα άτομο με κρυφή κατάθλιψη συχνά δεν θέλει να παραδεχτεί τη σοβαρότητα των καταθλιπτικών συναισθημάτων του.

Πιστεύει ότι αν συνεχίσει τη ζωή του “κανονικά”, η κατάθλιψη θα υποχωρήσει από μόνη της. Σε μερικές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να λειτουργήσει. Αλλά κάτι τέτοιο είναι σπάνιο.

Αυτό που έχω ξαναγράψει και θα το επαναλάβω πάλι είναι ότι, αν οι πατεράδες γνώριζαν την σημαντικότητα που έχουν για τα παιδιά τους και μάλιστα για τους γιους, τότε θα αποδέχονταν τον εαυτό τους και θα έπαυαν να παίζουν τους ανήλικους με τις παρέες τους. Αν ένας πατέρας γνώριζε πόσο ο γιος του υπολογίζει, το τι θα πει, ή, πως θα “δει” για κάτι που κάνει, τότε θα έπαυε να αμφισβητεί το ρόλο του καθώς και την αναζήτηση παλαιών εφηβικών συγκινήσεων στην σημερινή ζωή του.

Η ευτυχία στις μέρες μας έχει αποθεωθεί και είναι το ζητούμενο σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής: στην οικογένεια, στην εργασία, στις σχέσεις, στις κοινωνικές συναναστροφές. Όμως, πόσο εφικτή είναι; Και αντίθετα, είναι πραγματικά επιζήμια - όπως εμφανίζεται - η θλίψη και τα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία ούτως ή άλλως δεν μπορεί τελικά να αποφύγει κανείς;