Λόγια από εδώ, λόγια από εκεί, λόγια παραπέρα. Άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν περαστικά και αδιάφορα. Σχέσεις που πέθαναν πριν προλάβουν να ζήσουν, σχέσεις που εσύ ο ίδιος σκότωσες, χιλιάδες σκέψεις και υποθέσεις κι ένα αν που σου ταλανίζει την ψυχή. Ένα βλέμμα, ένα βήμα, μια λέξη παραπάνω που θα μπορούσαν να σου αλλάξουν τη ζωή.

 Πολύχρωμες γωνιές του πλανήτη..

Θα έλεγα πρώτα πρώτα ότι δεν μπορούμε να χωρίσουμε την εκπαίδευση από τη συνολική κοινωνική κατάσταση. Ο μακαρίτης, ο καημένος ο Πλάτων έλεγε ήδη ότι ακόμα και οι τοίχοι της πόλης εκπαιδεύουν τους ανθρώπους και νομίζω ότι αυτό είναι μια τρομερά σημαντική και βαριά αλήθεια. Η εκπαίδευση ενός ανθρώπου, η παιδεία ενός ανθρώπου αρχίζει από την ηλικία μηδέν και φτάνει ως την ηλικία ωμέγα, δηλ. τη στιγμή που θα πεθάνει, συνεχώς διαμορφώνεται αυτός ο άνθρωπος.

Σήμερα είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα μέρα στο γραφείο. Ανοίγοντας την αλληλογραφία, ανάμεσα στις επιστολές από δικαστήρια και δημόσιες υπηρεσίες, ήταν και το ετήσιο φιρμάνι. Όχι του Σουλτάνου, αλλά του Ταμείου Συνταξιοδοτικής Πρόνοιας του Δικηγορικού Συλλόγου στον οποίο ανήκω.

Ο Christian Chaize, βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος είχε την ιδέα να φωτογραφίζει επί ένα χρόνο μια παραλία στην Πορτογαλία που τον μάγεψε. Η σειρά των φωτογραφιών της Praia Piquinia έγινε βιβλίο, και σειρά εκθέσεων σε μεγάλα μουσεία ανά τον κόσμο.

Το BBC κάνει εκτενή αναφορά σε έναν 13χρονο από τη Σομαλία που κατασκευάζει τηλεκατευθυνόμενα παιχνίδια από σκουπίδια. Η ιστορία του Guled Adan Abdi είναι συγκινητική καθώς δεν πηγαίνει στο σχολείο ενώ η χήρα μητέρα του αγωνίζεται για να ζήσει εκείνον αλλά και τα αδέλφια του.

Αν θελήσουμε να εξετάσουμε γιατί είναι βλακώδες το να δείχνεις ότι είσαι έξυπνος, την απάντηση θα πρέπει να αναζητήσουμε να τη βρούμε σκεπασμένη κάτω από στρώματα σκόνης συμβουλών και νουθεσιών πάππου προς πάππου, οι οποίες συμβουλές και νουθεσίες μας καθιστούν σαφές ότι είναι φρονιμότερο να μη δείχνεις ότι είσαι έξυπνος.

Η βλακεία δεν είναι μια έννοια απόλυτη ή ένας χαρακτηρισμός γενικής εφαρμογής. Έχει τις διαβαθμίσεις της (σχετική, προχωρημένη, απόλυτη), οι οποίες καθρεφτίζονται στα αντίστοιχα πρόσωπα που τις κατέχουν.

Η πρώτη χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να γίνει αντιληπτή, η δεύτερη διαπιστώνεται ταχύτερα και πιο ανάγλυφα, η τρίτη αναδεικνύεται αυθωρεί και παραχρήμα, μόλις ο φορέας ανοίξει το στόμα του, αν όχι και ακόμη νωρίτερα, απλώς από την έκφραση, τη στάση το βλέμμα…

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω