Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Χριστέ μου
γιατί φόρεσες αυτό το μακρύ πένθιμο φουστάνι
κι αυτά τ΄ αγκάθια στο κεφάλι σου;
21.
Καθαρώτατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε
Τῆς αὐγῆς τὸ δροσᾶτο ὕστερο ἀστέρι,
Σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε
Τ᾿ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη·
Γοερά το βλέπω ετοιμάζεσαι
για την Ανάστασή σου.
Αδρανείς.
Σε παρασύρει η φωτογραφία σου
ότι το έχεις δίπορτο όποτε θέλεις είσαι τάχα εδώ
κι όποτε θες κατέρχεσαι.
Οι βιολέτες, όπως ανήσυχα,
διορατικά μυρίζουν όταν κάτι δεν πάει καλά,
κάτι απογοητεύει πάλι.
Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ
Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες, έπεσα τις πρωινές ώρες να κοιμηθώ.
Στο τζάμι, με κοίταζε η παλαιά Σελήνη, φορώντας την προσωπίδα του Ήλιου.
Σε ενοχοποιούν
Όχι τόσο οι πράξεις σου
Σε ενοχοποιούν οι σκέψεις
«Να είσαι νια ενώ γερνάς, γριά όσο είσαι νέα», σημαίνει να είσαι γεμάτη με υπέροχες, πολυποίκιλες αντινομίες σε καλή μεταξύ τους ισορροπία.
Θυμάσαι; Η λέξη «παράδοξο» σημαίνει μια σκέψη αντίθετη στη γενικά παραδεκτή άποψη. Το ίδιο ισχύει και για την grand-mere, τη μεγάλη μητέρα, την πιο σπουδαία απ’ όλες τις γυναίκες, την gran madre… μια σοφή γυναίκα σε εξέλιξη, που κρατάει ενωμένες τις φαινομενικά παράλογες, παρότι απόλυτα χρήσιμες και μεγάλες, ικανότητες της βαθιάς ψυχής.
…η ευτυχία δεν είναι τίποτε άλλο από στιγμές μικρές, ασήμαντες, αδιόρατες στιγμές.
Όπως το να σε σκεπάζει κάποιος μέσα στη νύχτα.
Να ονειρεύεσαι.