
Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Γιάννης Αγγελάκας | Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
Νικηφόρος Βρεττάκος | «Τα τρύπια χέρια»
«Εγώ δε έχω να σου δώσω τίποτα» είπες.
«Τίποτα, είναι τρύπια τα χέρια μου»
Ενώ
τον ουρανό που ήταν πάνω μου εσύ μου τον έφερνες.
Η αγάπη είναι μια ικανότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί..
Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν, παράλληλα με την εκμάθηση μαθηματικών και ιστορίας, υπήρχε κι ένα μάθημα σχετικά με τις προσωπικές μας σχέσεις το οποίο θα περιελάμβανε ένα εγχειρίδιο για το πώς να αγαπάμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν ποτέ την άλγεβρα μετά το σχολείο και ξεχνούν ιστορικές ημερομηνίες μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις.
Shepard Gellert - «Όμοιος ομοίω… ζευγαρώνει»
Εμάς τους ανθρώπους, μας προγραμματίζουν να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να ενεργούμε με ορισμένο τρόπο οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι θείοι κι οι θείες, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, οι δάσκαλοι, οι συνομήλικοί μας και μερικά τυχαία περιστατικά, όπως το δάγκωμα από ένα σκύλο, το κέντρισμα από μια μέλισσα, ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οι παιδικές αρρώστιες ….
Pessoa: «῞Ο,τι δὲν εἶναι δικό μου, ὅσο ταπεινὸ καὶ νὰ εἶναι, εἶχε πάντα ποίηση γιὰ μένα..»
Δὲν ἔκανα τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ὀνειρεύομαι.
Αὐτὸ ἦταν, καὶ μόνο αὐτό, τὸ νόημα τῆς ζωῆς μου.
Ποτὲ δὲν εἶχα ἄλλη πραγματικὴ ἐνασχόληση πέρα ἀπὸ τὴν ἐσωτερική μου ζωή.
Charles Bukowski | Λικνιστείτε μαζί μου
Λικνιστείτε μαζί μου όλα τα θλιμμένα
Τρελοί σε πέτρινα κτίρια χωρίς πόρτες
Λεπροί που αναβλύζετε αγάπη και τραγούδι
Βάτραχοι που προσπαθείτε να σκιαγραφήσετε τον ουρανό
Bertolt Brecht | Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου
Μανόλης Αναγνωστάκης, «Όταν τα βράδια...»
Όταν τα βράδια
Τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι
Και ψάχνεις να βρεις
Εδώ ένα περίπατο στ’ ακροθαλάσσι
Θοδωρής Τσιγκένης | Ο Καμβάς
Πινέλα και χρώματα λέξεις και πρόσωπα,
σε κάθε στιγμή υπάρχουν κι εικόνες,
πάντα κι ένα πινέλο παντού και μια λέξη.
Μίκης Θεοδωράκης | «Πώς να στο γράψω πως σ' αγαπώ;»
Η χαρά, η μεγάλη χαρά που δημιουργεί
τους κόσμους μαζεύοντας στοργικά κάθε
συντρίμι γεννημένο απ’ τα σπλάχνα σου