Τα ταξίδια πάντα έχουν ενδιαφέρον – ακόμα κι αν γίνονται από την πολυθρόνα του σπιτιού σου. Όταν μάλιστα έχεις ξεναγό τον ευφάνταστο Αυστραλό φωτογράφο Keith Loutit, γίνεσαι παρατηρητής αφ΄ υψηλού. Χάρη στην πρωτοποριακή τεχνική του η περιήγηση της Σιγκαπούρης, της λεγόμενης Πόλης των λεόντων, γίνεται με συναρπαστικό τρόπο. Άνθρωποι, κτίρια και αντικείμενα παρελαύνουν σαν να είναι παιδικά παιχνίδια.

Αυτά τα απίστευτα γλυπτά αποτελούνται από πέτρες που συγκρατούνται μεταξύ τους με τίποτα περισσότερο από τη βαρύτητα.

«Σε αυτό το έργο υπάρχουν μερικοί κίνδυνοι», λέει η Ashleigh που ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει ένα παράτολμο εγχείρημα και να χορέψει κρεμασμένη στο κενό, στην εξωτερική πλευρά των βράχων Flatirons στο Κολοράντο. Με μεγάλη προετοιμασία αρκετό καιρό πριν και με τη βοήθεια ορειβατών, η εναέρια… χορεύτρια μετά από σκληρή προπόνηση κρέμεται κυριολεκτικά στο κενό και με τη βοήθεια πανιών λικνίζεται κάτω από τα βράχια, προκαλώντας κύματα συγκίνησης και ρίγη στους θεατές.

Το «Σπήλαιο των θαυμάτων» (La Gruta de las Maravillas) είναι μια όμορφη σπηλιά κοντά στην πόλη της Aracena στη νότια Ισπανία. Η ομάδα του «LovetheFrame» σκηνοθέτησε ένα 8λεπτο ντοκιμαντέρ για το εκπληκτικό αυτό σπήλαιο, παρουσιάζοντας μας εντυπωσιακές εικόνες μέσα από ένα υπέροχο time-lapse βίντεο.

Την εποχή του 1950, η βρεφοδόχος ήταν γνωστή στην Αθήνα: ένα κιβώτιο που χωρούσε 2 μωρά ξαπλωμένα, έξω από βρεφοκομεία, για να αφήνονται εκεί τα ανεπιθύμητα βρέφη. Πολλοί λόγοι τότε οδηγούσαν τις γυναίκες σε αυτήν την κίνηση, κυρίως η φτώχεια και ο συντηρητισμός της εποχής.

Αν είχαν ειπωθεί σήμερα θα γίνονταν πρωτοσέλιδα.

Το τέλειο έγκλημα είναι πιθανότερο να πετύχει όταν δεν παρακολουθεί κανείς. Έτσι μια νύχτα 43 χρόνια πριν, στις 8 Μαρτίου του 1971, όταν ο Μοχάμεντ Άλι και ο Τζο Φρέζιερ αναμετριούνταν στο ριγκ για πάνω από 15 γύρους οκτώ διαρρήκτες παραβίασαν το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI) και άρπαξαν όλα τα έγγραφα που κατάφεραν να βρουν.

«26 Σεπτέμβρη 2011, έχω αφήσει σπίτι τα μόλις 2 μηνών μωρά μου και πηγαίνω στην δουλειά μου με την μηχανή, στην οποία δεν φτάνω ποτέ αλλά καταλήγω στο ΚΑΤ. Ακούς καθημερινά για τροχαία σοβαρά αλλά λες «καλα εγώ προσέχω!« Μέγα λάθος!!! Γιατί εσύ μπορεί να προσέχεις, οι άλλοι όμως;;

Οι δύο αυτοβιογραφίες και το μυθιστόρημα του Σαλβαδόρ Νταλί. Τρεις εκδοχές της προσωπικότητας ενός εκκεντρικού καλλιτέχνη. «Σήμερα μόλις διαπίστωσα πού οφείλεται αυτή η φοβερή χαρά που νιώθω κάθε πρωί όταν σηκώνομαι απ΄ το κρεβάτι μου. Οφείλεται στο ότι είμαι ο Σαλβαδόρ Νταλί. Και κάθε μέρα δυσκολεύομαι ολοένα και περισσότερο να εννοήσω τους άλλουςπου μπορούν να ζουν χωρίς να είναι η Γκαλά ή ο Σαλβαδόρ Νταλί».