Ψυχολογία

Προφανώς η κάθε σχέση είναι διαφορετική και δεν υπάρχει ένας γενικός κανόνας ή κάποιο βιβλίο το οποίο μας καθοδηγεί και μας λέει πώς να φερθούμε για να γλιτώσουμε τις κακοτοπιές. Σε καμία σχέση δεν είναι όλα ρόδινα, σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα που άλλοτε λύνονται και άλλοτε όχι. Παρ’ όλα αυτά οι εμπειρίες, η λογική και η έλλειψη εγωισμού σε μία σχέση είναι καλοί κανόνες που βοηθούν στο να αποφευχθούν αρκετές κακοτοπιές.

Τα παλιότερα χρόνια, τα παιδιά συνήθιζαν να παίζουν στις αλάνες και στους δρόμους και οι γονείς δυσκολεύονταν να τα πείσουν πως ήρθε η ώρα για να μαζευτούν στο σπίτι για να φάνε και να ξεκουραστούν. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να είναι με τους φίλους, να παίζουν ποδόσφαιρο, κρυφτό, κυνηγητό, «μήλα», να κάνουν ποδήλατο και να εφευρίσκουν διάφορα τεχνάσματα για να περνάνε καλά.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από μια συνάντηση γονέων καθώς αποτέλεσε την αφορμή για ένα γόνιμο προβληματισμό σχετικά με το ποια θεωρείται μονογονεϊκή οικογένεια, με ποια κριτήρια θα την ορίσουμε, ποιους εν τέλει θα συμπεριλάβουμε ή δεν θα συμπεριλάβουμε σε αυτήν. 

Κάποτε διάβασα την πρόταση «η αλήθεια είναι πάνω από όλα, αλλά και πάνω από αυτή είναι το να ζει κανείς αληθινά».

Όπως ίσως πολλοί από εμάς, σκέφτηκα ότι δε μου αρέσουν τα ψέματα και φυσικά το να λέω ψέματα. Μερικές φορές μπορούσα να βγάλω κάποιο συμπέρασμα ότι ο άλλος ίσως παραποιεί την αλήθεια, αποκρύπτει πληροφορίες ή λέει ολοφάνερες αναλήθειες.

Στη ζωή μας θα κάνουμε πολλούς δεσμούς, άλλοι θα ναι εφήμεροι, άλλοι σημαντικοί, άλλοι ασήμαντοι, άλλοι για μια ζωή, άλλοι με ημερομηνία λήξης, άλλοι επαγγελματικοί, άλλοι φιλικοί, άλλοι...

Σίγουρα θα σας έχει τύχει να έρθει κάποιος γνωστός σας, χωρίς να του το ζητήσετε και να αρχίσει να σχολιάζει κάτι που σας αντιπροσωπεύει, είτε είναι κάποια συμπεριφορά σας είτε είναι ακόμα και η στιλιστική σας άποψη... Έχετε άραγε αναρωτηθεί πόσο παρεμβατικό είναι αυτό για τη ζωή σας; Πόση έλλειψη σεβασμού επιδεικνύει αυτό το άτομο;

Ένα από τα πιο απίστευτα παραδείγματα εκρήξεων επιδημικής υστερίας ήταν η περίπτωση του «αναισθησιολόγου-φαντάσματος του Ματούν». Το 1944 μέσα σε περίοδο μερικών εβδομάδων, όταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, πολλοί ενήλικοι κάτοικοι της πόλης Ματούν του Ιλινόις πείστηκαν ότι ένα «διαβολικό μυαλό» τριγυρνούσε ανάμεσα στους δεκαπέντε χιλιάδες κατοίκους της πόλης.

Ζευγάρια μονίμως θυμωμένα. Πολύ απογοήτευση. Έρωτες που έσβησαν, σχέσεις που φθάρθηκαν, λόγια που πονάνε.

Σύντροφοι στρεσαρισμένοι. Άλλοι φωνάζουν, άλλοι απειλούν, άλλοι απιστούν, άλλοι παρακαλούν. Κουβέντες βαριές, βλέμματα αδιάφορα, χαμόγελα παγωμένα, μόνιμη πίκρα...

Ίσως σε μεγάλο βαθμό να περνάει απαρατήρητος, ίσως να μη θεωρείται τόσο σημαντικός, ίσως, ακόμα και το να αναφέρεσαι σε αυτόν να κρίνεται «υπερβολικό». Αναφέρομαι στο μισογυνισμό. Στο μισογυνισμό ως αντίληψη, ως φαινόμενο, ως θεωρητική προσέγγιση, ως στάση και συμπεριφορά στην πράξη της καθημερινότητας, που, ακόμα και στις μέρες μας, εκδηλώνεται μέσα από τα σημαντικά και από τα ασήμαντα. Από λόγια κι από έργα.

Έχετε την εντύπωση ότι επαναλαμβάνετε πολλές φορές το ίδιο πράγμα;

Στην αρχή, λέτε συνέχεια στο παιδί σας «Πες ευχαριστώ στη μαμά», «Πάρε το πιρούνι σου», «Μην διακόπτεις όταν κάποιος μιλάει», «Λέμε καλημέρα κυρία Άννα» κ.λ.π. Πολλοί γονείς, επειδή επαναλαμβάνουν τους κανόνες, αναρωτιούνται, αν το παιδί τους είναι ξεροκέφαλο ή αν το κάνει για να τους εκνευρίσει, που δεν εννοεί να εφαρμόσει αυτούς τους λίγους και απλούς κανόνες που του έχουν μάθει.

Το Χάρβαρντ είναι καλό πανεπιστήμιο ή όχι; Δεν ξέρουμε 

Πώς να ξεπεράσετε το "φόβο της ήττας" για τις ευκαιρίες της καριέρας σας

Είστε στο σπίτι Παρασκευή βράδυ βλέποντας ταινία και πίνοντας κρασί κι αντί να χαλαρώνετε και να νιώθετε ήρεμα και καλά, νιώθετε αγχωμένοι κι ανασφαλείς επειδή είδατε στο Instagram ότι όλοι οι φίλοι σας, οι συνάδελφοί σας, ακόμα και κάποιος που δεν φανταζόσασταν, διασκεδάζει έξω.