Ο άνθρωπος είναι απασχολημένος να κυνηγά φαντάσματα και να προσκυνά είδωλα.

Στο τέλος όλα καταλήγουν σ’ ένα, και μάλιστα απλό στοιχείο, το μόνο στο οποίο μπορεί να υπολογίζει στη ζωή του: την ικανότητα να αγαπάει.

Το στοιχείο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί μες στη ψυχή και να γίνει ο υπέρτατος παράγοντας που καθορίζει το νόημα της ζωής ενός ανθρώπου.

Στον έρωτα ενός ανθρώπου για τη ζωή υπάρχει κάτι δυνατότερο απ’ όλες τις αθλιότητες του κόσμου.

Η κρίση του κορμιού αξίζει περισσότερο απ’ την κρίση του πνεύματος και μπροστά στην εκμηδένιση το κορμί υποχωρεί.

Συνηθίζουμε να ζούμε προτού συνηθίσουμε να σκεφτόμαστε.

Η επιστήμη καθιστά τον κόσμο κατοικήσιμο για τον άνθρωπο, όμως εκείνη που τρέφει την ψυχή είναι η τέχνη, η γενίκευση της απεικόνισης, οι μαγικές παραπομπές του αφηγήματος, η δυνατότητα να σχεδιάσει ο καθένας το τμήμα που κλείνει την άκρη που έμεινε ανοικτή, χωρίς κανένας βέβαια να έχει χαράξει το οριστικό όριο.

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους.

Ὅταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυα

Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μιὰν οἰκτρὴ παραμόρφωση

Το 1957 ο Καμύ τιμάται με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Αυτή είναι η ομιλία του στην τελετή παραλαβής του βραβείου.

Η παρούσα ομιλία εκφωνήθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης, στο τέλος του συμποσίου που έκλεισε την τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ.

Ο Antonio Correia, ή αλλιώς Pantonio ζωγραφίζει τεράστιες τοιχογραφίες με πουλιά- αλλά και άλλα ζώα- σε κτίρια στη Λισαβόνα όπου και μένει, ή σε άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Χαρακτηριστικό στη δουλειά του είναι το μπλε μελάνι, που θυμίζει ταυτόχρονα και τον ουρανό και τη θάλασσα, και ο λυρισμός με τον οποίο αποτυπώνει τα όμορφα ελεύθερα πουλιά, που δίνουν έναν άλλο χαρακτήρα στις σύγχρονες τσιμεντουπόλεις.

Το παρακάτω σύντομο βίντεο για τη ΔΕΠ-Υ είναι γαλλικής παραγωγής και δείχνει με πολύ γλυκό τρόπο κάποιες συμπεριφορές που συχνά παρουσιάζουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας).

Αφηγείται την ιστορία μιας μικρής πασχαλίτσας η οποία ξεκινάει να πάει μία ήρεμη βόλτα με την οικογένειά της. Η βόλτα βέβαια κάθε άλλο παρά ήρεμη είναι, καθώς της τραβούν την προσοχή διάφορα ερεθίσματα από το περιβάλλον, και αποφασίζει να τα ακολουθήσει με απρόβλεπτα αποτελέσματα…

Η άνοιξη με μία φωτογραφική περιπλάνηση στον πλανήτη.

Το Tristan da Cunha είναι ένα νησιωτικό Αρχιπέλαγος που αποτελεί τυπικά μέρος των Βρετανικών υπερπόντιων Εδαφών, τοποθετείται στον Ατλαντικό Ωκεανό και απέχει 2.000 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ήπειρο, την Αφρική.

Ανακάλυψη του Πορτογάλου εξερευνητή Tristão da Cunha το 1506 (εξ ου και η ονομασία) είναι εντελώς απομονωμένο από την υπόλοιπη ανθρωπότητα και θεωρείται το πιο «μοναχικό» μέρος στον κόσμο.

«Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που αφορά το μέλλον.

Αν υπάρχει μια κόλαση είναι αυτή που υπάρχει ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε καθημερινά, που διαμορφώνουμε με τη συμβίωσή μας.

Δυο τρόποι υπάρχουν για να μην υποφέρουμε.