Οι φωτογραφίες της Floriane de Lassée είναι η απομυθοποίηση της λαμπερής αστικής εμπειρίας, μία ωδή στην αστική μοναξιά και μία διαμάχη μεταξύ κτιρίων και ανθρώπου. Πόση μοναξιά αντέχουν οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις;

Ξεκινάει η μέρα σας διαβάζοντας το ωροσκόπιό σας; Μήπως το πρώτο πράγμα που κάνετε όταν πέσει στα χέρια σας ένα περιοδικό είναι να ανοίξετε τη σελίδα με τα ζώδια; Μήπως πριν κοιμηθείτε διαβάζετε τι σας επιφυλάσσουν τα άστρα για την επόμενη ημέρα; Μήπως δυσκολεύεστε να πάρετε αποφάσεις αν δε συμβουλευτείτε πρώτα την αστρολόγο σας;

Όμορφα μικρά ελληνικά καφενεδάκια που έχουν διατηρήσει τη ζεστασιά και το χρώμα του παρελθόντος μέχρι και σήμερα. Στην Πλάκα, στο Μοναστηράκι και αλλού στο κέντρο της πόλης ή στα πέριξ, τα περισσότερα στεγάζονται σε ιστορικά κτήρια ή σε νεοκλασικά, ενώ άλλα έχουν αναπαλαιωθεί για να συνεχίσουν να διατηρούν τη γραφικότητα τους...

H τρίτη ηλικία αναλαμβάνει δράση στη Λισαβόνα και ζωγραφίζει τους τοίχους της πόλης. Γυναίκες άνω των 60 αφήνουν τις κατσαρόλες και τα τηγάνια και πιάνουν πινέλα και μπογιές, απολαβάνοντας μια διαφορετική καθημερινότητα. Η ομάδα Lata 65 διδάσκει την τέχνη του δρόμου σε ηλικιωμένους οι οποίοι με τη σειρά τους, αφού μάθουν τα μυστικά του street art αφήνουν τη φαντασία του και φτιάχνουν μικρά έργα τέχνης στο αστικό περιβάλλον.

"Άν την γνώριζα δεν θα ήθελα να της κάνω καμία ερώτηση. Θα ήθελα μόνο να την κοιτάω και να ακουμπήσω το σώμα της." δηλώνει η Miyako Ishiuchi, η διάσημη Ιαπωνέζα φωτογράφος για την Frida Kahlo, πάνω στη οποία έγινε η πιο πρόσφατη καλλιτεχνική της δουλειά.

Το Ίδρυμα Orange σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo, πατέρα ενός αυτιστικού κοριτσιού, δημιούργησαν «Το ταξίδι της Μαρίας», ένα υπέροχο animation μικρού μήκους που σκοπό έχει να ενημερώσει το κοινό για το τι είναι αυτισμός. «Το ταξίδι της Μαρίας» είναι ένα σύντομο ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο μίας αυτιστικής εφήβου.

Ρομαντικά και άγνωστα στους τουρίστες τα θερινά σινεμά που ακολουθούν, αποτελούν μια ανάσα δροσιάς και χαλάρωσης σε 10 πολυσύχναστα νησιά μας. Τα beach bar μπορούν να περιμένουν.

Οι γιαγιάδες στην Κορέα (στη Νότια φυσικά γιατί στη Βόρεια δεν αστειεύονται) είναι πολύ μπροστά. Συγκεκριμένα στο νησί Jeju του οποίου η οικονομία εξαρτάται αποκλειστικά από την αλιεία, οι γιαγιάδες κατεβαίνουν στο βυθό για να βγάλουν ψάρια και μάλιστα φαίνεται πως τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Ήδη από το 17ο αιώνα εκπαιδεύονταν γι' αυτό.

Γνωρίζουμε από την παλαιά διαθήκη την περίπτωση της αδελφοκτονίας του Άβελ από τον Κάιν. Αυτόματα στην ενστικτική μας εγγραφή και χωρίς διερεύνηση, ο φονιάς αδερφός λογίζεται ως «κακός» ενώ ο σκοτωμένος ως «καλός». Ο ηττημένος της αδελφοκτονίας έχει αυτονόητα το ηθικό πλεονέκτημα, ενώ ο νικητής το ηθικό μειονέκτημα ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τα αίτια, τα οποία επιπλέον παύουν να ενδιαφέρουν όταν έχουμε μπροστά μας το αίμα του σκοτωμένου αδερφού.

..ακούμε συχνά να ακούγεται από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας , αλλά και από νεότερους , δυστυχώς.

Παροτρύνσεις για ξυλιές στα χεράκια, φωνές με έντονο ύφος, χειρονομίες προσβλητικές και τιμωρίες στη γωνία, αποτελούν κάποιες προσφιλείς, «ανώδυνες» τακτικές, που συστήνονται ελαφρά τη καρδία, ακόμη και από παιδαγωγούς, προκειμένου να συνετιστεί ένα παιδί, ένα νήπιο, ένα βρέφος που ... «ενοχλεί».