«’Ενα τεράστιο καρβέλι,

μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,

είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,

Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που φτύνουν στη σούπα

Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που άλλο δεν κάνουν απ’ το να μιλάν

Ή να χαμογελάν

Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις την θάλασσα!
Η θάλασσα είναι ο καθρέφτης σου· διαλογίζεσαι την ψυχή σου
Μέσα στο αιώνιο ξετύλιγμα της επιφάνειάς της,
Και το πνεύμα σου δεν είναι μία άβυσσος λιγότερο πικρή.

Αναρωτιέμαι: γιατί να συζητάω μαζί τους;

Ψωνίζουν τη γνώση για να την πουλήσουν.

Θέλουν να μάθουν πού υπάρχει γνώση φτηνή

Που να μπορούνε ακριβά να την πουλήσουν.

Όλοι εμείς οι ζωντανοί ξοδεύουμε
Μία ζωή, στο να τη ζούμε,
Μια άλλη, στο να την σκεφτόμαστε.

Έρευνα εντοπίζει οκτώ διαπροσωπικά χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε όλες τις διαταραχές της προσωπικότητας.

Από τις πρώτες προσπάθειες των ψυχιάτρων να διαγνώσουν μακροχρόνιες ανεπάρκειες στην προσαρμοστική λειτουργία των ατόμων, γνωστές ως διαταραχές προσωπικότητας, μέχρι και την πιο πρόσφατη αναθεώρηση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου (DSM) το 2015, εξακολουθεί ακόμα να υπάρχει σύγχυση και αντιπαράθεση.

Τι είναι η απελπισία, κατά τον Μπρετόν

«Γνωρίζω την απελπισία σε γενικές γραμμές.

Η απελπισία δε διαθέτει φτερά, δεν κάθεται απαραιτήτως σε ένα ξεστρωμένο τραπέζι, σε μια βεράντα, στην ακροθαλασσιά.

Ο ολοκληρωμένος έρωτας μαλακώνει τον άνθρωπο, η αγάπη είναι το βαθύτερο νόημα της ζωής.

Όπως είπε ο Μπρετόν: «Κάθε φορά που ένας άνθρωπος αγαπάει, τίποτε δεν μπορεί να τον κάνει να μη συνδεθεί με την ευαισθησία όλων των ανθρώπων».

Θέ μου, σὰν πόσα μάτια δὲ μὲ τυραννοῦνε!

Μάτια ἀνένδοτα στὸ σπάραγμα,

μάτια ἀδιάλλαχτα στὰ παρακάλια,

μάτια ποὺ χλεύαζαν στὴ συντριβή…

Ὁ ἔρωτάς σου εἶναι σὰν ἡλιοβασίλεμα˙

ὁ ἥλιος πέφτει στὰ νερά, ἔρχεται ἡ νύχτα.